ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 29

เมื่อคืนเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่ เหตุใดนางผู้นี้จึงมานอนอยู่ที่นี่

นางไม่ใช่จอมยุทธ์หญิงที่เขาช่วยเอาไว้หรอกหรือ หรือนางลุ่มหลงเขาจนติดตามเข้ามาในวังและวางยาเขาจนเกิดเรื่องเช่นนี้

ไม่ใช่เมื่อคืนเขาติดตามเสือร้ายออกมาถูกมันทำร้ายจนบาดเจ็บและมันก็ช่วยลากร่างของเขาขึ้นจากน้ำ

ภาพที่เขาจำได้คือมันกำลังช่วยเขา หยางเอ้อหลางพยายามหาเหตุผลมาอธิบายแต่ตัวเขานั้นมึนงงจนไม่อาจคิดเรียบเรียงสิ่งใดออกมาได้

ไม่นานก่อนที่หยางเอ้อหลางจะคิดสิ่งใดออก พลันมีคนคนหนึ่งมาพบพวกเขาเข้า เป็นทหารผู้หนึ่งซึ่งกำลังออกตามหาเขานั่นเอง

"พบแล้วท่านแม่ทัพอยู่ที่นี่ พบแล้ว"

อีกทั้งยังมีเสียงหนึ่งทำให้หยางเอ้อหลางตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อคนผู้นั้นตะโกนขึ้นมาด้วยเสียงดังฟังชัดเป็นอย่างยิ่ง

"พบแล้วองค์หญิงสิบสาม อยู่กับท่านแม่ทัพหยางตรงนี้พบแล้ว"

หยางเอ้อหลางมองสตรีในอ้อมแขนตนเองอย่างสับสนยิ่งกว่าเดิมแล้วพึมพำแผ่วเบา

"เจ้าคือองค์หญิงสิบสามหรือ"

หลังจากหมดพลังจากการกลายร่างองค์หญิงสิบสามผู้สิ้นไร้เรี่ยวแรงบัดนี้กำลังนอนหลับอย่างมีความสุขบนเตียงแข็งที่ไหนสักแห่ง เตียงนี้ความจริงนอนไม่ใคร่สบายแต่อบอุ่นยิ่ง นางยังหลับไม่เต็มตาเสียงโก่งคอของคนผู้หนึ่งก็ดังขึ้นจนปลุกนางให้ตื่นจากฝันหวาน

"เกิดเรื่องงามหน้าแล้ว"

เสียงของคนผู้หนึ่งที่ดังใกล้กับตัวนางช่างน่าหนวกหูยิ่ง กลิ่นหอมของกำยานที่นางไม่รู้ว่าเกิดจากสมุนไพรชนิดใดนั้นทำให้รู้สึกชื่นใจนัก นางจึงมุดหน้าเข้าตรงนั้นแล้วสูดดมความหอมเย็นจนเต็มปอด

“ท่านแม่ทัพ”

เป็นฉางอ๋องที่เอ่ยขึ้น เขาตั้งใจจะพาองค์หญิงสิบสามกลับตำหนักแต่เมื่อเห็นว่านางอยู่ในอ้อมกอดอีกทั้งอยู่ในผ้าคลุมผืนเดียวกับหยางเอ้อหลาง แนบชิดเช่นนั้นก็ให้ตกใจและปวดใจยิ่ง องค์หญิงสิบสามบัดนี้คงไร้อาภรณ์ติดกายเป็นแน่ เขาจึงไม่อาจดึงนางออกมาจากอกของหยางเอ้อหลางได้

"ฉางอ๋อง ข้าไม่ขออธิบายองค์หญิงประชวร ขอตัวก่อน"

หยางเอ้อหลางกล่าวเร่งร้อน

เขายังคงมึนงงสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่อย่างไรสถานการณ์ตรงหน้าก็ไม่เอื้ออำนวยให้เขาอธิบายสิ่งใด อีกทั้งสตรีในอ้อมแขนยังเปลือยเปล่าเช่นนี้ต้องรีบนำนางออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

เขาใช้วิชาตัวเบาพานางกระโดดออกจากฝูงชนรวดเร็วประดุจลมพัด