ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 922

ครู่หนึ่งก่อนหน้านี้ ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอที่เข้าฌานอยู่ในเขากว่างเฉิง ได้ทำลายคอขวดที่ติดมาโดยตลอดสำเร็จแล้ว!

หลังจากจุดลมปราณสำคัญและจุดลมปราณหลักทั่วร่างประสานเสียงกับดวงดาวที่แท้จริงในจักรวาล ได้เห็นเทวะสำแดง ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกก็หลอมจุดลมปราณซ่อนเร้นจุดหนึ่งเป็นเทวะสำเสร็จ

การก้าวเท้านี้ทำให้ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอได้เลื่อนไปอยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหก ขั้นเทวะสำแดงระยะท้าย

ก้าวเข้าไปในโลกใบใหม่

แม้ว่าร่างจริงจะอยู่นอกโลกซ้อนโลก ถูกกั้นไว้ด้วยมิติเวลาหนาหนัก ทำให้การเชื่อมต่อระหว่างเยี่ยนจ้าวเกอกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกลดอ่อนลงมาก แต่ว่าการเพิ่มระดับและการทำลายด่านของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกในตอนนี้ เยี่ยนจ้าวเกอยังรู้สึกถึง

สิ่งที่สำคัญเป็นพิเศษก็คือ เยี่ยนจ้าวเกอได้สัมผัสกับวิถีการเลื่อนระดับ และความเข้าใจในพริบตาที่หลอมจุดลมปราณซ่อนเร้นเป็นเทวะของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก เป็นเหตุให้พลังฝึกปือของเขาได้ประโยชน์อย่างใหญ่หลวง

ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ยอดฝีมือด้านวรยุทธ์ที่หลอมร่างแยกออกมาได้ แม้จะไม่ค่อยมีอยู่อย่างแพร่หลาย แต่ก็มีจำนวนไม่น้อย

แต่คนที่หลอมร่างแยกซึ่งมีระดับสูงกว่าร่างจริงของตัวเองออกมามีอยู่น้อยนิดเต็มที หายากดุจขนหงส์เกล็ดกิเลน

และเยี่ยนจ้าวเกอเป็นหนึ่งในคนเหล่านี้

แม้ว่าจะฝึกฝนวรยุทธ์ที่คล้ายกัน ทว่าแต่ละคนมักจะพบเจอเส้นทางที่แตกต่างกันไป มากบ้างน้อยบ้าง

เรื่องนี้ต่างใช้ได้กับทั้งร่างจริงและร่างแยกของจอมยุทธ์

ประสบการณ์ในนี้ มีค่าให้พิจารณาสำหรับอีกฝ่าย แต่ก็อาจก่อให้เกิดอุปสรรค ทำให้สับสนกว่าเดิม

ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอมีการสั่งสมก่อนหน้าเปี่ยมล้นเกินไป

หลังจากได้จุดอัคคีดาว ก้าวสู่ระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้า ขั้นเทวะสำแดงระยะกลาง เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่ได้หยุดย่างก้าว

หลังจากสงครามบนทะเลหวงเจียจบลง เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่ได้ผ่อนคลายการฝึกฝนของตัวเอง

คัมภีร์พลิกฟ้าเป็นหนึ่งในสามสามคัมภีร์กำเนิดก่อนของคัมภีร์นภาต้นกำเนิด มีความน่าอัศจรรย์ไร้สิ้นสุด

ปกติแล้วแม้จะไม่ได้ตั้งใจโคจรเคล็ดวิชา ขณะหายใจก็จะเกิดการสั่งสมพลัง ทำให้เคล็ดวิชายิ่งมายิ่งล้ำลึก

คล้ายกับฝึกฝนอยู่ทุกชั่วโมงทุกนาทีทุกวินาที

ดังนั้นตามปกติแล้ว ไม่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอนั่งนิ่งหรือเคลื่อนไหว แม้จะไม่แตกต่างอะไรกับคนอื่น แต่ความจริงการสั่งสมของเขายิ่งมายิ่งเปี่ยมล้นทีละน้อยๆ

ตอนที่อยู่ในสถานบำเพ็ญหลีเฮิ่นน้อย แม้ว่าจะไม่ได้เจอจักรพรรดิแพร ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอกับบิดาของเขาก็ไม่ได้รีบร้อน พากันฝึกฝนอย่างปลอดโปร่ง

มาถึงตอนนี้ เยี่ยนจ้าวเกอได้หลอมจุดลมปราณหลักและจุดลมปราณสำคัญทั่วร่างของตัวเองเป็นเทวะ ยืนอยู่ในจุดสูงสุดของระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้า ห่างจากระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหกแค่เพียงหน้ากระดาษแผ่นหนึ่งเท่านั้น

และตอนนี้เมื่อได้รับการชี้แนะจากการเปิดจุดลมปราณซ่อนเร้นในร่างของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก เยี่ยนจ้าวเกอก็เจาะกระดาษหน้าต่างชั้นสุดท้ายได้ในทันที

ในขณะที่ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเลื่อนเป็นระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหก ขั้นเทวะสำแดงระยะท้าย เยี่ยนจ้าวเกอก็ก้าวสู่ขั้นนั้นเช่นเดียวกัน

ตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอเลื่อนระดับ เขาทำต่อหน้าฟู่ถิง ทั้งไม่มีคนอื่นคุ้มครอง

ฟู่ถิงไม่ได้มุ่งร้ายต่อเขา กลับยืนอยู่ด้านข้างเงียบๆ ช่วยเยี่ยนจ้าวเกอระวังมิติรอบๆ ให้

ในตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอเลื่อนระดับเสร็จ เขาเห็นฟู่ถิงถอนใจชมเชย “คุณชายเยี่ยนเป็นอัจฉริยะฟ้าประทาน ฟู่ถิงนับถือนัก”

“เป็นเพราะวาสนาอยู่บ้าง แม่นางฟู่ชมกันเกินไป ยังต้องตอบคุณที่แม่นางฟู่ช่วยคุ้มครอง” เยี่ยนจ้าวเกอมองฟู่ถิง “ถ้าข้ามองไม่ผิด อีกไม่นานแม่นางฟู่ก็จะหลอมจุดลมปราณหลักและจุดลมปราณสำคัญทั้งหมดเป็นเทวะได้แล้ว”

ฟู่ถิงเอ่ย “จะยืดไม้ไผ่ร้อยคืบให้ยาวขึ้นอีกมักยากที่สุดเสมอ ยิ่งไปถึงด่านสุดท้าย ความยากยิ่งมาก”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า

ถ้าหากแบ่งการฝึกปรือวรยุทธ์ออกเป็นขั้นตอนที่แตกต่างกันนับไม่ถ้วน ในสถานการณ์ส่วนใหญ่ ทุกขั้นตอนจะมีจุดเริ่มต้นและจุดจบยากลำบากที่สุด

หากเริ่มต้นดี อยู่ในลู่ทางที่ถูกต้อง ตรงกลางจะค่อนข้างง่ายดาย ต่อให้จะต้องเสียเวลา ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเพราะการสั่งสมที่จำเป็น เพียงทำตามลำดับขั้นตอนก็จะลุล่วงด้วยดี