เยี่ยนจ้าวเกอบรรลุถึงด้านหลังของเจิ้งกั๋วกงในชั่วพริบตา ด้วยความเร็วที่เหนือกว่าจินตนาการของเขา
หอกเผิงยักษ์ในหอกเจ็ดวิหคอันเป็นวรยุทธ์ของเชื้อพระวงศ์แห่งราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋อง เรียกได้ว่าถนัดในด้านความเร็ว
ขุมกำลังที่เคลื่อนไหวอยู่ในทะเลหวงเจียเมื่อก่อน มีแต่คนในสำนักแสงสว่างที่ฝึกฝนธารแสงพันมายาเท่านั้น จึงจะเทียบความเร็วกับวิชานี้ได้
เจิ้งกั๋วกงในฐานะยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหก แม้ว่าจะสู้เสวียนเฉิงอ๋องไม่ได้ ทว่าฝีมือก็ไม่ใช่ธรรมดา
ในยามที่เขาเกิดความคิดหนี ก็ใช้ท่าร่างหอกเผิงยักษ์พาตัวเองลอยไปทันที
ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอกลับเร็วกว่าเขา!
“ท่านคือเจิ้งกั๋วกงแห่งราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องหรือ” เยี่ยนจ้าวเกอเคยตรวจสอบโฉมหน้าของยอดฝีมือระดับสูงสุดของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องผ่านภาพเหมือนเงาแสงมาหมดแล้ว แค่มองแวบเดียวจึงจำอีกฝ่ายได้ทันที
เขาอดยิ้มพลางส่ายหน้าไม่ได้ “ตอนยังอยู่ที่หอสักการะย่อยสำนักความมืดแห่งนั้น พวกเราไม่มีวาสนาพบเจอกัน แต่ก็ถือว่าโชคดีที่ครานั้นไม่ได้พบกัน ไม่เช่นนั้นข้าเกรงว่าข้าคงมีสภาพย่ำแย่ ตอนนี้ได้มาสนทนากับท่านเช่นนี้แล้ว”
เจิ้งกั๋วกงใบหน้าเขียวคล้ำ นึกว่าเยี่ยนจ้าวเกอกำลังเยาะเย้ยตน
เขากลับไม่ทราบว่าในตอนนั้นเยี่ยนจ้าวเกอเพิ่งจะมาถึงโลกซ้อนโลกเป็นครั้งแรกได้ไม่นาน ผ่านการช่วยเหลือของพัดไม้เจี้ยน อาศัยอยู่ที่หอสักการะย่อยสำนักความมืดแห่งนั้น สุดท้ายหอสักการะย่อยแห่งนั้นก็ประสบการโจมตีจากราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋อง
และคนที่นำทัพมาบุกหอสักการะย่อยแห่งนั้นก็คือเจิ้งกั๋วกง
เยี่ยนจ้าวเกอในตอนนั้นยังไม่ได้เลื่อนจากบรรลุธรรมเป็นศักดิ์สิทธิ์ พลังฝึกปรือห่างชั้นจากเจิ้งกั๋วกงอย่างยิ่ง
มาถึงตอนนี้ เจิ้งกั๋วกงยังคงมีพลังฝึกปรืออยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหก ส่วนเยี่ยนจ้าวเกอกลับเลื่อนเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้า แม้กระทั่งพลังยิ่งเหนือกว่าอีกฝ่ายไปแล้ว
จะว่าไปเวลาก็ผ่านไปหลายปีแล้ว
เยี่ยนจ้าวเกอพอนึกถึง ก็ทอดถอนใจอยู่หลายส่วน
เจิ้งกั๋วกงแค่นเสียง “เด็กน้อยตระกูลเยี่ยน เจ้าอย่าทำตัวโอหังนัก!”
“แม้ว่าวันนี้ระดับพลังของเจ้าจะพุ่งทะยาน แต่เจ้าก็ยังไร้เดียงสาเกินไป! เหล่าบรรพบุรุษราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องของข้าในครั้งนี้กลับมายังทะเลหวงเจียพร้อมกัน สภาวะกวาดล้างใต้หล้าไม่อาจป้องกันได้อีกแล้ว!”
เขากล่าวอย่างคับแค้น “แม้ตอนนี้เจ้าจะหันหน้าหนี คิดจะออกจากทะเลหวงเจีย ก็ใช่ว่าจะสมปรารถนา!”
เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินดังนั้นก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ “ท่านกำลังบอกข้าเป็นนัยว่า สังหารท่านไปก็ไร้ประโยชน์ มิสู้ปล่อยท่านไป แล้วรีบหนีเอาชีวิตรอดดีกว่า ประหยัดเวลาสักเล็กน้อย บางทีอาจจะรอดได้นานอีดนิดหน่อยกระมัง”
เจิ้งกั๋วกงถูกเยี่ยนจ้าวเกอพูดเปิดโปง สีหน้าแปรเปลี่ยนกลับกลาย
ชายหนุ่มส่ายหน้า หุบยิ้ม กล่าวอย่างจริงจัง “ในอีกความหมายหนึ่งก็คือ วันนี้ข้าแซ่เยี่ยนจึงค่อยนับว่ามาถึงโลกซ้อนโลกอย่างแท้จริง”
“การสะสางบุณคุญความแค้นระหว่างข้ากับราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องของท่าน ถือเป็นสงครามแรกหลังจากได้มาถึงโลกซ้อนโลกของข้าแซ่เยี่ยน”
เขามองเจิ้งกั๋วกง กล่าวอย่างเฉื่อยชา “เริ่มจากท่านเป็นคนแรก”
พูดจบ เยี่ยนจ้าวเกอก็ยกมือขึ้น ก่อนจะพลิกฝ่ามือแล้วฟาดใส่ศีรษะของเจิ้งกั๋วกงทันที!
เจิ้งกั๋วกงตวาดขึ้น ไหนเลยจะงอมือรอความตาย โต้ตอบทันที
แต่หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอยกฝ่ามือขึ้นแล้วฟาดลง เจิ้งกั๋วกงก็รู้สึกได้แค่ว่า ท้องนภาตรงหน้าพังทลายลง ฟ้าดินกลับตาลปัตร
พลังงานอันน่ากลัวที่กลับเปลี่ยนทิศทางนี้ กดอัดเขาไว้กับที่จนไม่อาจเคลื่อนไหวร่างได้โดยสิ้นเชิง
ญาณจริงแท้กลายเป็นเปลวเพลิงลุกโชนพุ่งสู่ท้องฟ้า ทว่าพริบตาถัดมาก็ดับมอดไปในทันที
ฟ้าดินยังคงเอียงคว่ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเปลวเพลิงไม่กี่สายระหว่างฟ้าดินเหล่านี้
เจิ้งกั๋วกงถลึงตา เห็นเยี่ยนจ้าวเกอลดฝ่ามือลง ตนกลับไม่อาจใช้พลัง หรือแม้กระทั่งหลบหลีก
ถ้าหากบอกว่าคู่ต่อสู้มากมายที่เผชิญกับรอยตราพลิกนภาของเยี่ยนจ้าวเกอก่อนหน้านี้ จิตใจเจอกับความสั่นสะเทือนจากจิตหมัดของเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว
เช่นนั้นเจิ้งกั๋วกงในตอนนี้ก็เหมือนกับภัยพิบัติอันน่าพรั่นพรึงที่ทิศทางพลิกเอียงคว่ำ ฟ้าดินพลิกเปลี่ยนที่แท้จริง
ไม่ว่าเขาจะต้านทานอย่างไร หลบหลีกอย่างไร ก็ไม่อาจหลบฝ่ามือนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอได้!
เสียงตูมดังขึ้น เมื่อเยี่ยนจ้าวเกอฟาดฝ่ามือลง
เจิ้งกั๋วกงถึงขั้นไม่ทันใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางและอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นต่ำที่พกติดตัว ก็ถูกฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอกระแทกกระโหลกจนกลายเป็นผุยผง!
เยี่ยนจ้าวเกอหลังจากสังหารอีกฝ่ายด้วยหนึ่งฝ่ามือ ก็ไม่ได้แหลบเแลอีก เพียงแค่เก็บของวิเศษบนตัวเจิ้งกั๋วกง จากนั้นก็โยนเข้าไปในเตาสามขาสองเตาที่ยึดติดกันอยู่
ต่อมาเขาก็ก้าวเท้าออก มุ่งหน้าไปยังเขากว่างเฉิงบนดินแดนจิตคุณธรรม ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
เขามีความเร็วสูงยิ่ง ข้ามมหาสมุทรไร้ขอบเขตในชั่วอึดใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี