ท่านแม่ทัพที่รัก นิยาย บท 7
จะรับช่วงต่อทรัพย์สินของตระกูลเสิ่นเมื่อไรครับ
เยี่ยอู๋เต้าตอบกลับ [เข้าซื้อกิจการโรงงานเหล็กในเมืองหลินไห่ทั้งหมด ยกเว้นโรงงานของสวีหลิงเอ๋อร์]
บริษัทสถาปัตยกรรมฟังซื่อไม่ยอมสั่งเหล็กจากสวีหลิงเอ๋อร์ใช่ไหม
เช่นนั้นก็ดี ฉันจะให้โรงงานเหล็กทั้งหมดในเมืองหลินไห่ไม่ขายเหล็กให้พวกแก
หรือจะไปหาเหล็กจากต่างถิ่น เช่นนั้นฉันก็ซื้อโรงงานเหล็กให้หมดทั้งประเทศเลยสิ!
...
วันต่อมา
เยี่ยอู๋เต้าล้างหน้าง่ายๆ แล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ
พระอาทิตย์ส่องแสง ลมพัดโชยมา
หญิงสาวเรือนร่างงดงามยืนอยู่ใต้ต้นพีช ท่าทางของเธอดูกลัดกลุ้ม
ภาพที่สวยงามนี้ทำให้เยี่ยอู๋เต้าตะลึงและใจสั่นในทันที
สวีหลิงเอ๋อร์กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ คิ้วของเธอขมวดแน่น น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยการขอร้องอ้อนวอน
“ประธานหลินคะ โปรดพิจารณาความร่วมมืออีกครั้งนะคะ เรื่องราคาเราคุยกันได้ค่ะ”
“หืม? ทำไมเราคุยกันไม่ได้ล่ะคะ”
หลังจากวางสาย เธอยังคงไม่ยอมแพ้และกดโทรศัพท์ออกไปอีกครั้ง
“ประธานหลิวคะ หลังจากที่ตรึกตรองดูแล้ว ฉันยินดีจะขายโรงงานให้คุณค่ะ เพียงแต่คุณช่วยขึ้นราคาให้อีกหน่อยได้ไหมคะ”
“อะไรนะ คุณต้องการราคาที่ต่ำลงไปอีก...ราคานี้นี่มันรังแกกันเกินไปแล้วนะคะ”
เธอวางสายอีกครั้ง คราวนี้ ความกลัดกลุ้มใจยิ่งเพิ่มทวีขึ้น
มาถึงตอนนี้ เธอเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าเยี่ยอู๋เต้ายืนอยู่ข้างๆ
เธอฝืนยิ้มออกมาก “เมื่อกี้นี้ พาร์ทเนอร์สองสามเจ้าสุดท้ายเพิ่งจะโทรศัพท์มาแจ้งยุติความร่วมมือกับโรงงานเหล็กของเรา”
“ฉันสงสัยว่าเป็นเฉินหย่าจือและฟังจงซิ่นที่แอบสร้างปัญหา”
“โรงงานเหล็กอาจจะต้องปิดตัวลงในวันนี้”
เยี่ยอู๋เต้ายิ้มน้อยๆ “แม้ว่าเวลาที่คุณกลัดกลุ้มจะงดงามมาก แต่มันทำให้ผมรู้สึกแย่”
“ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเฉินหย่าจือก็จะมาขอร้องให้คุณร่วมมือกับเธอ”
“นอกจากนี้ วันนี้ผมจะเอาออเดอร์ใหญ่มาให้คุณด้วย”
พูดจบก็หันหลังเดินออกไป
เมื่อเห็นร่างที่เดินจากไปของเขา สวีหลิงเอ๋อร์ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
นายคนนี้อะไรก็ดีไปหมด แต่เรื่องขี้โม้นี่สิ ทำให้คนไม่กล้าเอ่ยชมเขาเลย
หลังจากที่เยี่ยอู๋เต้าออกไปได้ไม่นานนัก รถบีเอ็มดับเบิลยูคันหนึ่งก็แล่นมาจอดที่หน้าโรงงาน
เฉินหย่าจือลงจากรถพร้อมด้วยเสียงประชดประชัน “สวีหลิงเอ๋อร์ เธอยังมีอารมณ์จะมายืนอาบแดดตรงนี้อีก ใจเย็นจริงๆ นะ”
“บริษัทของฉันไม่ต้องการวัตถุดิบจากเธอแล้ว ตอนนี้รีบเอาเงินคืนมาเร็วๆ”
“หากวันนี้ยังไม่ได้ค่าสินค้าคืน อิอิ คงจะต้องเอาโรงงานของเธอจำนองไว้ก่อน แล้วก็เข้าไปกินข้าวแดงในคุกซะ”
สวีหลิงเอ๋อร์รู้สึกชาตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า
จบแล้ว โรงงานยังคงมีภาระหนี้สินอยู่ จะเอาเงินที่ไหนมาคืนให้พวกเขา”
วันนี้ ไม่เพียงแต่จะรักษาโรงงานเอาไว้ไม่ได้ อาจจะต้องโชคร้ายได้เข้าไปนอนในคุกอีกด้วย
......
อาคารเสื่นซื่อ ภายในสำนักงานของเสิ่นเฝิงชุน มหาเศรษฐีเมืองหลินไห่
แม้ว่าเสิ่นเฝิงชุนจะเป็นมหาเศรษฐีเมืองหลินไห่ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับเยี่ยอู๋เต้า เขากลับสุภาพ กระทั่งไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเยี่ยอู๋เต้าตรงๆ
เยี่ยอู๋เต้าสามารถทำให้เขามีตำแหน่งมหาเศรษฐีเมืองหลินไห่ได้ ก็สามารถทำลายเขาได้อย่างง่ายดายเช่นกัน
พลังของชายหนุ่มผู้นี้ เขาเองก็ไม่กล้าจินตนาการ
เสิ่นเฝิงชุนเอ่ยขึ้นด้วยความระมัดระวัง “คุณเยี่ย ผมได้ซื้อโรงงานเหล็กทั้งเมืองหลินไห่ตามที่ท่านสั่งแล้วครับ”
“ไม่ทราบว่าที่ให้ผมซื้อโรงงานเหล็ก ท่านมีแผนการอะไรหรือครับ ผมจะได้จัดเตรียมดำเนินการไว้ล่วงหน้า”
เยี่ยอู๋เต้าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “โรงงานเหล็กเหล่านี้จะไม่ขายให้ตระกูลฟัง”
“นอกจากนี้ คำสั่งซื้อเหล็กทั้งหมดจากตระกูลเสิ่น จะถูกส่งไปให้สวีหลิงเอ๋อร์”
เสิ่นเฝิงชุนรีบพยักหน้า “เข้าใจแล้วครับ”
จู่ๆ เยี่ยอู๋เต้าก็พูดขึ้น “บริษัทสถาปัตยกรรมฟังซื่อได้ไปมาหาสู่กับคุณบ้างหรือเปล่า”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านแม่ทัพที่รัก
โปรยแล้วหายเลย งท้อออ...
รออยู่นะค่ะ 🙏...