ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 965

เยี่ยนจ้าวเกอมองเซี่ยกวง กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “สามารถอันใด”

“ข้า…” เซี่ยกวงอ้ำอึ้ง พูดไม่ออก “ข้า…”

ชายหนุ่มมองเซี่ยกวงอย่างสนอกสนใจ “ท่านคิดจะแก้แค้น จะยึดติดกับการแก้แค้นด้วยตัวเอง ไม่อาศัยคนอื่นหรือพลังจากภายนอก หรือว่าขอแค่แก้แค้นได้ ก็ยินดียืมพลังจากที่อื่น”

ครั้งนี้เซี่ยกวงไม่ได้ลังเล “สามารถแก้แค้นด้วยนตัวเองได้ย่อมประเสริฐที่สุด แต่ว่าสามารถแก้แค้นได้จึงสำคัญที่สุด”

เขาเว้นครู่หนึ่ง ก่อนจะลดเสียงกล่าวว่า “ตระกูลข้าประสบเภทภัย ในตอนนั้นบนยอดเขาสดับอัสนี ทั้งตระกูลถูกโจรสุนัขเขาสามขาสังหารหมดสิ้น แต่ไม่ได้มีแค่ข้าที่รอดชีวิต”

“อ้อ?” เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะนี่เป็นเรื่องที่เขาไม่รู้

เซี่ยกวงอธิบาย “ข้ามีพี่ชายคนหนึ่งและพี่สาวอีกคนหนึ่ง พวกเขาออกเดินทางไปก่อนหน้า ตอนที่เกิดเรื่อง พวกเขาไม่ได้อยู่บนยอดเขาสดับอัสนี”

ขณะที่พูด บนใบหน้าของเขาก็ปรากฏความกังวล “หากพวกเขาได้รับข่าวของตระกูล จะต้องรีบกลับไปโดยเร็วที่สุดแน่ แต่ว่าต่อจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้นย่อมไม่อาจบอกได้”

“ข้าไม่หวังให้มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขา ถ้าหากทำลายเขาสามขาได้โดยเร็วที่สุด ต่อให้ไม่ได้แก้แค้นด้วยตัวเองก็ไม่เป็นไร”

เซี่ยกวงกวาดมองดาบอีกาทองผลาญฟ้าและธงวิญญาณ กล่าวอย่างขื่นขมว่า “ตอนแรกข้าคิดว่าเขาสามขาถูกคุณชายเยี่ยนเล่นงานจนสาหัส พลังลดลงมา ขุมกำลังอื่นๆ บนที่ราบสูงยอดขจีบางทีอาจกลายเป็นฝูงหมาป่ารุมทึ้งพยัคฆ์ป่วยตัวนั้น ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าก็มีโอกาสแล้ว”

ปกติเซี่ยกวงชอบเก็บตัว คิดอ่านไม่ลึกซึ้ง ทว่าก็นิสัยตรงไปตรงมานัก

แต่ว่าคนในตระกูลเวลาพูดคุยกับเขา ก็จะบอกเล่าถึงการต่อสู้ของขุมกำลังระดับสุดยอดในเทือกเขาเสียงระรัวเป็นประจำ

ก่อนหน้านี้เซี่ยกวงไม่สนใจเรื่องนี้ จึงปล่อยผ่านไป ถือว่าฟังเรื่องเล่า

กระนั้นถึงตอนนี้ เขากลับต้องกดดันให้ตัวเองทำความเข้าใจกับสิ่งเหล่านี้

เขาไม่ได้ประสบความสำเร็จนัก แต่ว่าเรื่องที่เป็นพื้นฐานที่สุดก็ยังเข้าใจได้

ถ้าในขุมกำลังระดับสุดยอดบนเทือกเขาเสียงระรัวมีสำนักหนึ่งต้องพบเจอกับภัยพิบัติจนเสียหายสาหัส เช่นนั้นคนอื่นๆ จะต้องกรูกันเข้าไปรุมเหยียบย่ำแน่นอน

หลักการเดียวกันเดิมทีใช้ได้กับเขาสามขาและขุมกำลังระดับสุดยอดในที่ราบสูงยอดขจีทั้งสิ้น

แต่พอได้ยินจากเยี่ยนจ้าวเกอว่าประมุขทิศบนมีความสัมพันธ์กับเขาสามขา เซี่ยกวงก็รู้แล้วว่าเหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นได้ยากยิ่ง

ไม่มีใครรู้ได้ว่าประมุขทิศบนจะบันดาลโทสะเพราะเขาสามขาหรือไม่

ในสถานการณ์เช่นนี้ การลอบกดดันย่อมต้องมี แต่การถมหินลงบ่อรีบร้อนสังหารในที่แจ้งก็ใช่ว่าจะมีคนยินยอมทำ

เมื่อเป็นเช่นนี้ เซี่ยกวงก็ยากจะจับปลาตอนน้ำขุ่นแล้ว

เขาคิดจะแก้แค้น นอกจากตนจะต้องมุมานาะเพิ่มพลังของตัวเองแล้ว ก็ได้หวังอย่างอื่นแทน

ถ้าหากกราบเข้าเป็นศิษย์ของขุมกำลังที่แข็งแกร่งได้ นั่นย่อมมีความหวังเพิ่มขึ้นมา

แต่ผู้ใดจะยินยอมล่วงเกินเขาสามขา ล่วงเกินประมุขทิศบน เพื่อลูกศิษย์ที่เพิ่งเข้าสำนักใหม่เล่า

เยี่ยนจ้าวเกอว่า “ถ้าหากท่านคิดหาที่พึ่ง ข้าสามารถแนะนำท่านกับคนของยอดเขาอัศจรรย์ได้ แต่ว่ายอดเขาอัศจรรย์จะรับท่านหรือไม่ก็ยังไม่แน่”

“ยอดเขาอัศจรรย์…” เซี่ยกวงลังเลอยู่บ้าง

อาหู่ที่อยู่ด้านข้างกล่าวเสริม “ยอดเขาอัศจรรย์แห่งเขาคุนหลุนในเขตมหานภากลาง เป็นสำนักของจักรพรรดิแพรงาม หนึ่งในสามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิ”

เซี่ยกวงตกใจอ้าปากกว้าง

เยี่ยนจ้าวเกอพูดสืบต่อเหมือนไม่มีเรื่องราวใด “นอกจากยอดเขาอัศจรรย์แล้ว ตำหนักขุยสายฟ้าบนเขานภาเขียวในเขตสารทอิสานก็เป็นสำนักของประมุขอิสานเช่นกัน ข้าสามารถแนะนำให้ท่านได้”

“แต่ข้าแค่ช่วยให้ท่านเข้าหาได้ กลับไม่อาจรับประกันได้ว่าอีกฝ่ายจะรับท่าน จะกราบเป็นศิษย์ได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับตัวท่านเองแล้ว”