ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 951

การเฝ้าอยู่ที่นี่ จำเป็นต้องจับตาดูโต๊ะบูชาตลอดเวลา ไม่อาจแบ่งสมาธิไปฝึกวิชาได้ ดังนั้นอาหู่จึงรู้สึกเบื่อหน่ายยิ่ง

เพียงแต่ชายฉกรรจ์ที่ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจอะไร ที่แล้วมาล้วนรู้จักแบ่งแยกหนักเบาอย่างชัดเจน

ถึงแม้จะรู้สึกเบื่อหน่าย แต่อาหู่ก็ยังตั้งใจจับตาดูโต๊ะบูชา

และไม่ทราบผ่านไปนานเท่าไร ลวดลายสีชาดของผ้าเหลืองที่อยู่บนโต๊ะบูชาก็พลันเกิดการเปลี่ยนแปลง

ลวดลายอาคมที่ใช้สีชาดเขียน เหมือนกับมีชีวิตขึ้นมา บิดเบี้ยวสั่นไหวไม่หยุด

อาหู่ที่ได้รับคำสั่งของเยี่ยนจ้าวเกอ ให้แยกแยะรายละเอียดการเปลี่ยนแปลงของลวดลายอาคม จึงทราบในทันทีว่ามีคนกำลังเข้ามาในอารามเอกนิกายอีกครั้ง

แม้นจะไม่รู้ว่าผู้มาเยือนเป็นใคร แต่อาหู่ไม่คิดจะเผชิญหน้ากับพวกเขา

ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่คนจากเขากว่างเฉิง

ดังนั้นเขาจึงหัวเราะเหอะๆ ปรับลวดลายอาคมที่ใช้สีชาดเขียน ตามที่เยี่ยนจ้าวเกอได้สอนไว้

ลวดลายอาคมเปลี่ยนแปลง แสงวิญญาณหลายสายกะพริบ ผสมผสานกันกลางอากาศ แสดงความลี้ลับมากมายออกมา

ด้านในตำหนักใหญ่คล้ายไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ว่าคนที่คิดจะเข้ามาจากด้านนอกเจอปัญหาใหญ่แล้ว

ต่อจากเยี่ยนจ้าวเกอและจอมยุทธ์เขาสามขา คนที่มาถึงอารามเอกนิกายมีจำนวนคนไม่มากนัก กระนั้นแต่ละคนล้วนมีฝีมือไม่ธรรมดา

ท่ามกลางเสียงร้องของหงส์ หงส์เพลิงหลายตัวทะลุลานอาราม โถมมายังประตูหลักของตำหนักใหญ่โดยตรง

พอเข้ามาในประตูหลักแล้ว ภาพด้านหน้าของพวกเขาก็เกิดการเปลี่ยนแปลง

พวกเขาพากันหยุดฝีเท้า เผยให้เห็นร่างจริง

สองคนที่นำหน้า คนหนึ่งเป็นบุรุษวัยกลางคนที่มีอายุราวสี่สิบกว่าปี อีกคนเป็นคนหนุ่มอายุราวยี่สิบกว่าปี

บุรุษหนุ่มมีใบหน้าหล่อเหลา แต่ว่าดวงตาปรากฏความเย็นเยียบและประกายคมกริบ

เป็นจวงเจาฮุย ‘โอรสหงส์’ บุตรชายของประมุขทักษิณจวงเซิน

เขาในตอนนี้มีญาณจริงแท้เต็มเปี่ยม คึกคักฮึกเหิม บนร่างเหมือนกับมีจุดแสงส่องระยิบระยับ คล้ายทะเลดาวบนฟากฟ้า

จุดแสงเหล่านี้มีแบบแผนเฉพาะตัว กำลังโคจรอย่างมั่นคง

ในฐานะบุตรชายของประมุขทักษิณ และอัจฉริยะรุ่นหลังที่มีชื่อเสียงบนโลกซ้อนโลก หลายปีมานี้จวงเจาฮุยไม่ได้ใช้เวลาอย่างเสียเปล่า เมื่อหกปีก่อนตอนที่ไปเขตตะวันอาคเนย์เพื่อตามหากระดูกหงส์เพลิง เขายังคงเป็นเพียงจอมยุทธ์ระดับเทวะสำแดง แต่ปัจจุบันได้ปีนขึ้นสะพานเซียนแล้ว

ตอนที่ยังเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหก ขั้นเทวะสำแดงระยะท้าย จวงเจาฮุยกล้าหักหาญกับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียน

มาวันนี้เขาได้ปีนขึ้นสะพานเซียน มีพลังเพิ่มขึ้นอีกระดับหนึ่ง

ขออย่าเจอคนอย่างหลงฮั่นหัว ผู้วิเศษเซิง และเฉิงโม่ ยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นแปดส่วนใหญ่ เขาล้วนสู้ได้

เทียบกับเมื่อหกปีก่อนแล้ว จวงเจาฮุยในตอนนี้ไม่ได้เปลี่ยนไปมากเท่าไร มีแต่สายตาเย็นชาเคร่งขรึมกว่าเดิม

เมื่อครั้งตามหากระดูกของหงส์เพลิงในดินแดนสุทธทัศน์บนทะเลหวงเจีย เขากลับพบเจอความล้มเหลว เป็นความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ของจวงเจาฮุยที่พบพานน้อยครั้ง

ต่อมาในที่สุดเขตเพลิงทักษิณกับเขตตะวันอาคเนย์ก็เปิดสงคราม ในตอนแรกแม้นจะได้เปรียบอยู่หลายส่วน แต่หลังจากนั้นท้ายที่สุดก็ไม่บรรลุจุดประสงค์ ได้แต่ล่าถอยอย่างจนปัญญา

จะทำให้ระดับเพิ่มขึ้นอีกขั้นได้หรือไม่ จะทำให้ห้าจริยะครบถ้วนได้หรือไม่ ม้วนคัมภีร์ร่างหงส์เพลิงมีความสำคัญยิ่ง

สำหรับประมุขทักษิณจวงเซินแล้ว นั่นอาจจะโอกาสที่จะทำให้เขารุดหน้าขึ้นอีกขั้น ได้ผลักเปิดประตูเซียน

ต่อให้ไม่อาจขึ้นสู่ระดับเซียนได้ แต่ก็สร้างความก้าวหน้าชนิดก้าวกระโดดให้แก่พลังของเขาได้อยู่ดี

เนินต้นจักรพรรดิบนเขาลีลาหงส์จะได้รับการยกระดับครั้งใหญ่หลวงเช่นกัน

ไม่เพียงแต่ประมุขทักษิณจวงเซินที่หมายตามาตลอดเท่านั้น จวงเจาฮุยก็มาดหมายเช่นนั้นเช่นกัน

แต่คิดจะเอาชนะเขาโถงทองที่อยู่ในเขตตะวันอาคเนย์ ไม่ใช่เรื่องง่าย จำเป็นต้องวางแผนอย่างรอบคอบ

พลังและของวิเศษในแต่ละด้าน ยิ่งมีมากเท่าไรยิ่งดี

ลูกศิษย์เนินเขาจักรพรรดิคนหนึ่งพึมพำ “ผู้สืบทอดสายเอกพิสุทธิ์หรือ จะว่าไป ยอดเขาอัศจรรย์กับเขาโถงทองก็เป็นผู้สืบทอดสายเอกพิสุทธิ์เหมือนกันกระมัง”

เพียงแต่ผนึกป้องกันนี้แข็งแกร่งเป็นพิเศษ!

ด้วยพลังฝึกปรือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นแปดของบุรุษวัยกลางคนผู้นั้น ขนาดใช้ปฐพีอนิสงส์กับแสงม่วงบารมีคุ้มกันกาย ก็ยังรู้สึกทนไม่ไหวอยู่บ้าง

โชคดีที่อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงที่เขานำติดตัวมา เป็นเกราะชิ้นหนึ่งที่ช้สำหรับป้องกันโดยเฉพาะ เมื่อประสานกับจิตจริงแท้ของห้าจริยะในม้วนคัมภีร์ร่างหงส์เพลิง จึงค่อยฝืนต้านทานไว้ได้ แต่ก็ยากจะก้าวเดินอยู่ชั่วขณะ

จวงเจาฮุยแม้นจะมีพลังฝึกปรือไม่ธรรมดา แต่ยามนี้ก็เกือบจะล้มคะมำ

ทรายเหลืองอันน่ากลัวนั้น แค่เพียงพลังทำลายล้างอย่างเดียว ก็แทบไม่ด้อยไปกว่าการโจมตีของยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้าแล้ว!

จวงเจาฮุยเพิ่งจะเจอ ก็เกือบถูกเจาะเป็นรูพรุน

เกาทัณฑ์หงส์เพลิง อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงของเขามีอานุภาพอยู่ที่พลังโจมตีทั้งสิ้น ครั้งนี้มันจึงช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่พึ่งตัวเอง

ปฐพีอนิสงส์ถูกทะลวง แสงม่วงบารมีถูกบดขยี้ ปราณขาวกุศลซ่อนค่อยถูกกดดันออกมา

แม้นจะเป็นเช่นนั้น จวงเจาฮุยก็เกือบตายคาที่

สุดท้ายบนตัวเขามีเปลวเพลิงหลายสายสว่างขึ้น กอปรกันเป็นโล่ป้องกันครึ่งวงกลม ถึงค่อยรักษาชีวิตของตนไว้ได้

นี่เป็นของวิเศษไม้ตายของจวงเจาฮุย เป็นความสามารถในการป้องกันอันดับสุดท้าย และเป็นของล้ำค่าที่เอาไว้ช่วยชีวิตของเขา

แต่ว่ากลับเป็นของสิ้นเปลือง ใช้เสร็จครั้งหนึ่งก็จะสลายไปทันที

ถึงจะคาดเดาออกว่าผนึกป้องกันของที่แห่งนี้แข็งแกร่งยิ่ง แต่จวงเจาฮุยนึกไม่ถึงเลย ว่าเพิ่งจะเข้ามาก็เกือบเอาชีวิตไม่รอดแล้ว

จอมยุทธ์จากเนินต้นจักรพรรดิที่เหลือมีสภาพน่าอนาถกว่า ทั้งหมดอาศัยการดูแลของจวงเจาฮุยและบุรุษวัยกลางคนผู้นั้น จึงค่อยไม่ถึงกับถูกสังหารคาที่

บุรุษวัยกลางคนผู้นั้นขมวดคิ้วมุ่น “อันตรายที่เหนือความคาดหมาย พวกเจ้าถอยออกไป ข้าจะเข้าไปคนเดียวดู”

เสียงยังไม่ทันขาด ในเสียงพายุหวีดหวิวที่สั่นสะเทือนแก้วหู ถึงกับมีเสียงอย่างอื่นแว่วมา

เสียงคำรามจากการไหลเชี่ยวของมหานที