เยี่ยนจ้าวเกอและสือเถี่ยมาถึงเบื้องหน้าของเหยียนซวี่ ชายหนุ่มกล่าวพร้อมรอยยิ้มตาหยีว่า “ท่านผู้อาวุโสเหยียน ไม่พบกันนานเลยนะขอรับ”
สือเถี่ยมองเหยียนซวี่อยู่แวบหนึ่งอย่างเฉยชา “เดินไปคุยไปเถอะ”
ทั้งหมดเคลื่อนตัวออกเดินทาง ส่วนเหยียนซวี่เดินตามหลังสือเถี่ยไปอย่างเงียบๆ
มหาปรมาจารย์คนหนึ่งของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์หายสาบสูญไป แม้แต่ร่องรอยเพียงเล็กน้อยก็ไม่หลงเหลือ กลับยิ่งแสดงให้เห็นถึงความผิดปกติ ทำให้ผู้คนเกิดความกังขา
สือเถี่ยไม่เปิดเผยตัวตนและระดับวรยุทธ์ แต่ก็จงใจทิ้งร่องรอยเล็กน้อยเอาไว้ ให้คนสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ได้ตามรอย
ร่องรอยเหล่านี้ดูไปแล้ว ไม่ได้มีเพียงมหาปรมาจารย์ที่มีระดับวรยุทธ์ใกล้เคียงกับชายชราตาเดียว ออกโรงล้อมเข้าโจมตี
ด้านหนึ่งก็เพื่อกลบเกลื่อนการมาถึงของตนเอง อีกด้านหนึ่งก็เพื่อปล่อยเบ็ดยาวตกปลาตัวใหญ่
เขามองไปยังหานเซิ่ง เฒ่ามารหัวขวานเป็นอันดับแรก “หานเซิ่ง เจ้าลงทุนทำลายหุบเหวปราการมังกร ก่อกวนอเวจี สมควรโดนฆ่า”
เฒ่ามารหัวขวานกล่าวด้วยความคับแค้นใจ “แต่ไหนแต่ไรโลกมนุษย์ก็เหมือนเช่นอเวจีที่ร้อนรุ่มอยู่แล้ว เช่นนั้นแล้วจะต่างอะไรกันเล่า”
“มีเหตุผลอะไรที่พวกเจ้าจะยืนอยู่ในที่สูงกว่า แค่พลังความสามารถของพวกเจ้าแข็งแกร่งยิ่งกว่าก็เท่านั้น”
“อเวจีเปิดออก นพยมโลกเยื้องกราย พังทลายโลกปัจจุบันใบนี้ แล้วสร้างผืนฟ้าแผ่นดินขึ้นใหม่ เมื่อถึงตอนนั้นค่อยมาดูกันว่า ผู้ใดจะเป็นเจ้าแผ่นดิน!”
หานเซิ่งตะคอกด้วยความโกรธเกรี้ยว “ครั้งนี้ข้าพลาดท่าตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกเจ้า ข้าย่อมไม่มีอะไรจะพูด แต่สือเถี่ย พวกเจ้าอย่าได้ใจไปหน่อยเลย เรื่องมันยังไม่จบเพียงเท่านี้!”
สือเถี่ยกล่าวอย่างสงบนิ่งว่า “เมื่อความแปรปรวนของอเวจีสงบลงชั่วคราว ก็คิดเอาไว้แล้วว่าพวกเจ้าก็คงไม่มีทางที่จะยอมแพ้เพียงเท่านี้” การลงมือของเจ้าครั้งนี้ เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นสินะ? ”
อีกฝ่ายหัวเราะอย่างเยือกเย็นครั้งหนึ่ง ก่อนจะปิดปากเงียบไม่พูดจา ไม่ดิ้นรนใดๆ อีก อีกทั้งปิดเปลือกตา ไม่แม้แต่จะขยับเขยื้อน
จู่ๆ เยี่ยนจ้าวเกอก็พูดขึ้นว่า “ท่านต้องการสิ่งของบางอย่างจากตัวข้าใช่หรือไม่?”
เมื่อได้ยินดังนั้น สือเถี่ยพลันมองไปที่เยี่ยนจ้าวเกอ
เยี่ยนจ้าวเกอส่งสายตากลับไปให้สือเถี่ยว่าวางใจได้ จากนั้นเขาก็ล้วงสิ่งหนึ่งออกมา แกว่งไปแกว่งมาตรงหน้าของหานเซิ่ง
นั่นเป็นสิ่งที่เขาได้มาจากเยี่ยจิ่ง แผ่นป้ายเหล็กที่มีความเกี่ยวข้องกับการสืบทอดของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์มังกรน้ำแข็ง
จากมุมมองของเยี่ยนจ้าวเกอ สีหน้าอารมณ์ของหานเซิ่งไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย แววตาก็ไม่มีความสั่นไหวใดๆ เลยเช่นกัน อีกทั้งลมหายใจหรือการเต้นของหัวใจก็ล้วนปกติดีทุกอย่าง
สายตาที่อีกฝ่ายมองมาที่ตนเอง ยังคงมีความเหยียดหยามและประหลาดใจระคนอยู่
ทว่าแววตาของสือเถี่ยที่อยู่ด้านข้าง กลับเปลี่ยนเป็นดุดันขึ้นมาทันที “หืม?”
ระดับวรยุทธ์ของเขาสูงกว่าหานเซิ่ง บัดนี้ก็ยังใช้พลังของตนเองคุมขังตัวอีกฝ่ายไว้ เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าคนในที่คุมขังของตนรู้สึกหวั่นใจ
เยี่ยนจ้าวเกอเห็นดังนั้น เขายิ้มแต่ไม่พูดอะไร
อีกทั้งสือเถี่ยเองก็จ้องมองไปที่หานเซิ่งเช่นเดียวกัน เมื่อหานเซิ่งเห็นดังนั้นก็ทอดถอนหายใจครั้งหนึ่ง ยังคงไม่พูดไม่จา ถึงกระนั้นมาดอันยโสโอหังก็ลดลงแล้ว
ชายหนุ่มโยนแผ่นป้ายเหล็กนั้นขึ้น มันลอยขึ้นไปกลางอากาศ ก่อนจะตกลงมา จากนั้นเขาก็รับเอาไว้อีกครั้ง
“เงาชั่วร้ายที่ท่านใช้ก่อกวนหุบเหวปราการมังกร ความจริงแล้วไม่มีอะไรพิเศษ และไม่ได้อยู่ในมือข้าตั้งนานแล้ว”
“ระหว่างข้ากับท่าน นอกเสียจากสิ่งนี้แล้วก็ไม่ได้การเกี่ยวข้องสัมพันธ์ใดๆ กันอีก”
“ถ้าหากต้องกล่าวถึงความเกี่ยวพันจริงๆ ล่ะก็ เช่นนั้นก็ต้องเป็นศิษย์น้องร่วมสำนักของข้า…เอ่อ พี่น้องร่วมสาบานของท่าน เยี่ยจิ่ง”
นิ้วมือของเยี่ยนจ้าวเกอลูบป้ายเหล็กนั้น “ของที่ข้าได้มาจากศิษย์น้องเยี่ยจิ่งตอนนั้น ก็มีแค่แผ่นป้ายเหล็กนี้อย่างเดียว ดังนั้นข้าจึงคิดได้ว่าเพียงว่า ของที่ท่านต้องการจากข้าก็คือของเล่นชิ้นนี้”
“เช่นนั้นแล้ว ท่านหานจะสะดวกหรือไม่ที่จะบอกพวกเรา ว่าท่านต้องการของสิ่งนี้ไปทำอะไร”
เยี่ยนจ้าวเกอมองหานเซิ่ง “สิ่งของมีความเกี่ยวข้องกับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์มังกรน้ำแข็ง แต่จริงๆ แล้วจะมีความเกี่ยวโยงกันมากเท่าใด และจะสามารถรับการสืบทอดจากจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์มังกรน้ำแข็งถึงขั้นใด ก็ยังมิอาจรู้ได้”
“บัดนี้ในพื้นที่ถังตะวันออก สำนักเขากว่างเฉิงของข้า สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งเขาไร้พรมแดนได้มารวมตัวกัน ท่านก่อกวนหุบเหวปราการมังกรอย่างเปิดเผย ทุกคนย่อมไม่ถือสาที่จะกำจัดท่านก่อน”
“แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ ท่านก็ยังคงกล้าเสี่ยงอันตรายปรากฏตัวขึ้น”
ชายหนุ่มยิ้มครั้งหนึ่ง “เช่นนั้นให้ข้าเดาดู หากไม่ใช่เพราะท่านมีสายข่าวที่แน่นอน และเกี่ยวข้องกับป้ายเหล็กชิ้นนี้ สิ่งของที่ท่านได้มา ช่วยให้ท่านทำความหวังให้สำเร็จไปอีกขั้นหนึ่งได้”
“สิ่งของเกี่ยวพันกับอเวจี ช่วยให้ท่านกับพรรคพวกของท่านทำแผนการให้สำเร็จได้ใช่หรือไม่?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี