ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 5

"ตำราจันทรานั้นมีเบาะแสว่าอีกครึ่งอยู่ในจวนแม่ทัพหยาง ยากยิ่งที่จะนำกลับมา"

"จริงหรือ"

"เพคะท่านอ๋อง" ธิดาเทพพยักหน้ารับ

"เช่นนั้นก็ง่ายแล้วเพียงแต่ไปขอยืมมาช่วยองค์หญิงสิบสามแล้วนำไปคืน เราเฝ้าพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินหามาหลายสิบปีในที่สุดก็อยู่แค่ปลายจมูกเท่านั้นเอง" อ๋องฉางอันเอ่ยอย่างยินดี

"เรื่องคงไม่ง่ายดายเช่นที่เราคิด เพราะตำราเล่มนี้เป็นของวิเศษในตำหนักเทพหากผู้อื่นครอบครองย่อมต้องโทษประหาร คิดว่าทางจวนแม่ทัพไม่มีทางยอมมอบตำราอีกครึ่งมาง่ายๆ อีกทั้งเราจะให้ผู้ใดล่วงรู้ไม่ได้ว่าตำราได้หายออกจากตำหนักเทพไปครึ่งหนึ่ง หากฝ่าบาทรู้เข้าธิดาเทพทั้งหลายคงเอาชีวิตไว้ไม่ได้"

"จริงดั่งท่านว่า และเรื่องของน้องสิบสามฝ่าบาทก็ไม่อาจรู้ได้เช่นกัน"

"นอกจากลอบเข้าจวนแม่ทัพคงไม่มีวิธีอื่นแล้ว"

ธิดาเทพเอ่ยขึ้น นางรู้ดีว่าจวนแม่ทัพหยางเวรยามหนาแน่นยิ่งกว่าในวังหลวง การแฝงกายเข้าไปนั้นช่างเป็นเรื่องยากหรือเรียกว่าเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

"ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ต้องลองดู"

"เหตุใดตำรานั่นถึงไปอยู่ที่จวนแม่ทัพหยางได้"

"ฮูหยินเฒ่ากับแม่เฒ่าของข้ามีความผูกพันแน่นแฟ้นนักไม่แน่อาจมีสิ่งใดที่นางไม่ทันได้สั่งเสียจึงได้มอบตำราให้ตระกูลหยางไปรักษา

หรือไม่ตระกูลหยางก็แย่งชิงเอาเป็นของตนเพราะหากได้ครอบครองตำราเล่มนี้ก็สามารถล่วงรู้ฟ้าดินได้ เพียงแต่ตระกูลหยางกลับเก็บรักษาอย่างเงียบเชียบข้าคิดว่าต้องมีความลับอื่นใดซ่อนอยู่อีกเป็นแน่"