ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 988

ในฐานะผู้มีอำนาจในสายสืบทอดเนินต้นจักรพรรดิแห่งเขาลีลาหงส์ จนไปถึงเขตเพลิงทักษิณ และถูกจัดอยู่เคียงคู่จางซู่เหริน ตอนนี้ราชันอัคคีเผิงเฮ่อจึงรู้สึกคับข้องเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากไล่ติดตามขึ้นเหนือไปถึงบึงพันทะเลสาบจึงค่อยทราบว่า เยี่ยนจ้าวเกอถึงกับไม่คิดจะใช้เส้นทางของเขตมหานภากลาง แต่มุ่งหน้าไปทางตะวันออกเป็นเส้นตรง

เผิงเฮ่อที่คล้ายต่อยหมัดใส่ความว่างเปล่า จะมากจะน้อยก็มีความรู้สึกเหมือนถูกหลอกลวงอยู่บ้าง

แต่ว่ารอจนเขาบรรลุถึงตะวันออกโดยไม่หยุดพัก สิ่งที่ได้เห็นตลอดรายทาง ก็ช่างสะท้านสะเทือนใจนัก

นับตั้งแต่ออกจากเทือกเขายาวเหยียด สถานที่แต่ละที่ข้างทางล้วนมีขุมกำลังยึดครองอยู่ไม่น้อย ในจำนวนนี้ย่อมไม่ขาดแคลนยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงของเขตเพลิงทักษิณ

ทว่าไม่มีใครสามมารถขัดขวางฝีเท้าของเยี่ยนจ้าวเกอได้ ไม่มีข้อยกเว้น

คนหนุ่มที่มาจากฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ผู้นั้นเหมือนกับสัตว์ยักษ์ก่อนประวัติศาสตร์ เขาเดินทางไปทั่ว กระทำการตามใจ บดขยี้ตั้งแต่อาณาเขตของเขตเพลิงทักษิณ

ในตอนที่เผิงเฮ่อไล่ตามถึงบริเวณใกล้ๆ จุดตัดระหว่างที่ราบกว่างเย่ว์และเทือกเขาสันติภาพ ข่าวที่ถูกส่งมาจากเทือกเขาสันติภาพก็ยิ่งทำให้เขาปากอ้าตาค้าง

ผู้คนชุมนุมกันบนเทือกเขาสันติภาพ นอกจากคนจำนวนน้อยนิดแล้ว ยอดฝีมือระดับสุดยอดที่อยู่ในเทือกเขาสันติภาพล้วนเข้าร่วมทั้งสิ้น

แม้แต่ยอดฝีมือในพื้นที่อื่นๆ ที่อยู่รอบเทือกเขาสันติภาพก็รุดมาด้วยเช่นกัน

ตอนแรกทุกคนต่างชุมนุมกันเพื่อล้อมปราบเยี่ยนจ้าวเกอ

ผู้ใดหาทราบไม่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอกลับบุกขึ้นเขามหาวิญญาณด้วยตัวเอง

สุดท้ายงานชุมนุมกลายเป็นเรื่องน่าหัวร่อโดยสิ้นเชิง เขามหาวิญญาณที่เป็นผู้ปกครองในท้องถิ่นแทบถูกล้างสำนัก

เนตรหงส์หยวนเสี่ยนเฉิง ลูกศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดในสายสืบทอดของเนินต้นจักรพรรดิแห่งเขาลีลาหงส์ถูกเล่นงานจนดับสิ้นไปสองครั้งติดต่อกัน

ถึงขั้นที่แม้แต่จางซู่เหรินผู้อาวุโสที่เฝ้าระวังอยู่ทางตะวันออกของเขตเพลิงทักษิณก็ยังพ่ายแพ้ ได้แต่หนีกลับทางตะวันออกอย่างทุลักทุเล

พอได้รับข่าวนี้ จอมยุทธ์เนินต้นจักรพรรดิทั้งหมดตั้งแต่เผิงเฮ่อลงไปล้วนตะลึงลานกับที่

จางซู่เหรินเป็นใคร…ยอดฝีมือที่เป็นผู้อาวุโสของเนินต้นจักรพรรดิ จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้า ขั้นสะพานเซียนระยท้าย

พลังฝึกปรือส่วนตัวของเผิงเฮ่อเทียบเท่ากับจางซู่เหริน

ทว่าจางซู่เหรินถึงกับพ่ายแพ้ให้แก่เยี่ยนจ้าวเกอจนต้องหนี และถูกไล่เข่นฆ่าตลอดทาง

รวมถึงยังมีพวกหยวนเสี่ยนเฉิง จ้าวเจิน และนักพรตตงเฉวียนอยู่กับจางซู่เหรินด้วย

‘อาวุธเซียนหรือ?’ ปฏิกิริยาแรกในห้วงสมองของเผิงเฮ่อในตอนนี้ก็คือความคิดนี้

แต่ว่ารอพวกเขาเดินทางผ่านเทือกเขาสันติภาพ เจอผู้รอดชีวิตที่ได้เข้าร่วมงานชุมนุมในตอนนั้นด้วยตัวเอง หลังจากถามสถานการณ์คร่าวๆ ทุกคนก็เงียบงันพร้อมกัน

จอมยุทธ์เนินต้นจักรพรรดิทุกคนรวมถึงเผิงเฮ่อต่างก็รู้สึกซับซ้อน

เพราะว่าเรื่องของพวกจวงเจาฮุยที่เป็นจอมยุทธ์ซึ่งเดินทางไปยังอารามเอกนิกาย พวกเผิงเฮ่อความจริงไม่กล้าดูแคลนเยี่ยนจ้าวเกออีกแล้ว

แต่ตอนนี้กลับพบว่า ข้อเท็จจริงของเรื่องราวเหมือนจะแตกต่างจากการคาดการณ์ของพวกเขา

ชิงซู่จื่อและนักพรตเชียนหลาน ศิษพี่ศิษย์น้องที่มาจากสำนักเดียวกันต่างสบตากัน ต่างก็มองเห็นความประหลาดใจในดวงตาของอีกฝ่าย

พวกเขาแม้จะไม่ได้ชื่นชมเยี่ยนจ้าวเกอ แต่ก็คาดคำนวนพลังของคนผู้นี้ไว้คร่าวๆ

ถึงอย่างไรในตอนนั้นผู้วิเศษเซิง เสวียนเฉิงอ๋อง หรือแม้แต่นักพรตสือล้วนถูกสังหารทิ้งในการต่อสู้ที่เขากว่างเฉิงบนทะเลหวงเจีย

นอกจากนี้ยังมีฆราวาสเด็ดดาวกวนลี่เต๋ออีกคน

ทว่าความเหี้ยมหาญของเยี่ยนจ้าวเกอยังคงอยู่เหนือความคาดหมายของพวกเขา

โดนเฉพาะยังไร้วี่แววของอาวุธเซียนตั้งแต่ต้นจนจบ!

“ต่อให้ไม่นับปัจจัยอย่างตราประทับตะวันที่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง การที่จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหก ขั้นเทวะสำแดงระยะท้ายมีพลังฝึกปรือเช่นนี้ได้…” ชิงซู่จื่อที่สวมเสื้อคลุมสีเขียว มีสีหน้าเคร่งขรึมซึ่งมีให้เห็นน้อยครั้ง

เขาในฐานะศิษย์เอกของจักรพรรดิเอกภพกำเนิด เป็นอัจฉริยะบุรุษ มีวาสนาเปี่ยมล้น พลังอยู่เหนือเผิงเฮ่อกับจางซู่เหริน

แต่ถึงอย่างไรเขากับจางซู่เหรินก็อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้า ขั้นสะพานเซียนระยะท้ายเหมือนกัน

หากให้เขาใช้พลังฝึกปรือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหกสู้กับจางซู่เหริน ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง

ต่อหน้าชิงซู่จื่อกับนักพรตเชียนหลาน จางซู่เหรินไม่ได้กล่าวตรงๆ แต่ใช้วิธีการส่งกระแสเสียงบอก

ตอนนี้เผิงเฮ่อรู้แล้วว่า การคาดคะเนที่ก่อนหน้านี้ตนเป็นห่วงที่สุดกลายเป็นจริงแล้ว

พวกจวงเจาฮุยตายด้วยน้ำมือของเยี่ยนจ้าวเกอ

เนินต้นจักรพรรดิแห่งเขาลีลาหงส์และเยี่ยนจ้าวเกอ ไม่มีทางประนีประนอมกันได้อีก

ยังไม่เอ่ยถึงว่าประมุขทักษิณจวงเซินจะคิดอย่างไร ในฐานะพ่อเขตของจวงเจาฮุย เผิงเฮ่อที่บุตรีของตัวเองต้องกลายเป็นหม้ายย่อมไม่มีทางยอมเลิกราเด็ดขาด

“พวกเราในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว ย่อมไม่แค่ชมดูอยู่ด้านข้าง” ชิงซู่จื่อกล่าวอย่างราบเรียบ “ถ้าหากว่าทุกท่านในเนินต้นจักรพรรดิไม่คิดว่าพวกเราสองศิษย์พี่ศิษย์น้องรบกวน”

เผิงเฮ่อกับจางซู่เหรินสบตากัน ส่ายหน้าพร้อมกัน “ย่อมได้แน่นอน สหายร่วมเส้นทางทั้งสองยอมลงมือ พวกเราซาบซึ้งยิ่ง”

แม้นว่าจะเคียดแค้นเยี่ยนจ้าวเกอขนาดไหน เผิงเฮ่อกับจางซู่เหรินต่างก็ยอมรับความไม่ธรรมดาของชายหนุ่ม

เพียงอาศัยพวกเขาทั้งสองคน อย่างมากที่สุดก็แค่รักษาเขารอบวง ขัดขวางเส้นทางกลับตะวันออกเฉียงใต้ของเยี่ยนจ้าวเกอได้

คิดจะจับกุมเข่นฆ่าเยี่ยนจ้าวเกอ ยัดนี้ยังมีกำลังยังไม่พอ นอกเสียจากว่าเยี่ยนจ้าวเกอคิดจะบุกเข้าใส่ค่ายกลหงส์เพลิงต้นจักรพรรดิ สู้ตายไม่ยอมถอยหนี

แต่มาตรแม้นจะเป็นเช่นนั้น คิดจะสังหารเยียนจ้าวเกอ ก็เกรงว่าต้องมีคนไม่น้อยที่อาจจะตายไปด้วย

ชิงซู่จื่อยอมลงมือ สถานการณ์ก็แตกต่างไปจากเดิมโดยสมบูรณ์

ยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้าสามคน คนหนึ่งในนี้เป็นตัวตนที่ถูกจัดอยู่ในชั้นแถวหน้าของทั่วทั้งโลกซ้อนโลกรองจากเหล่าประมุข

“ตอนนี้ต้องขบคิดกันว่าเยี่ยนจ้าวเกอนั่นไปที่ไหนกันแน่ ข้าเห็นด้วยกับความคิดของศิษย์พี่จาง เด็กน้อยผู้นี้หยิ่งผยอง ไม่มีทางถอยหนีเพราะเจออุปสรรคง่ายๆ” เผิงเฮ่อว่า

จางซู่เหรินขมวดคิ้วขึ้น “มีสถานการณ์หนึ่ง เกี่ยวกับแม่น้ำเฉาเหอที่ไหลผ่านที่นี่…”

เพิ่งพูดถึงตรงนี้ สีหน้าของจางซู่เหรินก็พลันเปลี่ยนแปลง หันไปมองที่ไกลออกไป

ณ ที่แห่งนั้นพลันมีประกายอุทกสีเหลืองเข้มแผ่พุ่งทั่วท้องฟ้า!