ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 888

สงครามระหว่างเขตตะวันอาคเนย์กับเขตเพลิงทักษิณในครั้งนี้ ผลลัพธ์สุดท้ายจะอยู่ที่ตัวประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ยกับประมุขทักษิณจวงเซิน

ทว่าสัญญาณมากมายก่อนหน้านั้นได้แสดงให้เห็นว่า จักพรรดิเอกภพกำเนิดที่ยืนอยู่เบื้องหลังราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋อง เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะสอดมือเข้ามาในเรื่องนี้

ดังนั้นประมุขทักษิณจวงเซินกับเขตเพลิงทักษิณ จึงมีความแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ก่อให้เกิดสงครามระหว่างสองเขตแดน

และถ้าหากประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ยถูกจักรพรรดิเอกภพกำเนิดสะกดไว้ ไม่อาจเข้าร่วมการต่อสู้ได้ เช่นนั้นเขตตะวันอาคเนย์ก็ไร้ผู้คนป้องกันประมุขทักษิณจวงเซิน

หากยึดตามสถานการณ์ใหญ่โดยรวม กลับไม่เป็นผลดีต่อเขตตะวันอาคเนย์ และเยี่ยนจ้าวเกอกับเขากว่างเฉิงที่อยู่ในทะเลหวงเจียเท่าใดนัก

นี่ไม่ส่งผลต่อการมาข่มเหงถึงสำนักของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋อง และการเอาคืนอย่างดุดันของเยี่ยนจ้าวเกอและเขากว่างเฉิง

แต่หลังจากทราบถึงปัญหาทางราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็จำเป็นต้องพิจารณาการคุกคามที่อาจจะมาถึง

การศึกษาหาวิธีทำลายบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์ เป็นเรื่องหนึ่งในนั้น

การทำลายบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์ ไม่ได้เป็นการตัดทางลอยขึ้นมาของจอมยุทธ์จากโลกเบื้องล่าง

เพียงแต่ว่าเป็นการตัดทางไม่ให้จอมยุทธ์ที่ยังมีระดับไม่ถึงจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสี่ อาศัยสิ่งของวิเศษบางอย่างมายังโลกซ้อนโลก

ในขณะเดียวกัน ก็เป็นการตัดเส้นทางที่ยอดฝีมือในโลกซ้อนโลกจะใช้ลงไปยังโลกเบื้องล่างด้วย

คนไร้ความกังวลไกลย่อมมีความกังวลใกล้ ถ้าหากว่าเขตเพลิงทักษิณได้ชัย ยึดครองทะเลหวงเจียสำเร็จ เช่นนั้นขณะที่เขากว่างเฉิงบนโลกซ้อนโลกต้องย้ายที่ทาง บาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์ในดินแดนจิตคุณธรรมก็จะเกิดปัญหาเช่นกัน

บาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์บนดินแดนหลวนเซียงซึ่งเชื่อมไปยังโลกผืนสมุทรยังพอทำเนา ถึงอย่างไรโลกผืนสมุทรก็ไม่ได้เชื่อมกับโลกแปดพิภพโดยตรง

ทว่าบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์ที่ดินแดนจิตคุณธรรมกลับเชื่อมไปยังโลกแปดพิภพโดยตรง

เขากว่างเฉิงบนโลกซ้อนโลกหากย้ายที่อยู่ จะต้องไม่ทิ้งที่นี่เหลือไว้ให้ศัตรู

แน่นอนว่าเยี่ยนจ้าวเกอมีการเตรียมการสองอย่าง นอกจากจะศึกษาวิธีการผนึกบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์แล้ว เขาก็กำลังรวบรวมวัตถุดิบเพื่อเร่งสร้างของวิเศษประเภทหยกข้ามสวรรค์อยู่

เพียงแต่ว่าของวิเศษชนิดนี้หายาก อีกทั้งยังมีปริมาณที่ต้องการยังสูง ดังนั้นจึงเกิดช่องว่างใหญ่ยิ่ง

เพราะว่าหยวนเจิ้งเฟิงไปที่เขตแดน เขากว่างเฉิงเองก็จับตาดูสงครามทางเขตแดนอยู่ในระดับสูง ข่าวจึงถูกส่งกลับมาเร็วมาก

เพียงแต่ขณะที่เยี่ยนจ้าวเกอได้รับข่าว ภาพของฟ้าดินตรงหน้าก็พลันเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างเลือนราง

การหมุนเวียนของปราณวิญญาณระหว่างฟ้าดินเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน เกิดสภาวะสับสนอลหม่านขึ้น

เยี่ยนจ้าวเกอออกจากห้องสงบใจที่ตนอยู่ ยืนมองเขตแดนของเขตตะวันอาคเนย์กับเขตเพลิงทักษิณที่อยู่ทางตะวันตกของเขากว่างเฉิง

ท้องฟ้าทางทิศเหนือถึงกับเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิง

คลื่นความร้อนรุนแรงพุ่งมาปะทะหน้าไม่หยุดยั้ง

อาหู่ที่อยู่ด้านข้างปั้นสีหน้าเคร่งเครียด “คุณชาย ประมุขทักษิณเข่นฆ่ามาถึงเร็วขนาดนี้เลยหรือ”

เยี่ยนจ้าวเกอมองทิศตะวันตก “ไม่ใช่ เขาเพิ่งจะถึงชายแดน แต่ว่าครั้งนี้ประมุขทักษิณจวงเซินออกโรงด้วยตัวเองจริงๆ แล้ว”

ชายร่างกำยำอ้าปากตาค้าง “แม้ว่าพวกเราจะอยู่ห่างจากชายแดนไม่ไกล แต่ว่าถึงอย่างไรก็ยังมีดินแดนเพิงหินโม่กับดินแดนสุทธทัศน์คั่นอยู่ พวกเรายังมองเห็นการเคลื่อนไหวถึงเขตแดนของเขาได้อีกหรือนี่”

“ถ้าไม่ใช่เช่นนั้นเจ้าว่าจะเป็นอย่างไร” เยี่ยนจ้าวเกอตอบอย่างไม่นำพา “จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสิบ เป็นประมุขในหมู่คน ไม่ใช่เป็นการกล่าวมั่วซั่ว แต่เป็นตัวตนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของมนุษยชาติ ก้าวข้ามการขวางกั้นระหว่างมนุษย์กับเซียน ปีนขึ้นสู่ระดับเซียน”

เยี่ยนจ้าวเกอขยับตัวมุ่งหน้าไปยังวิหารหลักของสำนักบนยอดเขานภากาศ เดินไปพลาง พูดไปพลางว่า “เรื่องย่อมไม่เกิด ราชากระบี่ภูผาเงากับยอดฝีมือในเขตตะวันอาคเนย์ที่เหลือน่าจะตัดสินใจถอนทัพ ขอแค่ท่านอาจารย์ปู่ผละมาพร้อมกับทุกคน ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร”

คนสนิทเริ่มคลายใจ “คุณชาย ในนี้ใช่มีความลับอะไรหรือไม่?”

ชายหนุ่มแตะนิ้วกับริมฝีปาก “ประมุขอาคเนย์จวงเซินฝึกฝนม้วนคัมภีร์ร่างหงส์อมตะ แข็งแกร่งนั้นแข็งแกร่งจริงๆ แต่ก็มีข้อจำกัดมากมาย”

“เนินต้นจักรพรรดิไม่มีเคล็ดวิชาเมฆาคุณธรรม ยังไม่ต้องพูดถึง”

“ประมุขทักษิณใช้คลื่นบุญบารมีได้หรือไม่ข้าเองยังไม่แน่ใจ ถ้าหากใช้ได้ เช่นนั้นเขาก็ต้องควบคุมตัวเองไม่ให้ทำเรื่องอาศัยแข็งแกร่งข่มเหงอ่อนแอ”

“เขาฝึกฝนปราณขาวกุศลซ่อน พลังชีวิตของตัวเองจะต้องไม่อาบรังสีฆ่าฟันตลอดเวลา แต่ในทางกลับกัน สำหรับคนอื่นแล้ว เขาจำเป็นต้องไว้หน้า ไม่อาจฆ่าฟันจนหมดสิ้น”

ครั้นพูดถึงตรงนี้ เขาก็เบะปากเล็กน้อย “แน่นอนว่าไม่ใช่จะทำไม่ได้จริงๆ เพียงแต่ไม่ส่งผลอะไรต่อการฝึกปรือของตัวเอง หากทำเยอะก็อาจจะเกิดอันตราย เป็นเหตุให้พลังฝึกปรือหยุดชะงักหรือถอยหลัง นอกจานี้การพัฒนาในวันหน้าจะยังลำบากด้วย”

“ส่วนท้ายที่สุดแล้วจะทำเรื่องที่ขัดต่อห้าจริยะหรือไม่ จะทำมากน้อยเท่าใด ทำถึงขั้นไหน ต้องให้ตัวผู้ฝึกวัดระดับตัดสินใจเอง”

อาหู่ได้ยินดังนั้นก็พยักหน้า “ถ้าหากราชากระบี่ภูผาเงากับท่านเจ้าสำนักคนอื่นไม่ใช่ถอยร่นเพราะไม่คิดสู้ตาย แต่ต้องการประมือกับประมุขทักษิณจนถึงที่สุด เช่นนั้นประมุขทักษิณก็ไม่อาจลงมือโดยอำมหิตได้”

เมื่อเยี่ยนจ้าวเกอไปถึงประตูวิหารหลักบนยอดเขานภากาศ เขาก็หันหน้าไปมองทางตะวันตก

เส้นขอบฟ้าทางทิศตะวันตกกลายเป็นสีแดงเพลิงโดยสมบูรณ์ ทั้งยังลามมาด้านนี้อย่างรวดเร็ว

เยี่ยนจ้าวเกอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “สำหรับข้าแล้ว เขาลงมือได้แน่”

………………..