ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 79

“หมู?” ลู่ซิวเผลอมองตงฟางหลีทันที

ใบหน้าของตงฟางหลีกลายเป็นสีดำทมิฬราวกับหม้อเหล็กแล้ว

ลู่ซิวแปรพักตร์ไปแล้ว และเขาถูกเข็มยาชาแทงจนไม่สามารถขยับตัวได้ ทำได้เพียงหลับตาลงอย่างเงียบ ๆ เมื่อตาไม่เห็น ใจย่อมไม่หงุดหงิด

“ใช่ หมูทั้งตัว ห้องครัวน่าจะมีหมูที่ถูกฆ่าตายแล้ว ตราบใดที่ไม่มีเลือดติดอยู่ก็พอแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวต่อ “การเย็บเส้นเอ็นต่างจากการตัดเย็บเสื้อผ้า จำต้องใช้ฝีมือและทักษะ”

โดยเฉพาะตำแหน่งของเส้นเอ็นนั้น แต่ละส่วนมีวิธีเย็บที่แตกต่างกัน

เมื่อเย็บได้ไม่ดี ผลที่ได้ก็จะตรงข้ามกับความคาดหวัง

ลู่ซิวให้ห้องครัวส่งหมูตัวน้อยหนึ่งตัวมา

ฉินเหยี่ยนเย่ว์หยิบอุปกรณ์ที่ใช้ในการเย็บแผลของหู่พั่วในครั้งที่แล้วออกมา ก่อนอื่นแนะนำอุปกรณ์การผ่าตัดอย่างง่าย ๆ จากนั้นหาเส้นเอ็นของลูกหมู และสอนวิธีการเย็บให้ลู่ซิวอย่างละเอียด

ดวงตาของลู่ซิวเป็นประกายแวววับ

เขาเป็นหมอมาหลายปีเพียงนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นอุปกรณ์ประเภทนี้ หลังจากทดลองใช้แล้วก็เริ่มปฏิบัติอย่างรวดเร็ว

ใช้เวลาสั้น ๆ ลู่ซิวก็เชี่ยวชาญวิธีการเย็บเส้นเอ็นต่าง ๆ แล้ว นอกจากนี้ยังเรียนรู้โดยการเปรียบเทียบ การเคลื่อนไหวทั้งชุดเป็นไปอย่างราบรื่นและคล่องแคล่ว

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่อยู่ข้าง ๆ มองด้วยความตกตะลึง แล้วมองเฟ่ยชุ่ยด้วยสีหน้าซับซ้อนด้วย

เดิมคิดว่าเฟ่ยชุ่ยเป็นคนเรียนรู้เร็วแล้ว ไม่คิดว่าลู่ซิวจะทิ้งห่างนางไปหลายชั้น

พรสวรรค์เช่นนี้ช่างน่ารำคาญเหลือเกิน

“เฟ่ยชุ่ย ของที่ให้เจ้าเตรียม เตรียมไว้พร้อมแล้วหรือยัง?” นางพูด “สุรา กระจก เทียนไข น้ำเดือด”

“พร้อมแล้วเพคะ” เฟ่ยชุ่ยพูด

“เริ่มกันเลยเถิด”

“เพคะ” เฟ่ยชุ่ยรับคำ ใช้ผ้าชุบสุราเข้มข้นเช็ดห้อง จัดวางกระจกและเทียนไขเป็นที่เป็นทาง

“นี่คือ... สุรา? มีไว้ใช้ทำอันใด?” ลู่ซิวไม่เข้าใจ