ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 988

ในฐานะผู้มีอำนาจในสายสืบทอดเนินต้นจักรพรรดิแห่งเขาลีลาหงส์ จนไปถึงเขตเพลิงทักษิณ และถูกจัดอยู่เคียงคู่จางซู่เหริน ตอนนี้ราชันอัคคีเผิงเฮ่อจึงรู้สึกคับข้องเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากไล่ติดตามขึ้นเหนือไปถึงบึงพันทะเลสาบจึงค่อยทราบว่า เยี่ยนจ้าวเกอถึงกับไม่คิดจะใช้เส้นทางของเขตมหานภากลาง แต่มุ่งหน้าไปทางตะวันออกเป็นเส้นตรง

เผิงเฮ่อที่คล้ายต่อยหมัดใส่ความว่างเปล่า จะมากจะน้อยก็มีความรู้สึกเหมือนถูกหลอกลวงอยู่บ้าง

แต่ว่ารอจนเขาบรรลุถึงตะวันออกโดยไม่หยุดพัก สิ่งที่ได้เห็นตลอดรายทาง ก็ช่างสะท้านสะเทือนใจนัก

นับตั้งแต่ออกจากเทือกเขายาวเหยียด สถานที่แต่ละที่ข้างทางล้วนมีขุมกำลังยึดครองอยู่ไม่น้อย ในจำนวนนี้ย่อมไม่ขาดแคลนยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงของเขตเพลิงทักษิณ

ทว่าไม่มีใครสามมารถขัดขวางฝีเท้าของเยี่ยนจ้าวเกอได้ ไม่มีข้อยกเว้น

คนหนุ่มที่มาจากฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ผู้นั้นเหมือนกับสัตว์ยักษ์ก่อนประวัติศาสตร์ เขาเดินทางไปทั่ว กระทำการตามใจ บดขยี้ตั้งแต่อาณาเขตของเขตเพลิงทักษิณ

ในตอนที่เผิงเฮ่อไล่ตามถึงบริเวณใกล้ๆ จุดตัดระหว่างที่ราบกว่างเย่ว์และเทือกเขาสันติภาพ ข่าวที่ถูกส่งมาจากเทือกเขาสันติภาพก็ยิ่งทำให้เขาปากอ้าตาค้าง

ผู้คนชุมนุมกันบนเทือกเขาสันติภาพ นอกจากคนจำนวนน้อยนิดแล้ว ยอดฝีมือระดับสุดยอดที่อยู่ในเทือกเขาสันติภาพล้วนเข้าร่วมทั้งสิ้น

แม้แต่ยอดฝีมือในพื้นที่อื่นๆ ที่อยู่รอบเทือกเขาสันติภาพก็รุดมาด้วยเช่นกัน

ตอนแรกทุกคนต่างชุมนุมกันเพื่อล้อมปราบเยี่ยนจ้าวเกอ

ผู้ใดหาทราบไม่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอกลับบุกขึ้นเขามหาวิญญาณด้วยตัวเอง

สุดท้ายงานชุมนุมกลายเป็นเรื่องน่าหัวร่อโดยสิ้นเชิง เขามหาวิญญาณที่เป็นผู้ปกครองในท้องถิ่นแทบถูกล้างสำนัก

เนตรหงส์หยวนเสี่ยนเฉิง ลูกศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดในสายสืบทอดของเนินต้นจักรพรรดิแห่งเขาลีลาหงส์ถูกเล่นงานจนดับสิ้นไปสองครั้งติดต่อกัน

ถึงขั้นที่แม้แต่จางซู่เหรินผู้อาวุโสที่เฝ้าระวังอยู่ทางตะวันออกของเขตเพลิงทักษิณก็ยังพ่ายแพ้ ได้แต่หนีกลับทางตะวันออกอย่างทุลักทุเล

พอได้รับข่าวนี้ จอมยุทธ์เนินต้นจักรพรรดิทั้งหมดตั้งแต่เผิงเฮ่อลงไปล้วนตะลึงลานกับที่

จางซู่เหรินเป็นใคร…ยอดฝีมือที่เป็นผู้อาวุโสของเนินต้นจักรพรรดิ จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้า ขั้นสะพานเซียนระยท้าย

พลังฝึกปรือส่วนตัวของเผิงเฮ่อเทียบเท่ากับจางซู่เหริน

ทว่าจางซู่เหรินถึงกับพ่ายแพ้ให้แก่เยี่ยนจ้าวเกอจนต้องหนี และถูกไล่เข่นฆ่าตลอดทาง

รวมถึงยังมีพวกหยวนเสี่ยนเฉิง จ้าวเจิน และนักพรตตงเฉวียนอยู่กับจางซู่เหรินด้วย

‘อาวุธเซียนหรือ?’ ปฏิกิริยาแรกในห้วงสมองของเผิงเฮ่อในตอนนี้ก็คือความคิดนี้

แต่ว่ารอพวกเขาเดินทางผ่านเทือกเขาสันติภาพ เจอผู้รอดชีวิตที่ได้เข้าร่วมงานชุมนุมในตอนนั้นด้วยตัวเอง หลังจากถามสถานการณ์คร่าวๆ ทุกคนก็เงียบงันพร้อมกัน

จอมยุทธ์เนินต้นจักรพรรดิทุกคนรวมถึงเผิงเฮ่อต่างก็รู้สึกซับซ้อน

เพราะว่าเรื่องของพวกจวงเจาฮุยที่เป็นจอมยุทธ์ซึ่งเดินทางไปยังอารามเอกนิกาย พวกเผิงเฮ่อความจริงไม่กล้าดูแคลนเยี่ยนจ้าวเกออีกแล้ว

แต่ตอนนี้กลับพบว่า ข้อเท็จจริงของเรื่องราวเหมือนจะแตกต่างจากการคาดการณ์ของพวกเขา

ชิงซู่จื่อและนักพรตเชียนหลาน ศิษพี่ศิษย์น้องที่มาจากสำนักเดียวกันต่างสบตากัน ต่างก็มองเห็นความประหลาดใจในดวงตาของอีกฝ่าย

พวกเขาแม้จะไม่ได้ชื่นชมเยี่ยนจ้าวเกอ แต่ก็คาดคำนวนพลังของคนผู้นี้ไว้คร่าวๆ

ถึงอย่างไรในตอนนั้นผู้วิเศษเซิง เสวียนเฉิงอ๋อง หรือแม้แต่นักพรตสือล้วนถูกสังหารทิ้งในการต่อสู้ที่เขากว่างเฉิงบนทะเลหวงเจีย

นอกจากนี้ยังมีฆราวาสเด็ดดาวกวนลี่เต๋ออีกคน

ทว่าความเหี้ยมหาญของเยี่ยนจ้าวเกอยังคงอยู่เหนือความคาดหมายของพวกเขา

โดนเฉพาะยังไร้วี่แววของอาวุธเซียนตั้งแต่ต้นจนจบ!

“ต่อให้ไม่นับปัจจัยอย่างตราประทับตะวันที่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง การที่จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหก ขั้นเทวะสำแดงระยะท้ายมีพลังฝึกปรือเช่นนี้ได้…” ชิงซู่จื่อที่สวมเสื้อคลุมสีเขียว มีสีหน้าเคร่งขรึมซึ่งมีให้เห็นน้อยครั้ง

เขาในฐานะศิษย์เอกของจักรพรรดิเอกภพกำเนิด เป็นอัจฉริยะบุรุษ มีวาสนาเปี่ยมล้น พลังอยู่เหนือเผิงเฮ่อกับจางซู่เหริน

แต่ถึงอย่างไรเขากับจางซู่เหรินก็อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้า ขั้นสะพานเซียนระยะท้ายเหมือนกัน

หากให้เขาใช้พลังฝึกปรือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหกสู้กับจางซู่เหริน ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง