ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 14

ตั้งแต่กลับจากตำหนักองค์หญิงสิบสามอ๋องฉางอันก็มีอาการนอนไม่หลับ ภาพน้องสาวในอาภรณ์สีแดงคอยตามหลอกหลอนเขาอยู่ตลอดเวลา ร่างกายเหงื่อออกจนผิดปกติ อ๋องฉางอันรู้สึกว่าตนเองคงไม่สบายเสียแล้วจึงให้องครักษ์เรียกท่านหมอมาดูอาการ

"ทูลท่านอ๋องอาการภายในเป็นปกติเพียงแต่จิตใจอาจสับสนไปบ้าง ช่วงนี้ท่านพบเจอสิ่งใดที่กระทบจิตใจหรือไม่"

"ไม่มี ไม่มีเรื่องอันใด"

เขาพยายามครุ่นคิดไปมาแต่ก็คิดไม่ออก สิ่งที่พูดไม่ได้คือในใจมักจะคิดถึงน้องหญิงในอาภรณ์สีแดงตลอดเวลา เขาคิดว่าเป็นสิ่งนี้ที่ผิดปกติ หรือว่าฤทธิ์ของหินจันทราจะทำให้เขาพลอยมีอาการประหลาดไปด้วยเรื่องนี้เขาจึงไม่อาจบอกท่านหมอได้เพราะเกี่ยวพันไปถึงองค์หญิงสิบสาม

"เช่นนั้นข้าน้อยจะสั่งยาคลายกังวลให้ท่านอ๋อง ดื่มสักวันสองวันจิตใจจะสบายร่างกายดีขึ้น"

"ขอบคุณท่านหมอ"

ครั้นถึงยามค่ำอ๋องฉางอันพยายามข่มตานอนหลังจากได้ยาคลายกังวลจากท่านหมอแล้วเขารู้สึกดีขึ้น

กระนั้นในฝันของเขายังมีองค์หญิงสิบสามมาหลอกหลอน เขาตื่นขึ้นมากลางดึกด้วยหัวใจที่เต้นระทึกในฝันนั้นแสนหวานแต่กลับทำให้เขาหวาดกลัว แท้จริงแล้วภายในใจของเขากำลังคิดสิ่งใดกันแน่ ความสับสนเช่นนี้เกิดขึ้นมาได้อย่างไร

หลายวันต่อมา

จวนแม่ทัพวันนี้มีงานใหญ่ยิ่งเพราะเป็นวันเกิดของฮูหยินชราอีกทั้งยังมีการทำบุญแจกจ่ายอาหารให้แก่คนเร่ร่อนและคนยากจนประจำปีของจวน บ่าวไพร่นำอาหาร พร้อมทั้งข้าวสารมาวางไว้ด้านหน้าอย่างเนืองแน่น ผู้คนทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ต่างต่อแถวรับบริจาคกันจนสุดลูกหูลูกตา

ฮูหยินผู้เฒ่าสกุลหยางที่เพิ่งกลับมาจากบำเพ็ญเพียรที่วัดถึงหนึ่งเดือนเต็มกำลังสั่งบ่าวไพร่ให้ตักข้าวตักอาหารใส่ชามอย่างคล่องแคล่ว แม้ปีนี้อายุจะย่างเข้าสู่วัยใกล้เจ็ดสิบปีแล้วแต่เพราะฮูหยินผู้เฒ่าเป็นผู้มีวรยุทธ์กล้าแกร่งร่างกายจึงคล่องแคล่วว่องไว ดูเผินๆคล้ายสตรีสูงวัยที่เพิ่งเข้าสู่วัยห้าสิบเศษๆ เท่านั้นเอง