ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 857

เยี่ยนจ้าวเกอขอให้ฮานหลงเอ๋อร์บรรยายหน้าตาของคนผู้นั้น ก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะฮานหลงเอ๋อร์ ตั้งใจฝึกต่อเถอะ มีตรงไหนไม่เข้าใจมาถามข้าหรือไม่ก็ท่านพ่อได้ตลอด”

ในบรรดาโอสถเซียนที่นำกลับมาในครั้งนี้ มีโอสถที่เหมาะให้ฮานหลงเอ๋อร์ใช้อยู่เช่นกัน เยี่ยนจ้าวเกอได้มอบให้บิดาของตัวเองไปเมื่อก่อนหน้านี้แล้ว

หลังจากอาจารย์ลุงใหญ่สืบเถี่ยเสียชีวิตไป หน้าที่การสั่งสอนฮานหลงเอ๋อร์ก็มีเยี่ยนตี๋รับผิดชอบมาโดยตลอด

ฮานหลงเอ๋อร์พยักหน้า กล่าวอย่างจริงจังว่า “ขอรับศิษย์พี่เยี่ยน”

หลังจากใช้สายตาส่งเงาของอีกฝ่าย เสี่ยวอ้ายก็กอดเอว “คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะมีคนเช่นนี้ด้วย แม้ดูไร้เดียงสา แต่อายุน้อยขนาดนี้กลับมีพลังฝึกปรือสูงส่งยิ่ง”

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม กล่าวว่า “คนเราดูแค่หน้าตาไม่ได้”

เสี่ยวอ้ายจุ๊ปากชมเชย

ชายหนุ่มปรายตามองนาง “พรสวรรค์ของเจ้าก็สูงส่งมากเช่นกัน ตั้งใจฝึกฝนให้มากๆ เถอะ อย่าเอาแต่สนใจชมเชยผู้ชายหล่อเหลานัก”

ดรุณีบ้าผู้ชายตรงหน้านี้ไม่ว่าด้านไหนล้วนดีเลิศ ติดที่ชอบน้ำลายไหลตอนมองบุรุษหล่อเหลาก็เท่านั้น

เยี่ยนจ้าวรู้ว่านางมีการจดบันทึก ให้คะแนนบุรุษเพศทั่วทั้งเขากว่างเฉิงอยู่

นางออกมาข้างนอกในครั้งนี้ ได้พบเจอใครระหว่างทาง นางก็ให้คะแนนเช่นกัน

อย่างเช่น บรรพชิตหนุ่มขี่ช้างเผือกที่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอกำจัดทิ้งในแดนขวางกั้น เสี่ยวอ้ายยังให้คำวิจารณ์ระดับสองกับเขาด้วย

เมื่อก่อนนางเองก็ใช้แค่ตาดู ถือว่าเป็นแค่มองเป็นอาหารตา แต่หากทำเช่นนี้อยู่เรื่อยๆ จะทำให้สมาธิแตกซ่าน

ในความจริงแล้ว เสี่ยวอ้ายไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์ในการสร้างค่ายกลเหนือกว่าคนอื่นเท่านั้น พูดถึงแค่ความฉลาดและพรสวรรค์ในด้านมรรคาวรยุทธ์ นางก็โดดเด่นถึงขีดสุดเช่นกัน

เพียงแต่ความคิดของดรุณีน้อยส่วนใหญ่แล้วไม่ได้ใช้ไปกับการฝึกยุทธ์เท่าใด

เสี่ยวอ้ายกระแอมคำหนึ่ง รีบสาบานด้วยความซื่อสัตย์ว่า “นายน้อย แม้ท่านจะมีนายหญิงน้อยแล้ว แต่ข้ารับประกันได้ว่า ท่านคือคนที่หล่อเหลาที่สุดในใจของข้า ทั่วทั้งเขากว่างเฉิงนอกจากนายท่านแล้ว ไม่มีใครเทียบกับท่านได้!”

นางเว้นเล็กน้อย แล้วพูดต่อว่า “ท่านฟางเองก็เทียบกับพวกท่านได้ แต่หลักๆ เป็นเพราะท่านฟางยังครองโสดอยู่”

เยี่ยนจ้าวเกอกุมหน้าผากอย่างจนปัญญา “ประเด็นสำคัญที่ข้าพูดกับเจ้าอยู่ตรงนี้หรือ”

เสี่ยวอ้ายประจบเก่งยิ่งกว่าอาหู่กับพ่านพ่านเสียอีก “สำหรับข้าแล้ว นี่เป็นประเด็นสำคัญในประเด็นสำคัญ”

ชายหนุ่มงอนิ้วดีดหน้าผากนาง “ตั้งใจฝึกฝน หากในหนึ่งปีนี้ไม่เลื่อนเป็นมหาปรมาจารย์ ข้าจะจับเจ้าขัง แล้วให้แค่ลูกศิษย์สตรีส่งข้าวให้เจ้า!”

นางห่อปากด้วยความน้อยใจ “นายน้อย…”

“ตกลงตามนี้” เยี่ยนจ้าวเกอโบกมือ

เขาไม่สนใจเสี่ยวอ้ายที่โอดครวญอีก มุ่งหน้าไปหาซือคงจิง

ซือคงจิงในตอนนี้มีพลังฝึกปรืออยู่ในระดับมหาปรมาจารย์มานาน นับเป็นลูกศิษย์ที่ฝึกฝนสำเร็จ สามารถรับลูกศิษย์เองได้แล้ว

ทว่าซือคงจิงมีนิสัยเย็นชา ตั้งสมาธิกับการฝึกฝนวรยุทธ์ของตัวเอง ผู้อาวุโสตำหนักสืบวิชาในสำนักได้พูดกับนางเรื่องรับลูกศิษย์ แต่นางปฏิเสธตรงๆ

นางอายุยังน้อย การใช้สมาธิไปกับการฝึกฝนของตัวเองไม่มีอันใดต้องตำหนิ ดังนั้นผู้อาวุโสวิหารถ่ายทอดวิชาจึงไม่ได้ว่าอะไร

เยี่ยนจ้าวเกอขณะเดินอยู่กลับไม่ได้อยู่ว่าง

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกได้เห็นรูปร่างหน้าตาของคนส่งยันต์หยกที่อิงหลงถูบรรยายแล้ว ในตอนนี้กำลังสอบปากคำซุนจ้งต๋าอยู่ในวังฝูงมังกร

ฮานหลงเอ๋อร์นอกจากจะเรียนวรยุทธ์แล้ว ในเรื่องอื่นๆ กลับเชื่องช้าไปบ้าง อีกทั้งยังมีนิสัยซื่อตรง

ทว่าเขาเวลาทำอะไรมักจะตั้งใจ ข้อนี้ได้สะท้อนออกมาในแต่ละด้านของการดำเนินชีวิต

หน้าตาของอีกฝ่ายเขายังจดจำได้ชัด ตั้งแต่รายละเอียดเล็กๆ จนถึงเล็กที่สุด บรรยายภาพเหมือนเงาแสงของอีกฝ่ายได้อย่างสมจริง

เยี่ยนจ้าวเกอที่รู้จักจุดเด่นนี้ของฮานหลงเอ๋อร์เชื่อว่า ภาพเหมือนที่หนุ่มน้อยบรรยายน่าจะไม่แตกต่างกับหน้าตาจริงๆ ของอีกฝ่ายนัก