ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 887

คนธรรมดาไม่มีทางรู้ประวัติของใบไม้แห้งในมือของเยี่ยนจ้าวเกอ

เพราะมันเป็นสิ่งที่แทบจะมีอยู่แค่ในเทพนิยายปรัมปราเท่านั้น

ว่ากันว่ามีต้นผลไม้มหัศจรรย์ผลหนึ่ง เป็นต้นไม้วิญญาณที่ฟ้าดินให้กำเนิดขึ้น

สามพันปีมันถึงจะบานดอก จากนั้นอีกสามพันปีมันจะออกผล อีกสามพันปีผลจึงจะสุก

ในเวลาหนึ่งหมื่นปี มันจะออกผลแค่เพียงสามสิบผลเท่านั้น

คนที่มีวาสนาได้ดม จะอายุยืนถึงสามร้อยหกสิบปี หากได้รับประทาน จะมีอายุยืนถึงสี่หมื่นเจ็ดพันปี

ผลที่ออกมาเมื่อพบทองจะร่วงหล่น เมื่อพบไม้จะแห้งเหี่ยว เมื่อพบน้ำจะเปลี่ยนแปลง เมื่อพบไฟจะไหม้เกรียม เมื่อพบดินจะหลอมรวม

ผลชนิดนี้มีชื่อว่าผลอายุยืน เป็นผลไม้วิญญาณที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในตำนานไซอิ๋ว

เจ้าของต้นผลไม้คือบรรพบุรุษเซียนดินในตำนาน หรือเทพเจิ้นหยวนจื่อผู้คำนับฟ้าดิน ไม่คำนับสามสามพิสุทธิ์ ผู้คงอยู่พร้อมกับโลก

แม้จะบอกว่าคำนับฟ้าดิน แต่ความจริงแล้วคำนับแค่มรรคาฟ้า คำว่า ‘ดิน’ ที่เพิ่มมา หมายถึงความปรองดองของฟ้าดิน

พูดอีกอย่างก็คือ ในสายตาของบุคคลผู้ร้ายกาจท่านนี้ ‘ฟ้า’ มีค่าพอคบหากับพระองค์ ทว่า ‘ดิน’ ยังมีค่าไม่พอ

ว่ากันอย่างยุติธรรม มหาเทพเจิ้นหยวนผู้นี้เป็นหนึ่งในบุคคลที่เก่งกาจที่สุดซึ่งมีจำกัดในประวัติศาสตร์ของสำนักเต๋า และเป็นผู้มีอำนาจในเทพนิยายตัวจริง

ทว่าพระองค์กับต้นผลอายุยืนหายไปนานยิ่ง แม้จะเป็นก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ก็ไม่ปรากฏข่าวคราวมาเนิ่นนาน แทบจะเป็นบุคคลที่มีอยู่แค่ในตำนานโดยสมบูรณ์

ถึงอารามอู่จวงที่พำนักของเทพเจิ้นหยวนจื่อจะยังคงอยู่ แต่ก็มีลูกศิษย์แค่ไม่กี่คน

หลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ มันก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย คนที่อยู่ในโลกซ้อนโลกในปัจจุบันก็ไม่กล้ายืนยันว่าอารามอู่จวงยังคงอยู่หรือไม่

ทว่าบนโลกซ้อนโลกในตอนนี้ มีรากฐานของบุคคลที่ยิ่งใหญ่ผู้หนึ่งมาจากการสืบทอดส่วนหนึ่งของเทพเจิ้นหยวนจื่อ

เป็นผู้สืบทอดที่แท้จริง หรือกลายเป็นผู้สืบทอดต่างยุคสมัยหลังจากขุดค้นเจอการสืบทอดในซากโบราณสถาน กลับไม่มีผู้ใดล่วงรู้

บุคคลที่ยิ่งใหญ่ท่านนี้คือจักรพรรดิเอกภพกำเนิด หนึ่งในห้าจักรพรรดิ

แม้ว่าจะไม่ได้รับการสืบทอดที่แท้จริงทั้งหมดของเทพเจิ้นหยวนจื่อ ทว่าก็ปั่นป่วนใต้หล้า ถูกขนานนามพร้อมกับพวกจักรพรรดิแพร

เมื่อเยี่ยนจ้าวเกอเห็นค่ายกลฟ้าดินแผ่ขยาย เขาก็สัมผัสได้ถึงวิถีการสืบทอดของอารามอู่จวงที่อยู่ด้านใน

เพียงแต่การสืบทอดของอารามอู่จวงค่อนข้างมีความพิเศษ มีการบันทึกเก็บไว้ในหอหนังสือวังเทพในอดีตอย่างจำกัด ดังนั้นเยี่ยนจ้าวเกอจึงไม่กล้ายืนยันในทันที

แต่ทว่าในตอนนี้หลังจากเจอใบไม้จากต้นผลอายุยืนที่แห้งเหี่ยวใบหนึ่งด้านในถุงใส่ของของนักพรตสือ เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่รู้สึกสงสัยอีก

คนที่ส่งเสวียนเฉิงอ๋อง นักพรตสือ ผู้วิเศษเซิงมาวางค่ายกลบูชาฟ้าในทะเลหวงเจีย เพื่อตามหามารดาแห่งแผ่นดิน ซึ่งก็คือจักรพรรดิเอกภพกำเนิด

มิน่าเล่าก่อนหน้านี้ประมุขอาคเนย์ถึงอนุญาตให้อีกฝ่ายเคลื่อนไหว

‘บุคคลที่เดินไปถึงระดับนั้นได้ ต้องมีการสั่งสมลึกล้ำ และมีพลังกล้าแข็ง’ เยี่ยนจ้าวเกอลูบคางของตัวเอง กล่าวในใจ ‘ก่อนจะเกิดเรื่องนี้ เกรงว่ามีไม่กี่คนที่ทราบว่าจักรพรรดิผู้นี้ นอกจากการสืบทอดจากอารามอู่จวงแล้ว ยังมีคัมภีร์นภากาลเวลาซึ่งเป็นวิชาสายหยกพิสุทธิ์ด้วย’

ในมือเขาปรากฏตราโบราณโลหะอันหนึ่ง มันมีรูปร่างเรียวยาว เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า เหมือนกับกระบี่สั้นเล่มหนึ่ง แค่ไม่มีคมกระบี่เท่านั้น

ที่ปลายกระบี่สั้นถูกฝนจนเรียบ สลักรอยตราชนิดหนึ่ง ลวดลายโบราณและลี้ลับยิ่ง

เป็นตรากระบี่กาลเวลา อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงที่ได้มาจากผู้วิเศษเซิง

กลิ่นอายอันเก่าแก่โบราณที่ลอยออกมาจากด้านในตราประทับรูปร่างกระบี่ เหมือนกับข้ามผ่านกาลเวลาอันเนิ่นนาน ต่อเนื่องมาถึงปัจจุบัน

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มเล็กน้อย

เมื่อมีคัมภีร์นภาไร้ขอบเขต มีคัมภีร์นภากาลเวลาฉบับชำรุดที่ได้มาก่อนหน้า ในตอนนี้ยังได้ตรากระบี่กาลมาอีก เขาก็มั่นใจว่าจะสามารถอนุมานคัมภีร์นภากาลเวลาที่สมบูรณ์ออกมาได้

แม้ด้านในจะต้องหลอมความเข้าใจส่วนตัวของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดและผู้วิเศษเซิงไว้ ไม่ได้บริสุทธิ์เหมือนเช่นตอนแรก แต่ก็ถือว่าเพียงพอแล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอสามารถอาศัยคัมภีร์นภาไร้ขอบเขตมาค่อยๆ ปรับแต่งในขณะที่ฝึกฝนได้