ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 966

ดูจากทิศทางที่มา จุดหมายของจอมยุทธ์เหล่านั้นก็คือทางพวกเยี่ยนจ้าวเกอและเซี่ยกวง

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างออกไปไกลมาก ทว่าเซี่ยกวงกลับขนลุกซู่ไปทั้งตัว เพราะสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่ชัดเจน

“พวกเขา…” เซี่ยกวงรู้สึกได้ว่ามีความคิดบางอย่างผุดวาบขึ้นในห้วงสมอง แต่คว้าไว้ไม่ทัน

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างเรียบเฉย “ผู้นำกลุ่มเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสาม ขั้นรวมรูประยะท้าย พลังฝึกปรือเช่นนี้สมควรไม่ได้มาหาข้า นั่นหมายความว่าเป็นท่านแล้ว”

“มาหาข้า…” เซี่ยกวงคล้ายนึกอะไรขึ้นได้

ชายหนุ่มถามออกไปทันทีว่า “ก่อนหน้านี้ท่านไปมีเรื่องกับใครที่อยู่แถวนี้กระมัง หลังจากเกิดเรื่องแล้ว เมื่อไว้ชีวิตคน ย่อมต้องเปิดเผยร่องรอยของท่าน”

“หา?!” เซี่ยกวงได้ยินก็อึ้งไป

หลังจากเขาได้สติ ก็รู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง “ข้า…”

เยี่ยนจ้าวเกอตบศีรษะของพ่านพ่าน

พ่านพ่านหาวครั้งหนึ่ง ก่อนจะยืดสี่ขาอย่างเกียจคร้าน แล้วเดินไปหาจอมยุทธ์ที่มุ่งหน้ามาเหล่านั้น

เมื่อปล่อยพ่านพ่านไปจัดการแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่สนใจอีก ยังคงมองเซี่ยกวง “มีจริงๆ ด้วยกระมัง”

“ตอนนั้นข้าคิดหาวิธีรักษาอาการบาดเจ็บ ฟังว่าแถวนี้มีหอธารกระจ่าง ที่แห่งนั้นมีโอสถรักษาอาการบาดเจ็บชนิดหนึ่งชื่อโอสถประทีปวิสุทธิ์ เดิมทีข้าต้องการไปขอยาเท่านั้น” เซี่ยกวงอธิบาย “แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จ”

เยี่ยนจ้าวเกอถาม “พวกท่านสู้กันหรือ”

เซี่ยกวงพยักหน้า

“เช่นนั้นข้าเดาว่าท่านชนะอีกฝ่ายได้” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“ไฉนท่านจึงทราบ?” เซี่ยกวงประหลาดใจเล็กน้อย

“บางทีท่านอาจเคยได้ยินมาก่อน แต่ยังไม่เข้าใจนักว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขตเพลิงทักษิณกับเขตตะวันอาคเนย์เลวร้ายถึงขีดสุดแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอว่า

“สำเนียงของท่านบอกอย่างชัดเจนว่าเป็นคนของเขตตะวันอาคเนย์ คนที่อยู่ในขุมกำลังท้องถิ่นของเขตเพลิงทักษิณพอฟังก็ทราบทันทีว่าท่านมาจากตะวันออกเฉียงใต้”

พอได้ยินเยี่ยนจ้าวเกอกล่าวเช่นนี้ เซี่ยกวงก็พลันเข้าใจ “มิน่าเล่า…”

“คนที่พบว่าท่านเป็นคนจากตะวันออกเฉียงใต้ ต่อให้ไม่มีความแค้นกับท่าน อีกฝ่ายก็อาจจะลงมือสังหารท่าน หากไม่ลงมือก็แล้วไป แต่ถ้าลงมือขึ้นมาแล้ว ย่อมไม่มีทางแค่แลกเปลี่ยนกระบวนแน่” เยี่ยนจ้าวเกอพูดต่อ “ท่านสามารถจากมาด้วยดี พลังเหนือกว่าอีกฝ่ายแน่นอน”

เซี่ยกวงขมริมฝีปาก “ข้าไม่อยากแย่งชิง”

“อืม” เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้ว่าอะไร เพียงกล่าวอย่างง่ายๆ “ท่านแข็งแกร่งกว่าสำนักนั้น พวกเขาทำอะไรท่านไม่ได้ ย่อมติดต่อจอมยุทธ์ทิศใต้คนอื่นๆ ที่อยู่ใกล้ๆ ให้มารุมไล่ล่าท่าน”

เซี่ยกวงมองกลุ่มจอมยุทธ์ที่ถูกพ่านพ่านขวางไว้ เริ่มเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว “คนเหล่านี้เป็นคนที่เกี่ยวข้องกับหอธารกระจ่างนั่น”

บนใบหน้าเขาปรากฏโทสะ “เสียทีที่ก่อนหน้านี้ข้าลงมือด้วยความปราณี!”

เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะ “เช่นนั้นแล้วอย่างไร พวกเขาไม่ทราบความเป็นมาของท่าน และไม่แน่ว่าจะรู้ว่าท่านไม่คิดจะเอาเรื่องพวกเขา ไม่ทราบว่าหลังจากท่านไปแล้วจะยกพวกมาหรือไม่ ท่านยังเป็นคนของตะวันออกเฉียงใต้ การฆ่าท่านสำหรับพวกเขาไม่ถือว่าผิดอะไร บางทีอาจได้รับคำชมจากบุคคลที่ยิ่งใหญ่ในทิศใต้ด้วยซ้ำ”

“หากรู้เช่นนี้แต่แรก…” เซี่ยกวงโกรธจนร่างสั่น ในดวงตาที่เหลือข้างเดียวปรากฏความอำหิต

เยี่ยนจ้าวเกอมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยอย่างไม่รีบไม่ร้อน “ท่านไม่ทราบความเป็นปรปักษ์ที่เขตเพลิงทักษิณมีต่อจอมยุทธ์ตะวันออกเฉียงใต้นัก ดังนั้นที่ท่านทำตามความคิดท่าน ก็ไม่มีอะไรให้ต้องตำหนิ”

“แต่พึงทราบว่า เดิมทีท่านได้รับบาดเจ็บสาหัส ครั้งนี้เกิดร่องรอยถูกเปิดเผย บางทีอาจมีศัตรูไม่ต่ำกว่าหนึ่งกลุ่มมาหาไม่หยุดหย่อน ฉวยโอกาสซ้ำเติมท่าน”

“บทเรียนแรกที่ข้าจะมอบให้แก่ท่านก็คือ ในตอนที่ท่านตกอยู่ในอันตราย จำเป็นต้องระวังตัวเป็นพิเศษ โดยเฉพาะท่านยังไม่ทราบว่าใครจะกลายเป็นศัตรูของท่านในทันที”

เซี่ยกวงขมริมฝีปากไม่กล่าววาจา ในดวงตาที่เหลืออยู่สาดประกายดุร้าย

“ท่านจะไปคิดบัญชีกับหอธารกระจ่างนั่นหรือ” เยี่ยนจ้าวเกอมอง ด้วยรู้ว่าเซี่ยกวงคิดอะไรอยู่