ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 873

เฮ่อตงเฉิงยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนได้รับบาดเจ็บที่กลางอากาศ เพราะดาบของเยี่ยนตี๋

นักพรตสือปั้นสีหน้าเคร่งขรึม ทิ่มนิ้วใส่อากาศ

ด้านในอากาศ ลำแสงสีดำแดงผสมกัน กลายเป็นรูปหกเหลี่ยมที่ไม่เป็นแบบแผนรูปหนึ่ง ปกป้องเฮ่อตงเฉิงเหมือนกับโล่

คมดาบของเยี่ยนตี๋พอฟันใส่โล่แสงนั้น โล่แสงก็พลันแตกสลายไป

ทว่าเฮ่อตงเฉิงอาศัยสิ่งนี้รอดพ้นจากภัยพิบัติ หนีออกมา รักษาระยะห่างอย่างรวดเร็วเหมือนกับลำแสง

อีกด้านหนึ่ง เสวียนเฉิงอ๋องก็ได้ตัดสินพระทัยอย่างแน่วแน่ ไม่ได้มีความกริ่งเกรงใดๆ เหมือนตอนต่อสู้กับเยี่ยนตี๋เมื่อก่อนหน้า

ในขณะที่เยี่ยนตี๋หมุนตัว เสวียนเฉิงอ๋องก็เปลี่ยนจากป้องกันเป็นโจมตี เข่นฆ่ามาถึงด้านหลังเยี่ยนตี๋ทันที!

เยี่ยนตี๋ตอนนี้ถูกพลังแห่งค่ายกลจากค่ายกลฟ้าดินแผ่ขยายของนักพรตสือขวางไว้ การโจมตีของเสวียนเฉิงอ๋องมาถึงด้านหลังในเวลาไม่นาน

พร้อมๆ กันนั้น โล่แสงสีดำแดงมากกว่าหนึ่งชิ้น ก็ห้อมล้อมเยี่ยนตี๋ไว้ทั่วสี่ทิศแปดทาง

โล่แสงกระจายอยู่รอบๆ มิติถูกผนึกโดยสิ้นเชิง ผนึกพลังพันธการเยี่ยนตี๋ไว้กับที่

เยี่ยนตี๋สองตาเป็นประกายเย็นเยียบ ประกายดาบกระเพื่อม บังเกิดสรรพคุณของค่ายกลเทพไท่อี้ถล่มทลาย ความเร็วของตัวเองเหมือนพลันเพิ่มขึ้น ส่วนคู่ต่อสู้ที่อยู่รอบๆ ช้าลงจังหวะหนึ่ง

เขายกหัวไหล่ขึ้นปะทะกับเสวียนเฉิงอ๋อง

ร่างมหาเซียนปัญจธาตุช่วงต้นที่ได้มาจากการฝึกฝนคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิต แสดงพลังอันเหี้ยมหาญออกมาอีกครั้ง ป้องกันการโจมตีจากเสวียนเฉิงอ๋อง

ในขณะเดียวกัน ประกายดาบอันทรงพลังก็สว่างขึ้น เยี่ยนตี๋ทำลายพันธนาการจากค่ายกลฟ้าดินแผ่ขยาย เข่นฆ่าออกจากวงล้อม

เสวียนเฉิงอ๋องกับนักพรตสือต่างมีสีหน้าตึงเครียด

นักพรตสือประกอบสองมือ จากนั้นก็ผลักออกด้านหน้าพร้อมกัน

ลำแสงสีดำแดงพาดขวางกันระหว่างฟ้าดิน เกิดเป็นโล่แสงที่ไม่เป็นแบบแผนหลายอัน ราวกับกระดองเต่ามากมาย

กระดองเต่าสี่เก้ากระดองปรากฏขึ้นมา แฝงวิถีหยินหยางแผ่ขยาย อยู่ในกลางอากาศ

ค่ายกลฟ้าดินแผ่ขยายในตอนนี้ถูกนักพรตสือโคจรถึงขีดสุด

ดินแดนจิตคุณธรรมและมิติรอบๆ วินาทีนี้เหมือนกับถูกแบ่งเป็นสี่สิบเก้าชิ้น แต่ละชิ้นไม่ได้เชื่อมต่อกันอีก

ภายใต้การโคจรของค่ายกล ขนาดกับอาณาเขตของมิติทั้งหมด ต่างเปลี่ยนแปลงไม่หยุด โดยมีนักพรตสือควบคุมตามใจ

ภายใต้ผลของค่ายกลฟ้าดินแผ่ขยาย ทุกครั้งที่เยี่ยนตี๋โจมตีคู่ต่อสู้ จะพบว่าระยะห่างระหว่างพวกเขาเหมือนกับเปลี่ยนเป็นไกลแสนไกลในชั่วพริบตา การคาดคำนวนถึงระยะห่าง ความเร็ว และเวลาที่ตนคำนวณตอนออกกระบวนท่าสูญเสียความหมาย

ส่วนในตอนที่พวกเสวียนเฉิงอ๋องโจมตีเขา ระยะห่างจะหดสั้นจนแทบหายไปในชั่วอึดใจ ทำให้ต้องป้องกันไม่หวาดไม่ไหว

คนอื่นๆ ในเขากว่างเฉิงก็กำลังเผชิญกับปัญหาเดียวกัน

เนื่องจากรับมือไม่ทัน จึงเกือบถูกเล่นงาน!

เยี่ยนตี๋ตาเป็นประกายเย็นเยียบ สภาวะดาบพุ่งสูงขึ้น

กระดองเต่าสีดำแดงมากมาย ภายใต้การส่องแสงจากประกายดาบ พลันเริ่มปรากฏรอยแตก

ทว่าตอนนั้นเองเสวียนเฉิงอ๋องตัดสินพระทัยเข้าไปรับ อาศัยพลังป้องกันของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงเกราะห้าอัคคีเจ็ดวิหค ปะทะกับคมดาบของเยี่ยนตี๋

เมื่อมีค่ายกลฟ้าดินแผ่ขยายคอยช่วยเหลือ พระองค์จึงผ่อนคลายไม่น้อย เมื่อมีพระองค์คอยป้องกันดาบให้ นักพรตสือก็จะได้เวลาเพิ่มขึ้น

ประกายดาบของเยี่ยนตี๋แม้ว่าจะส่งผลต่อค่ายกลฟ้าดินแผ่ขยายอย่างต่อเนื่อง กระนั้นเนื่องจากการรบกวนจากเสวียนเฉิงอ๋อง นักพรตสือก็มีโอกาสซ่อมแซมแก้ไขค่ายกล ทำให้ค่ายกลทำงานตั้งแต่ต้นจนจบ

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกย้ายความสนใจจากวินาทีที่เริ่มการต่อสู้ไปอยู่บนตัวนักพรตสือทันที

อีกฝ่ายไม่เสียทีที่เป็นปรมาจารย์ค่ายกลชั้นแนวหน้าในหมู่จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนบนโลกซ้อนโลก

ขณะที่แก้ไขค่ายกลเทพไท่อี้ถล่มทลายอย่างต่อเนื่อง ก็ยังพลิกจากแขกเป็นเจ้าถิ่น กางค่ายกลใหญ่เช่นนี้ขึ้นมา หมายจะเปลี่ยนดินแดนจิตคุณธรรมให้กลายเป็นสนามเหย้าของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋อง

ไม่ใช่เพราะร่างจริงศึกษาความแยบยลของการเปลี่ยนแปลงของค่ายกลไม่มากพอ

แต่ว่าหลังจากเยี่ยนจ้าวเกอสำรวจค่ายกลฟ้าดินแผ่ขยายอยู่สักพัก ก็พลันเคลื่อนไหว