ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน นิยาย บท 14

ร่างบางระหงกำลังนั่งดีดลูกคิดไปมาในศาลากลางน้ำ ทำบัญชีไปก็ถอนหายใจไป เกือบปีแล้วที่น้องสามแต่งเข้าจวนเยี่ยอ๋อง อยากถามหาข่าวคราวก็ยากนัก ควรไปเยี่ยมสักครั้งดีหรือไม่

"นั่งคิดอะไรอยู่ หรือสงสารนักเด็กปัญญาอ่อนนั่นอีกแล้ว หึจางหย่งเล่อ เจ้าควรรู้ว่าต้องวางตัวเช่นไร" จางซิ่วเอ๋อร์เดินมาเห็นจางหย่งเล่อถอนหายใจก็เปิดปากทันที

"พี่ใหญ่ข้าว่าที่ท่านไม่กล้าแต่งกับเยี่ยอ๋องคงเพราะห้ามวาจาความคิดที่ชั่วร้ายของตนเองไม่ได้ กลัวจะไปเป็นอาหารปลาในสระตำหนักเหมยฮวากระมังจึงส่งฉีเอ๋อร์ไปลำบากแทนท่าน"

จางหย่งเล่อไม่ชอบบุตรสาวลุงใหญ่คนนี้ นิสัยน่ารังเกียจชอบยกตนข่มคนอื่น ท่านย่าก็เข้าข้างลุงใหญ่เสมอ แค่รองเจ้ากรมเล็กๆทำยังกับเป็นเสนาบดีใหญ่โต อวดใครกัน

"หย่งเล่อ วาจาเช่นนี้ใช่ควรที่จะกล่าวกับพี่สาวหรอกหรือ ข้าว่าถึงเวลาควรหาบ้านสามีให้เจ้าสักที"

ฮูหยินผู้เฒ่าเดินผ่านมาได้ยินพอดีจึงต่อว่าหลานสาวคนรองทันที จางหย่งเล่อมองหน้าท่านย่าเห็นสายตาเยาะเย้ยของจางซิ่วเอ๋อร์ก็มงบนหนึ่งทีก่อนจะเอ่ย

"เดิมทีปู่ทวดเป็นราชครูอดีตฮ่องเต้ตอนนี้ท่านปู่เป็นแม่ทัพใหญ่อยู่ชายแดน พวกท่านอยู่เมืองหลวงทำตัวเป็นตัวตลกให้น้อยลงหน่อยเถิด สามีประทานของท่านย่าข้าไม่อยากได้นักหรอก น้องสามแต่งงานแทนพี่ใหญ่ไปแล้วหรือจะให้ข้าไปคัดเลือกสนมแทนพี่ใหญ่อีกครั้ง ตบหน้าเชื้อพระวงศ์ครั้งแล้วครั้งเล่าคิดว่าพวกท่านมีกี่หัวให้ตัดกัน อยากเห็นสกุลจางสูญสลายจริงๆหรือ หลานขอตัวนะเจ้าคะต้องไปเก็บค่าเช่าร้านมาอุดหนุนรูรั่วของพวกพิการงานการไม่ทำแต่รู้จักใช้เงิน"

จางหย่งเล่อจากไปแล้วฮูหยินผู้เฒ่าหอบหายใจโมโหจะตายอยู่แล้ว นังเด็กนี่เป็นความภูมิใจของท่านโหวผู้เฒ่าเรื่องแต่งงานนางไม่มีสิทธิ์ยื่นมือ แค่ข่มขู่นางนิดหน่อยกลับตอกหน้ากลับมาเสียคำโต สะใภ้รองสั่งสอนลูกดีจริงๆ

"ไปตามสะใภ้รองมาสิข้าอยากรู้นางเลี้ยงลูกสาวเช่นไร"

ซูซย่าจื่อนั่งลงหลังตั้งตรงมีความสงบนิ่งแม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่ายังแอบหวิ่นนิดๆ นางเป็นบุตรสาวคหบดีร่ำรวยแต่งงานกับคุณชายรองจางต้าหนิงมีบุตรสาวด้วยกันคือจางหย่งเล่อ สามีไปทำการค้าข้างนอกส่วนนางดูแลร้านค้าในเมืองหลวง ไม่ชอบสนใจเรื่องในบ้าน แต่บางครั้งก็รำคาญแม่สามีคนนี้ยิ่งนัก สะใภ้ใหญ่เป็นหลานสาวฝั่งนางจึงเอ็นดูมากกว่าคนอื่น

"ท่านแม่ก็เรียกสะใภ้มาไม่ทราบว่ามีเรื่องอันใดเจ้าคะ"

"เหอะ สะใภ้รองข้าว่าถึงเวลาพูดคุยเรื่องแต่งงานของหย่งเล่อได้แล้วกระมัง ข้ามีหลานชายคนหนึ่งเพิ่งจะสอบได้จี่เหรินปีหน้าอาจเลื่อนขั้นเป็นทั่นฮวา หน้าตาก็ใช้ได้เหมาะสมกับหย่งเล่อที่สุด ข้าจะหาวันมงคลแลกป้ายวันเกิดพวกเขาเจ้าว่าอย่างไร"

ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยถาม หากนางจัดการเองสามีต้องไม่พอใจเช่นนั้นก็ให้สะใภ้รองเป็นคนจัดการเถอะ นางเป็นแม่สามีอย่างไรสะใภ้รองก็ต้องเชื่อฟัง

"ท่านแม่ หลานชายท่านอายุยี่สิบห้าเพิ่งสอบได้จี่เหริน บุตรสาวข้าอายุสิบเจ็ดเดือนนึงหาเงินได้ไม่ต่ำกว่าห้าหมื่นตำลึง จะให้นางไปเลี้ยงดูบัณฑิตยากจนคนหนึ่งคงไม่คุ้ม "

"สะใภ้รองเจ้าพูดอีกทีสิ นี่กำลังดูถูกบ้านเดิมข้าใช่หรือไม่"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน