ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 846

เมื่อไข่มุกสายฟ้าเม็ดนั้นปรากฏขึ้นมา เยี่ยนจ้าวเกอก็หน้านิ่วคิ้วขมวดทันที

แสงสายฟ้าอันน่ากลัวที่รุนแรงและเด็ดขาดด้านใน เขารู้สึกคุ้นเคยดี

เป็นเพราะตัวเขาเองก็ใช้อยู่บ่อยๆ

หนึ่งในสายฟ้าเซียนทั้งเก้า สายฟ้าชั่วพริบตา!

เผาไหม้พลังทั้งหมดในชั่วพริบตา ทำทุกสิ่งให้สำเร็จในคราวเดียว รวมพลังทุกส่วนเพื่อโจมตี แล้วปล่อยออกมาในชั่วอึดใจ!

ไข่มุกสายฟ้าสีม่วงตรงหน้า เกิดจากเศษชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าอย่างชัดเจน

ความเจ็บปวดทิ่มแทงตาขวาของเยี่ยนจ้าวเกอ มีแสงสายฟ้าหลายสายกะพริบขึ้นจากด้านในโดยไม่อาจควบคุม

เศษชิ้นส่วนดวงตาของราชันสายฟ้าที่ซ่อนอยู่ด้านในและเป็นของเขา ในตอนนี้ได้รับการกระตุ้นโดยพลังอันมหาศาล กำลังจะหลุดจากการควบคุมของเยี่ยนจ้าวเกอ เพื่อเข้าหาอีกฝ่าย

ในฐานะชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้า ส่วนที่มีขนาดใหญ่กว่าจะดึงดูดส่วนที่เล็กและอ่อนแอกว่าโดยธรรมชาติ

ชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าที่ชายหนุ่มร่างผอมผู้นี้แอบซ่อนเอาไว้ มีขนาดใหญ่กว่าชิ้นที่เยี่ยนจ้าวเกอครอบครองอยู่

ในตอนนี้พลังด้านในชิ้นส่วนอาวุธศักดิ์สิทธิ์ และพลังของตัวชายหนุ่มร่างผอมผู้นั้น ต่างถูกเผาไหม้สุดกำลัง ระเบิดออกมาในชั่วอึดใจ

อานุภาพที่แฝงอยู่ด้านในเหนือกว่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงไปแล้ว!

ทั้งสองฝ่ายใกล้กันแค่คืบเดียว สายฟ้าชั่วพริบตามีความเร็วน่าเหลือเชื่อ ในบรรดาสายฟ้าเซียนทั้งเก้าถือว่าว่องไวที่สุด

การระเบิดของสายฟ้าชั่วพริบตาในระยะห่างที่ใกล้ขนาดนี้ แทบจะไม่ให้เวลาในการตอบสนองแก่เยี่ยนจ้าวเกอ!

พิรุณแสงที่เกิดจากธงวิญญาณ ซึ่งสะกดการใช้ของวิเศษ ไม่เพียงแต่ส่งผลต่อเยี่ยนจ้าวเกอเท่านั้น แต่ยังเกิดผลต่อลูกศิษย์อารามสูงส่งเหล่านี้ด้วย

สืบเนื่องจากเหตุนี้ไม่ว่าจะสู้กันพลิกฟ้าคว่ำดินขนาดไหน ทุกคนก็ไม่ใช่สิ่งของ จึงอาศัยเพียงพลังฝึกปรือของตัวเองในการต่อสู้

อีกฝ่ายใช้โอกาสตอนที่พิรุณแสงหายไป ในตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอไม่ทันเผยของวิเศษ ลงมือเล่นงานจนชายหนุ่มรับมือไม่ทัน!

บนใบหน้าของชายหนุ่มร่างผอมในตอนนี้ ไหนเลยจะมีความกลอกกลิ้งจากการแสร้งตายและความลนลานของการหนีอยู่อีก

เขามีสีหน้าไร้อารมณ์ สายตาเย็นชา รอเวลาในตอนนี้อยู่

เยี่ยนจ้าวเกอมีพลังกล้าแข็ง คนผู้นี้จึงพิจารณาได้ว่า หากอาศัยแค่พลังฝึกปรือของตัวเอง เขาย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายหนุ่ม

เขาถ้าหากคิดจะใช้อ่อนแอชนะแข็งแกร่ง โอกาสเพียงหนึ่งเดียวคือการถ่วงเวลา จากนั้นก็ใช้พริบตาที่พิรุณแสงสลาย อาศัยพลังของชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าโจมตีเยี่ยนจ้าวเกอ

สายฟ้าชั่วพริบตาระเบิดในชั่วอึดใจเดียว เขามั่นใจว่าต่อให้เยี่ยนจ้าวเกอจะเปลี่ยนใจ และควบคุมอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงอย่างตราประทับตะวันได้อย่างใจนึก แต่ก็ไม่มีโอกาสนำออกมาใช้

เยี่ยนจ้าวเกอได้เปรียบมาตั้งแต่ต้น ใช้หนึ่งสู้ศัตรูหมู่มาก เข่นฆ่าพวกตนสามคน ที่ตายก็ตาย ที่บาดเจ็บก็บาดเจ็บ

ต่อให้พิรุณแสงจะสลาย ก็คงไม่คิดจะนำอาวุธอย่างตราประทับตะวันออกมาใช้ทันทีแน่ เขาจะต้องลงมือเอง

เพราะว่าเขาจัดการศัตรูอย่างพวกตนได้อย่างเหลือเฟือ

ชายหนุ่มร่างผอมคว้าความคิดนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ การเสแสร้งแกล้งตายและการหลบหนีก่อนหน้านี้มีไว้เพื่อการโจมตีที่เด็ดขาดในการพลิกสถานการณ์เป็นครั้งสุดท้าย

รอยตราพลิกนภาอันน่าพรั่นพรึงของเยี่ยนจ้าวเกอยังคงพุ่งใส่ศีรษะของชายหนุ่มร่างผอม!

ทางหนึ่งคือรอยตราพลิกนภา ทางหนึ่งคือสายฟ้าชั่วพริบตา

ทั้งสองฝ่ายประสานงากัน จู่โจมใส่จุดอ่อนของกันและกัน บังเกิดเป็นสภาวะตกตายร่วมกันในชั่วพริบตา

คนผู้นั้นใช้พลังทั้งหมดกระตุ้นชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้า จนไม่เหลือแรงหลบหลีก

เยี่ยนจ้าวเกอใช้ฝ่ามือครอบลงบนศีรษะของเขา ฟาดจนกะโหลกของเขาแหลก

ศีรษะของเขายุบลงไป กลายเป็นหลุมใหญ่ที่โดดเด่น

แต่ว่าชายหนุ่มร่างผอมยังคงไม่ตาย แม้จะหายใจรวยริน แต่ปราณสีเขียวก็ยังพุ่งขึ้นศีรษะ

วิชาลับของคัมภีร์อายุวัฒนาถูกกระตุ้นด้วยพลังทั้งหมด ส่งผลต่อการพลิกเปลี่ยนความเป็นความตายของตัวเอง กำลังจะเปลี่ยนปราณความตายให้กลายเป็นพลังชีวิต เพื่อรักษาชีวิตของเขาไว้

แสงสายฟ้าพุ่งออกมาจากในตาขวาของเขา ชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าของตนลอยไปหาศัตรู

กระนั้นเยี่ยนจ้าวเกอรู้จักเคล็ดวิชาอย่างสายฟ้าชั่วพริบตามานาน ต่อให้ไม่ใช้ชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้า ก็สามารถอาศัยพลังฝึกปรือของตัวเองเพื่อใช้เองได้

ในดวงตาสองข้างของเยี่ยนจ้าวเกอระเบิดแสงสายฟ้าอันน่าตระหนกออกมาเช่นกัน!

สายฟ้าชั่วพริบตาปะทะกับสายฟ้าชั่วพริบตา!

อัสนีอันบ้าคลั่งทำลายพื้นดินใกล้ๆ ห่างจากเยี่ยนจ้าวเกอไปด้านหน้าเพียงแค่คืบเดียว

เยี่ยนจ้าวเกอยามนั้นรางกายส่ายวูบ เลี้ยวถลันมาอีกทางหนึ่ง หลบพ้นสายฟ้าที่รวดเร็วอย่างสมบูรณ์แบบ

ท่าสังหารของอีกฝ่ายพลาดเป้า ไม่โดนใส่เยี่ยนจ้าวเกออีก

ชายหนุ่มกดดันลูกศิษย์อารามสูงส่งซึ่งเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้าที่คิดเข้ามาช่วย ก่อนจะยื่นมืออกมาคว้าชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าที่กำลังหลับลึก

ชิ้นส่วนดั้งเดิมของเขา ในตอนนี้ผสมกับชิ้นส่วนที่ใหญ่กว่าของอีกฝ่ายแล้ว ทั้งสองฝ่ายผนึกรวมกัน ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม

เยี่ยนจ้าวเกอมองเซี่ยงอีหยางที่ศีรษะยุบลงไปหย่อมหนึ่งเหมือนเลือดเนื้อเลอะเลือน สภาพน่าอนาถยิ่ง

เซี่ยงอีหยางเบิกตามองเยี่ยนจ้าวเกออย่างยากลำบาก

เยี่ยนจ้าวเกอมองเขาอยู่เช่นกัน เห็นอาการบาดเจ็บที่สาหัสของคนผู้นี้ ในตอนนี้ตรงปากแผลถึงกับค่อยๆ สมานตัว

กะโหลกที่แตกร้าวและเลือดเนื้อที่เลอะเลือน กำลังขยับดุกดิก

เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยขึ้น “ท่านเป็นร่างวสันต์ไม้แห้งกระมัง มิน่าถึงมีพลังฟื้นฟูแข็งแกร่งเช่นนี้”

“ข้าเคยได้ยินคนในเขาโถงทองบอกว่า อารามสูงส่งมีคนผู้หนึ่งชื่อเซี่ยงอีหยาง เป็นยอดฝีมือรุ่นใหม่ที่โดดเด่นที่สุดของเขตสุราลัยบูรพา ครอบครองคุณสมบัติร่างกายที่น่าอัศจรรย์อย่างร่างวสันต์ไม้แห้ง อีกทั้งยังเชี่ยวชาญวรยุทธ์อย่างคัมภีร์อายุวัฒนา มีพลังชีวิตไร้สิ้นสุด ลือกันว่าหากเจอศัตรูในระดับเดียวกัน เขาจะไม่มีวันตาย”

“หายาก หากยากนักที่ได้เห็นคุณสมบัติร่างกายที่หายากเช่นนี้ได้ด้วยตาตัวเอง” เยี่ยนจ้าวเกอจุ๊ปากชมเชย “”น่าเสียดายที่ข้าไม่เคยเห็นรูปร่างหน้าตาของท่าน ไม่เช่นนั้นคงจำได้ทันที”

เยี่ยนจ้าวเกอพลันยิ้มขึ้น “ขอยินดีกับท่านด้วย คำเล่าลือที่ว่าหากเจอคู่ต่อสู้ระดับเดียวกันจะไม่มีวันตายของท่าน นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะรักษาไว้ได้ตลอดกาล”