ริมทะเลสาบ อีกคู่ก็บรรเลงเพลงรักบนหลังม้า
"ท่านแม่ทัพ ข้าเหนื่อยแล้วลงเถอะขอรับ"
"ได้ๆตามใจเจ้าอาเว่ยเจ้าน่ารักเสียจริงๆ ตามใจข้าทั้งคืนได้ไหม"
"ข้าตัวแดงไปหมดแล้วอื้อๆๆ ท่านเนี่ยก็ได้ๆข้าตามใจท่าน หึทั้งวันทั้งคืนหากเป็นสตรีข้าคงท้องแล้ว"
บทรักของทั้งคู่ยังคงบรรเลงต่อไปจนกระทั่งตะวันตกดินไห่จ้านจึงอุ้มหนุ่มน้อยขึ้นหลังม้าอย่างทะนุถนอมแล้วพากลับค่าย
หลินผู่เย่วหน้าแดง นี่มันช่างเร่าร้อนสองคนนั้นหนานกงเยี่ยกับสวีไค่เฉิงอร๊ายไม่อยากจะคิดเลย ด้านจางฟางซินนั้นกำลังอ่านบทรักของหนายกงอิ๋นกับหลี่หมิงหลงอยู่เขินจนกัดผ้าห่มบิดไปมา ถึงจะเกลียดไอ้ฮ่องเต้ชั่วนั่นแต่บทรักช่างอึ๊ยย
"ฉางหลงข้ารักเจ้า ดุสิเจ้าทำข้าคลั่งอีกแล้ว"
"อื้อ ท่านอ๋องท่านเบาๆหน่อยกระหม่อมเสียวจะตายแล้ว นี่มันริมทะเลสาบนะพ่ะย่ะค่ะ อึ๊ย"
"ใครจะกล้ามานี่ที่ส่วนตัวข้า มาเถอะเด็กดีมาให้ข้ารักเจ้าให้ลึกซึ้งอีกนะหลายๆครั้งเลย"
ชินอ๋องบรรจงจูบฉางหลงอย่าหิวกระหายในความพิศวาส ช่างน่ารักเสียจริงๆ
เจียงฟางซินเอาหนังสือปิดหน้าก่อนจะเขินหน้าแดง
"นี่ๆๆฉีเอ๋อร์ ไอ้โรคจิตนั่นนุ่มนวลขนาดนี้เชียวหรือ ไม่น่าเชื่อ"
สามสาวนอนเรียงกันพูดคุยไปมาจนหลับ ตอนเช้าจะไปโรงพิมพ์หยวนเป้า ที่นั่นรับพิมพ์หนังสือต้องห้ามเจ้าของโรงพิมพ์คือฟางซือหมิงหลานสาวอาจารย์ฟางแห่งสำนักบัณฑิต บิดาเป็นอาจารย์บุตรสาวเปิดร้านหนังสือไม่มีอะไรไม่ถูกต้องแต่เบื้องหลังนั้นมีแค่หลินผู่เย่วที่รู้
รุ่งเช้าจางซูฉีตื่นมาเข้าครัวสองสาวก็มาช่วยด้วย พวกนางสามคนทำเกี้ยวใส้หมูสับกับกุ่ยช่าย แปลงผักนั้นมีผักกระจัดกระจาย วันนี้ไปโรงพิมพิ์เรียบร้อยค่อยกลับมาทำแปลงผักใหม่
จางซูฉีมีสมุนไพรในมิติมากมายที่อยู่ในห้องสมุนไพรกับที่อยู่ในแปลงก็มี วันนี้หาร้านขายทีเดียววเลย ไม่อยากออกไปข้างนอกบ่อยนักเดี๋ยวถูกจับได้เสียก่อน เมื่อคืนดูแล้วน่าจะเป็นคนอาจเป็นเวรยามของตำหนักอ๋องหรือไม่ก็นายพรานมาล่าสัตว์เขาลูกกนี้กว้างมาก บางครั้งก็ใช้เป็นลานล่าสัตว์ของเหล่าเชื้อพระวงศ์แต่ไม่เคยมาถึงที่นี่
"อื้อฮือ พี่ใหญ่ฝีมือแต่งหน้าท่านเก่งกาจมากเลย ข้าจำฮองเฮาไม่ได้สักนิดช่างหล่อเหลายิ่งนัก"เสี่ยวเถายืนอ้าปากค้าง
"จริงด้วย นี่ของข้าไม่ต้องแปลงโฉมหรอกข้าอาศัยในเมืองจนชินเดินไปก็มีแต่คนรังเกียจไม่มีใครกล้าสบตาข้าหรอก แต่ว่าก็ว่านะฉีเอ๋อร์เจ้าเป็นสตรีที่งามจนทำบุรุษลืมหายใจจริงๆ พอแต่งเป็นชายเจ้าก็หล่อเหลากว่ายอดบุรุษแห่งแคว้นฉู่เสียอีก อ้อหนึ่งในนั้นคือเยี่ยอ๋องสามีเจ้าน่ะ"
"สายแล้วพี่ไปกันเถอะ ข้าอยากลองไปร้านขายยาด้วยมีสมุนไพรต้องซื้อ เดี๋ยวคนพลุกพล่านไม่ดี"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน