ท่านแม่ทัพที่รัก นิยาย บท 10
เยี่ยอู๋เต้าขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นเหรอ พวกเขามาทำไมน่ะ”
สวีหลิงเอ๋อร์ “พวกเขาเป็นคนจากสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์”
“ปกติพวกเขาจะออกสุ่มตรวจทุกๆ สัปดาห์ ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะเข้ามาที่โรงงานเหล็ก”
“ที่นี่เพิ่งจะมีการทะเลาะวิวาทกันเกิดขึ้น สถานที่ยุ่งเหยิงไปหมด ไม่รู้เลยว่าจะตรวจผ่านไหม”
เยี่ยอู๋เต้าปลอบใจ “ไม่ต้องกังวลไปนะ มีผมอยู่ ทุกอย่างจะไม่เป็นไร”
หากเข้าต้องการ เมืองหลินไห่ทั้งเมืองก็แค่สมบัติในกระเป๋าของเขา จะไปยี่หระอะไรกับพวกปลาเน่าไม่กี่ตัวในของสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์
สวีหลิงเอ๋อร์เบ้ปากไม่อยากจะเชื่อ เธอรีบเข้าไปต้อนรับผู้มาเยือน
เยี่ยอู๋เต้าไม่มีอะไรทำ เขาจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อสูบบุหรี่
สูบไปได้ครึ่งมวน จู่ๆ ชายในชุดสูทก็เดินเข้ามา
เยี่ยอู๋เต้าจำได้คลับคล้ายคลับคลาเหมือนเขาจะมากับกลุ่มผู้นำของสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์”
ชายคนนั้นยืนปลดทุกข์อยู่หน้าโถปัสสาวะเป็นนานสองนาน แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็ไม่มีปัสสาวะออกมาสักหยด
ใบหน้าของเขาแดงจนถึงหูแล้ว เหงื่อชุ่มเต็มไปหมด และส่งเสียงออกมาด้วยความทรมาน
เยี่ยอู๋เต้ารู้สึกอึดอัดไปกับเขาด้วย
“นี่เป็นอาการของนิ่วระยะร้ายแรง” เยี่ยอู๋เต้าคิดในใจ “หากไม่สามารถขับปัสสาวะออกมาได้ กระเพาะปัสสาวะอาจจะแตกจนตายได้”
เขาไม่ต้องการให้เกิดเรื่องที่โรงงานเหล็ก
ดังนั้นเขาจึงหยิบสิบสามเข็มตาข่ายสวรรค์ขึ้นมา และเดินตรงไปที่ชายชุดสูทคนนั้น
“อย่าเพิ่งขยับ” เยี่ยอู๋เต้ากล่าวขึ้น “ผมจะช่วยสลายก้อนนิ่วให้”
ชายในชุดสูทตกใจ “เดี๋ยวๆ นายจะทำอะไรน่ะ หยุดนะ...”
แม้แต่หมอในโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงต่างๆ ยังไม่สามารถช่วยเขารักษาโรคนิ่วได้ แค่เข็มเงินไม่กี่เล่ม ล้อเล่นอะไรกัน
แต่อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะพูดจบ เยี่ยอู๋เต้าก็ได้ลงมือแล้ว
เข็มเงินแทงทะลุผ่านหลังส่วนล่างและเจาะเข้าไปในกระเพาะปัสสาวะของเขา
ชายในชุดสูทแผดเสียงออกมา “ทำไมฉันต้อง...”
แต่หลังจากอ้าปากด่าไปได้เพียงครึ่งเดียว เขาก็หยุด
เสียงด่าทอถูกแทนที่ด้วยเสียงน้ำไหล และเสียงสูดปากบ่งบอกถึงความสบาย
ชายในชุดสูทเห็นก้อนหินแตกๆ เล็กๆ จำนวนมากถูกขับออกมากับปัสสาวะ
ตอนนี้ เขาหลั่งน้ำตาด้วยความตื่นเต้น
โรคนิ่วที่รบกวนเขามาถึงห้าปีและทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานนับครั้งไม่ถ้วน ได้รับการรักษาให้หายแบบนี้!
ปาฏิหาริย์ มันคือปาฏิหาริย์
ฉันได้พบกับเทวดาตัวเป็นๆ!
ชายในชุดสูทตื่นเต้นและคิดจะพุ่งเข้ามาจับมือเยี่ยอู๋เต้า แต่เยี่ยอู๋เต้ากลับตวาดใส่เขา “ไปล้างมือ”
เมื่อสักครู่ที่เขาได้ปลดปล่อยออกมา ปัสสาวะเยอะมากจะเลอะมือของเขา
ชายในชุดสูทยิ้มเจื่อน เขารีบหยิบนามบัตรของเขาออกมา “ท่านหมอเทวดา นี่เป็นนามบัตรของผม โปรดรับไว้ด้วยครับ”
“ผมชื่อหลิวต้าเชียน เป็นผู้อำนวยการสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ หากคุณมีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลย
เยี่ยอู๋เต้าไม่ได้พูดต่อ เขาเหลือบเห็นสัญลักษณ์หัวหมาป่าที่ข้อมือ
“คุณเคยเป็นทหารของเฮยจือเหรอ”
รูม่านตาของหลิวต้าเชียนหดลงทันที มือทั้งสองข้างสั่นสะท้าน
ชายหนุ่มคนนี้เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์มาจากที่ไหนกัน ถึงได้กล้าเรียกชื่อท่านนั้นว่า ‘เฮยจือ’ ตรงๆ
หลิวต้าเชียนตอบตะกุกตะกัก “ครับ ผม...ผมเคยอยู่ภายใต้สังกัดของหมาป่าดำ”
“ขอโทษนะครับ คุณคือ...”
เยี่ยอู๋เต้าหันหลังเดินจากไปโดยไม่ได้หยิบนามบัตร “เยี่ยอู๋เต้า หนึ่งอธรรมผู้พิชิตหมื่นธรรมะ”
อะไรนะ!
ตึง!
หลิวต้าเชียนคุกเข่าลงกับพื้นโดยไม่รู้ตัว
เยี่ยอู๋เต้า บุรุษผู้เป็นตำนาน เทพสงครามผู้ไร้เทียมทานที่เคยนำกองทัพนับพันกวาดล้างเก้าอาณาจักร...
นี่เขาได้เจอกับผู้สูงศักดิ์!
แค่มาปลดทุกข์กลับได้เจอเทพผู้พิทักษ์ประเทศ น่าตื่นตาจริงๆ!
เยี่ยอู๋เต้ากลับมาหาสวีหลิงเอ๋อร์ที่ตอนนี้มีสีหน้าย่ำแย่และดูสิ้นหวัง
“เฮ้อ จบกัน เมื่อสักครู่พวกเขาพบปัญหามากมาย โรงงานเหล็กคงจะต้องปิดทำการชั่วคราวเพื่อแก้ไข”
“หากออเดอร์ของตระกูลเสิ่นล่าช้า พวกเราก็ต้องแบกรับผลที่ตามมาด้วย”
เยี่ยอู๋เต้าตบไหล่เธอเบาๆ “ไม่ต้องกังวลไป ไม่มีอะไรหรอก”
สวีหลิงเอ๋อร์ถอนหายใจ “คุณไม่ต้องปลอบฉันก็ได้”
“ฉันติดต่อกับพวกเขามาห้าหกปีแล้ว ฉันเข้าใจลักษณะการทำงานของพวกเขาดี”
ในเวลานี้ หลิวต้าเชียนก็เดินออกมาจากห้องน้ำเช่นกัน
เขาโบกมือ คนของเขาก็รีบรุมล้อมเขา
เขาพูดสั้นๆ ไม่กี่คำ จากนั้นก็พาคนของเขาไปที่รถและจากไป
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านแม่ทัพที่รัก
โปรยแล้วหายเลย งท้อออ...
รออยู่นะค่ะ 🙏...