ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 879

ขณะเห็นผู้สืบทอดที่ตนโปรดปรานที่สุด ถูกศัตรูสังหารทิ้งต่อหน้า ผู้วิเศษเซิงก็เดือดดาลขึ้น

เขายกมือขึ้น ลำแสงสายหนึ่งพุ่งออกมา

ลำแสงพุ่งสู่ท้องฟ้า กระจายออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วกลายเป็นละอองแสงมัวซัว ครอบคลุมฟ้าดินตรงหน้าไว้

เวลาของโลกใบนี้ในวนาทีนี้เริ่มย้อนทวน!

ศิลาเทพย้อนทวนเวลา!

ไหลทวนกลับไป ย้อนเปลี่ยนเวลา!

ทิวทัศน์ของฟ้าดินตรงหน้าบังเกิดการเปลี่ยนแปลง ร่องรอยโลหิตหายไป คังผิงกลับคืนสู่สภาพปกติ ยังไม่ได้ถูกเยี่ยนจ้าวเกอฆ่าตาย

เยี่ยนจ้าวเกอมองภาพนี้พร้อมกับเอ่ยอย่างเย็นชา “ข้าแซ่เยี่ยนจะให้เขาตายยามสาม ผู้ใดจะยื้อถึงยามห้าได้ (มาจากคำพูดโบราณว่า ยมราชบอกให้มารับยามสาม ผู้ใดกล้ายื้อถึงยามห้า)”

ชายหนุ่มกระตุ้นตราประทับตะวันขวางผู้วิเศษเซิงที่เข้าใกล้ กระบองไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้าในมือบังเกิดประกายสีแดงที่ดุดันหลายสาย วาดผ่านท้องฟ้า!

ประกายสีแดงไปถึงที่ใด ล้วนฉีกกระชากมิติ ตัดขาดเวลา

ละอองแสงขมุกขมัวที่เกิดจากศิลาเทพย้อนทวนเวลาถูกชะล้างอย่างรวดเร็ว ฟ้าดินเหลือเพียงร่องรอยสีแดงหลายสาย คล้ายกับบาดแผล

ความน่าอัศจรรย์ของละอองแสงถูกลบทิ้ง

ความสามารถที่มันกำลังแสดง ถูกหยุดไว้กลางทาง

เวลาเลื่อนไหล กลับคืนสู่จุดเริ่มต้น

บนร่างของคังผิงมีละอองเลือดระเบิดออกมาอีกครั้ง ชีวิตดับสิ้นไป!

สุดท้ายเขาก็ยังถูกเยี่ยนจ้าวเกอฆ่าทิ้งต่อหน้าผู้วิเศษเซิงอยู่ดี!

ขณะเห็นเยี่ยนจ้าวเกอใช้ประกายกระบี่ทำลายความสามารถของศิลาเทพย้อนทวนเวลา ยังคงสังหารคังผิงด้วยหนึ่งฝ่ามืออย่างเหี้ยมหาญ ผู้วิเศษเซิงที่ตอนแรกโกรธเกรี้ยวตกใจกลับเยือกเย็นลงหลายส่วน

“กระบี่ลวงเซียน กลับเป็นกระบี่ลวงเซียนซึ่งเป็นการสืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์” ผู้วิเศษเซิงกล่าวอย่างใจเย็น “เขตตะวันอาคเนย์เป็นที่ที่มีพยัคฆ์หมอบมังกรซ่อนอย่างแท้จริงๆ”

ว่าแล้ว เขาก็พลันนำตรากระบี่กาลเวลาของตัวเองออกมา โถมเข้าหาเยี่ยนจ้าวเกอ

เขาไม่สนใจตราประทับตะวันอีก เป้าหมายของตรากระบี่กาลเวลา ถึงกับเจาะจงที่กระบองไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้าในมือเยี่ยนจ้าวเกอ

อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงของผู้วิเศษเซิงมีคุณสมบัติพิเศษ สามารถผนึกอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของผู้อื่นได้

เขาอยากจะลองดูว่า ระหว่างกระบองไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้าของเยี่ยนจ้าวเกอ ใครจะกดข่มใครกันแน่

เยี่ยนจ้าวเกอไร้ความเกรงกลัว ชูกระบองไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้าขึ้น กระตุ้นกระบี่ลวงเซียน ประกายแสงสีแดงกระจัดกระจาย บดขยี้มิติ ตัดการไหลเลื่อนของกาลเวลา

ประกายกระบี่ลวงเซียนลบเลือนประกายกระบี่ของกระบี่กาลเวลา ปลายกระบองไม้ไผ่ปะทะกับรอยตราของตรากระบี่กาลเวลา

ตราอาคมลักษณะประหลาดพลันประทับบนกระบองไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้า

เห็นกระบองไม้ไผ่สั่นระริกเล็กน้อยกลางอากาศ

ประกายของวิเศษบนตรากระบี่กาลเวลาริบหรี่ลงไปหลายส่วนเช่นกัน

เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าไม่ปรากฏความลนลาน แสงสีม่วงหมุนเวียนบนกระบองไม้ไผ่ ตราอาคมและรอยตราที่ประทับบนปลายพลันจางลง หายไปในชั่วอึดใจเดียว

วินาทีถัดมา กระบองไม้ไผ่สั่นไหวทีหนึ่ง ฟาดใส่ตรากระบี่กาลเวลาอีกครั้ง!

เสียงเปรี้ยงดังขึ้น

ผู้วิเศษเซิงเกือบกำตรากระบี่กาลเวลาไม่ได้

เยี่ยนจ้าวเกอยกกระบองไม้ไผ่ขึ้นเอียงๆ จากนั้นก็ฟาดใส่ตรากระบี่กาลเวลาอีกครั้ง

‘เป็นสิ่งของใดกันแน่’ ผู้วิเศษเซิงปั้นสีหน้าเคร่งเครียดถึงขีดสุด ได้แต่เก็บตรากระบี่กาลเวลากลับไปอย่างจนปัญญา

สำหรับกระบองไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้า ก่อนหน้านี้ได้มีคนในราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องบอกกับเขาแล้ว

ทว่าของวิเศษที่สามารถกดข่มอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นต่ำ กลับไม่อาจทำอะไรอาวุธศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลาง ยอดฝีมือระดับผู้วิเศษเซิงย่อมไม่จดจำใส่ใจ

แต่ใครจะคาดคิดว่า เยี่ยนจ้าวเกอครั้งนี้ลงมืออีกครั้ง กระบองไม้ไผ่ท่อนนี้แม้แต่กระบี่ประกายฟ้าเมฆาเคลื่อนกับตรากระบี่กาลเวลาก็ยังสู้ได้หรือนี่

ผู้วิเศษเซิงสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง สงบจิตใจ ใช้ท่ากระบี่และพลังฝึกปรือทั้งหมดออกมา โจมตีใส่เยี่ยนจ้าวเกอ

เมื่อมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงอยู่ เขาก็แข็งแกร่งยิ่งขึ้น