ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 997

เซียนผู้ถูกเนรเทศ ความหมายเดิมคือเทพเซียนบนสวรรค์ที่ถูกปลด แล้วร่อนเร่พเนจรมายังโลกมนุษย์

ต่อมาหมายถึงบุคคลในสำนักเต๋าที่มีความสามารถล้ำเลิศ โดดเด่นเหนือใคร เหมือนกับมนุษย์เซียนที่ถูกเนรเทศลงจากสวรรค์

ไม่ว่าจะเป็นก่อนหรือหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ คำเรียกนี้เป็นคำสรรเสริญที่สูงส่งที่สุดสำหรับอัจฉริยะบุรุษที่ยังไม่ได้เปิดประตูเซียนของสำนักเต๋า

จอมยุทธ์เขาโถงทองผู้นั้นเพียงพึมพำเบาๆ หลุดปากออกมา

พอกล่าวออกมาแล้ว เขาจึงค่อยคิดว่าวู่วามเกินไป

ในตอนที่กำลังกระอักกระอ่วนอยู่นั้น กลับเห็นคนที่อยู่รอบๆ ถึงกับกำลังพยักหน้าโดยสัญชาตญาณ

พอรู้สึกตัว ทุกคนจึงค่อยสบตากันด้วยความลำบากใจเล็กน้อย แต่ไม่ทันไรก็มีสีหน้าเยือกเย็น

ถ้าหากว่าพลังและพรสวรรค์ที่คนหนุ่มตรงหน้าแสดงออกมาไม่สมกับคำเรียกเซียนผู้ถูกเนรเทศ เช่นนั้นเกรงว่าคนอื่นๆ ก็ไม่อาจแบกรับนามนี้ได้อีกแล้ว

แม่เฒ่ากระบี่เงียบงันเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้าช้าๆ “ฉายาเซียนผู้ถูกเนรเทศ เหมาะสมกับคุณชายเยี่ยนยิ่ง”

“แม่เฒ่ากระบี่ชมเกินไป ทุกท่านชมเกินไป” เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะ “ต่อจากนี้จะจัดการที่นี่อย่างไร พวกเราจำเป็นต้องวางแผน”

แม่เฒ่ากระบี่อาคเนย์ส่ายหน้า ถอนใจกล่าวว่า “ยังไม่เอ่ยถึงว่าเทือกเขาสันติภาพเป็นอย่างไร ในเขารอบวงนั้น เมื่อประมุขทักษิณยังไม่กลับมา เนินต้นจักรพรรดิก็ยากจะหยัดยืนอยู่ในเขารอบวงต่อ”

แม่น้ำเฉาเหอทอดตัวอยู่ที่นั่น ไม่อาจเปลี่ยนเส้นทาง ยังคงข้ามผ่านระหว่างเทือกเขารอบวง

เมื่อมีแม่น้ำเฉาเหออยู่ เยี่ยนจ้าวเกอไม่จำเป็นต้องปักหลักอยู่ที่นี่ เนินต้นจักรพรรดิก็สูญเสียสิทธิ์ในการควบคุมที่แห่งนี้ไปแล้ว

ตราบใดที่ประมุขทักษิณจวงเซินยังไม่กลับ แม้พวกเขาจะยึดครองที่นี่ไว้ก็ไม่มีประโยชน์อันใด

เกิดวันไหนเยี่ยนจ้าวเกออารมณ์ดี หรืออารมณ์ไม่ดีแล้วมายังที่นี่ ก็จะเกิดน้ำท่วมเจ็ดทัพอีกครา

หลังจากการต่อสู้ในวันนี้ ชายแดนทางตะวันออกของเขตเพลิงทักษิณก็ไม่ได้อยู่ในการควบคุมของเนินต้นจักรพรรดิอีกแล้ว

สิ่งที่ทำให้ทั่วทั้งเนินต้นจักรพรรดิรู้สึกเจ็บปวดก็คือ เรื่องราวมาถึงที่นี่ก็ยังไม่นับว่าจบ

ต้นน้ำของแม่น้ำเฉาเหอไม่ได้อยู่ที่เขารอบวง แต่ว่าอยู่ในเขตมหานภากลางที่อยู่ไกลแสนไกล

ตั้งแต่เขตมหานภากลางเป็นต้นมา แม่น้ำเฉาเหอไหลเชี่ยวผ่านสถานที่มากมายในอาณาเขตศูนย์กลางและทิศใต้ เขารอบวงเป็นแค่หนึ่งในจำนวนนั้น

มุ่งหน้าขึ้นเหนือมีสถานที่ที่มันไหลผ่านไม่น้อย มุ่งไปทางใต้ก็มีเหมือนกัน

สถานที่เหล่านี้อยู่ใกล้เขารอบวง เป็นเพราะว่ามีร่องน้ำตามธรรมชาติกั้นขวาง จึงไม่เชื่อมกับเขตตะวันอาคเนย์

แต่ว่าโดยคุณสมบัติแล้ว ความจริงล้วนเผชิญกับการคุกคามจากตัวเยี่ยนจ้าวเกอได้เหมือนกับเขารอบวง!

เพราะว่าการดำรงอยู่ของแม่น้ำเฉาเหอ อาณาเขตทางตะวันออกของเขตเพลิงทักษิณ คราครั้งนี้เนินต้นจักรพรรดิล้วนไม่อาจยืนหยัดทรงกายอยู่ในดินแดนอันกว้างใหญ่ตั้งแต่เหนือจรดใต้

เยี่ยนจ้าวเกอย่อมไม่อาจใช้แค่พลังของตัวเองยึดครองพื้นที่ทั้งหมดได้

พลังฝึกปรือในตอนนี้ของเขายังไม่อาจใช้ประโยชน์ และเปลี่ยนแม่น้ำเฉาเหอที่อยู่ในเขตเพลิงทักษิณให้กลายเป็นแม่น้ำเหลืองเก้าโค้งได้ทั้งหมด

แต่ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน จอมยุทธ์ทิศใต้ที่อยู่ที่นั่นก็ไม่ปลอดภัยอีกแล้ว…

ยังไม่เอ่ยถึงว่าหากออกจากสภาพแวดล้อมของเขารอบวง ออกจากสายน้ำเช่นแม่น้ำเฉาเหอ เยี่ยนจ้าวเกอจะมีพลังมากน้อยเท่าไร

แต่ชีวิตของพวกชิงซู่จื่อก็ได้พิสูจน์การปกครองของเยี่ยนจ้าวเกอ ณ ที่ตรงนี้อย่างชัดเจนแล้ว

ถึงขั้นที่คาดการณ์ได้ว่า สถานที่อื่นๆ บนโลกซ้อนโลกที่มีแม่น้ำขนาดใหญ่พิเศษคล้ายกัน ต่อจากนี้ล้วนไม่ปลอดภัยอีกต่อไป

ที่นี่มีคนที่พวกเขาต้องเฝ้าระวังตลอดเวลา หรือกระทั่งต่อให้เฝ้าระวังไปก็ใช่ว่าจะมีประโยชน์อยู่ผู้หนึ่ง

“ที่นี่เป็นที่ที่ท่านดูแล ย่อมให้ท่านกับเขากว่างเฉิงจัดการ” แม่เฒ่ากระบี่อาคเนย์กล่าวอย่างตรงไปตรงมา

แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องเข่นฆ่าจอมยุทธ์ทิศใต้ที่อยู่ที่นี่ให้หมดสิ้น

เมื่อเผชิญกับการคุกคามอันใหญ่หลวง เนินต้นจักรพรรดิไม่อาจสนับสนุนการช่วยเหลือ จอมยุทธ์ท้องถิ่นที่อยู่ที่นี่ จะเลือกสวามิภักดิ์ต่อคนที่ควบคุมที่นี่อย่างแท้จริงเอง

ส่วนทางตะวันออกเฉียงใต้จะมีคนย้ายเข้ามาหรือไม่ นั่นเป็นปัญหาอีกด้านหนึ่งแล้ว