ลู่ซิวมองดูผ้าในมือของนางด้วยสีหน้าซับซ้อน
เมื่อครู่ นางเช็ดเหงื่อให้เขา...
อืม เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีสตรีใช้ผ้าเช็ดเหงื่อให้เขา ความรู้สึกนั้นค่อนข้างลึกซึ้งลุ่มลึก
“เจ้าหล่อเฝือกเป็นกระมัง?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว
“เป็น” ลู่ซิวนำปูนมายึดไว้กับข้อมือของตงฟางหลี
จบการเย็บเส้นเอ็นและการยึดด้วยเฝือกซึ่งในที่สุดก็นับว่าเสร็จสิ้นลงแล้ว
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนใจเฮือกหนึ่ง “ท่านลู่ ตรงนี้ข้าไม่มีอะไรทำแล้ว เจ้าต้องจำไว้ให้ดี สังเกตปฏิกิริยาของตงฟางหลีอย่างรอบคอบ หากมีอะไรผิดปกติก็ไปหาข้าทันที”
ดวงตาของลู่ซิวเป็นประกาย “จะจดจำไว้ให้ดี”
เขามองอุปกรณ์ผ่าตัดสองสามอย่างนั้นและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “พระชายา ของพวกนี้ข้าสามารถเก็บไว้ได้หรือไม่?”
“ไม่ได้ ของพวกนี้ส่วนใหญ่ต้องใช้แล้วทิ้ง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดต่อ “ทางที่ดีอย่านำสิ่งกลับมาใช้ซ้ำ”
“ท่านเข้าใจผิดแล้ว” ลู่ซิวกล่าวว่า “ข้าอยากเอาของพวกนี้มาทำการวิจัย จะไม่เสี่ยงใช้กับผู้อื่น ยิ่งไปกว่านั้น ข้าคิดว่าศิษย์พี่จะสนใจมันอย่างแน่นอน บางทีเขาอาจจะสร้างของแบบเดียวกันได้”
ฉินเหยี่ยนเย่ว์เลิกคิ้ว
“วันนี้ข้าได้รับผลประโยชน์มากมาย พระนางโปรดตัดใจด้วย” น้ำเสียงของลู่ซิวมีความเคารพมากขึ้น
“สองร้อยตำลึง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วยื่นมือออกมา “ข้าจะขายให้เจ้าสองร้อยตำลึง ด้ายเย็บแผลยังเหลืออยู่บ้าง จะให้เจ้าด้วย”
เมื่อนางเห็นสีหน้าประหลาดใจของลู่ซิว ก็กลัวว่าเขาจะเสียใจทีหลัง จึงรีบพูดขึ้น “ข้าได้รับสิ่งนี้จากผู้เชี่ยวชาญผู้หนึ่ง เจ้าอยากจะซื้อก็ล้วนซื้อไม่ได้ แม้ว่าเจ้าจะต้องการก็ตาม ราคาเป็นธรรม ไม่มีหลอกลวง”
“ไม่ ข้ามิได้หมายถึงเช่นนั้น” ลู่ซิวหยิบตั๋วเงินออกมาสองใบ “ข้ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ของแบบนี้น่าจะมีราคาหลายพันเหรียญทอง แต่พระนางกลับขายให้ข้าเพียงสองร้อยตำลึงเท่านั้น ราคาถูกเกินไปแล้ว”
หน้าผากของฉินเหยี่ยนเย่ว์กระตุกอยู่สองสามครั้ง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน