เฉินหย่าจือมีความคิดเช่นนี้จริงๆ
แน่นอน หลักฐานมันแน่ชัดว่าเงินนี้เป็นของเยี่ยอู๋เต้า
เสียงของเฉินหย่าจือสั่นเครือ “เยี่ยอู๋เต้า ตอนที่นายไม่มีเงินไม่มีอำนาจ ฉันอยู่เคียงข้างนายนะ!”
“ตอนนี้นายมีเงินแล้วก็คิดจะทิ้งขว้างฉันงั้นหรือ ไม่มีทางซะหรอก!”
เยี่ยอู๋เต้าถอนหายใจ “เช่นนั้น คุณยินดีจะกลับมาคืนดีกับผมหรือ”
เฉินหย่าจือยินดีเป็นอย่างยิ่ง “ยินดีสิ ฉันยินดี”
“คุณมีเงินห้าล้านนี้แล้ว คุณคู่ควรกับฉันแล้ว!”
เยี่ยอู๋เต้า “ก็ได้ พวกเราไปจดทะเบียนกัน”
“อ้อ คุณพกเงินมาหรือเปล่า ผมไม่ได้เอาเงินมา ดูเหมือนว่าจะต้องใช้เงินสิบหยวนสำหรับการจดทะเบียน
เฉินหย่าจือนิ่งอึ้ง “หมายความว่ายังไง ในนี้ไม่ได้มีห้าล้านหรอกหรือ”
เยี่ยอู๋เต้า “เงินนี้ไม่ใช่ของผม จริงๆ แล้วตอนนี้ผมยากจนมาก แม้แต่ข้าวเช้ายังไม่ได้กินเลยด้วยซ้ำ”
เฉินหย่าจือตะลึง “ไม่ใช่ของนาย แล้วนายก็ยากจนจนกินข้าวเช้าไม่ไหวหรือ”
“เวรเอ๊ย ที่แท้นายก็ยังเป็นยาจกคนนั้น ฉันก็ว่าแล้ว สินสอดสามแสนนายยังควักออกมาไม่ได้ จะเอาห้าล้านนี้มาได้อย่างไรกัน”
“ยาจกอย่างนายยังคิดจะแต่งงานกับฉันอีก ฝันไปเถอะ”
เยี่ยอู๋เต้าส่ายศีรษะ
ทำไมเมื่อก่อนไม่เคยเห็นว่าเฉินหย่าจือเห็นแก่ตัวขนาดนี้!
สวีหลิงเอ๋อร์ถามด้วยความสงสัย “ไม่ใช่ของคุณหรือ แล้วห้าล้านนี้มาจากไหน”
เยี่ยอู๋เต้าแสร้งทำเป็นเรื่องลึกลับ “คุณลืมสถานะของผมไปแล้วหรือไง”
สวีหลิงเอ๋อร์ “คุณเป็นพนักงานของโรงงานเหล็กของเราไม่ใช่หรือ แล้วเกี่ยวอะไรกับเงินห้าล้านนี่ล่ะ”
อุ๊บ!
เฉินหย่าจือหัวเราะร่า “ก็แค่พนักงานโรงงานซอมซ่อมยังมีหน้าจะมาแต่งงานกับฉัน มันน่าหัวเราะให้ฟันหลุดจริงๆ”
เมื่อรู้ว่าเยี่ยอู๋เต้าต่ำต้อยกว่าตนเอง เฉินหย่าจือก็รู้สึกสบายใจ
เยี่ยอู๋เต้ายื่นหนังสือสัญญาให้สวีหลิงเอ๋อร์ “นี่เป็นออเดอร์ที่ผมหามาให้โรงงานของเรา”
“ห้าล้านนี่เป็นเงินมัดจำล่วงหน้า”
หา!
สวีหลิงเอ๋อร์รีบหยิบสัญญามาดู
ออเดอร์ใหญ่ขนาดไหนถึงวางเงินมัดจำถึงห้าล้าน
หลังจากอ่านสัญญา สวีหลิงเอ๋อร์ก็ดีใจจนน้ำตาไหลออกมา
“โรงงานเรารอดแล้ว คุณแม่ โรงงานเรารอดแล้วค่ะ พวกเราไม่ล้มละลายแล้ว”
“เป็นไปได้ยังไง!” เฉินหย่าจือพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง เธอคว้าสัญญาไปอ่านดู
หลังจากดูสัญญาแล้ว ดวงตาของเฉินหย่าจือก็กลายเป็นสีแดง
หนึ่งร้อยล้าน เยี่ยอู๋เต้าได้คำสั่งซื้อมูลค่าหนึ่งร้อยล้านจากตระกูลเสิ่น มหาเศรษฐีเมืองหลินไห่!
คำสั่งซื้อมูลค่าหนึ่งร้อยล้าน อย่างต่ำๆ จะมีกำไรสุทธิสิบล้าน
สองเท่าของห้าล้าน!
เยี่ยอู๋เต้ายังคงเป็นเศรษฐีหนุ่มอะไรนั่น!
เฉินหย่าจือเริ่มคุมสติไม่อยู่หลังจากโดนเรื่องสะเทือนใจติดๆ กัน
เธอคำรามออกมา “เยี่ยอู๋เต้า นาย...นายล้อฉันเล่นหรือ!”
เยี่ยอู๋เต้ายักไหล่ “ผมไม่ได้ล้อคุณเล่นนะ ผมก็แค่พนักงานตัวเล็กๆ เท่านั้น ออเดอร์นี้เป็นของหลิงเอ๋อร์ ผมไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย”
“ฉันไม่สน” เฉินหย่าจือตีโพยตีพาย “เยี่ยอู๋เต้า พวกเราแต่งงานกันเถอะ พวกเราไปจดทะเบียนกันเดี๋ยวนี้เลย”
“นายเอาออเดอร์นี้มาให้ฉัน แล้วฉันจะพานายไปร่วมพิธีเฉลิมฉลองของท่านแม่ทัพสวรรค์ด้วย”
หากเธอได้คำสั่งซื้อนี้มา เธอก็จะได้ค่าคอมมิชชั่นถึงสิบล้าน
แม้ในมือเธอจะมีบัตรเชิญของแม่ทัพสวรรค์ แต่บัตรเชิญนี้ก็นำมาเพียงแค่อำนาจกลวงๆ ไม่ใช่สิบล้านที่จับต้องได้
เยี่ยอู๋เต้าไม่สนใจเธอ เขาหันไปหาสวีหลิงเอ๋อร์ “หลิงเอ๋อร์ หยุดร้องไห้ได้แล้ว”
“ออเดอร์ของตระกูลเสิ่นด่วนมาก พวกเราเริ่มงานกันเถอะ”
สวีหลิงเอ๋อร์รีบปาดน้ำตา “อื้อ เริ่มงานได้ เริ่มงานกันเดี๋ยวนี้เลย”
สวีหลิงเอ๋อร์เรียกพนักงานให้กลับมาทำงาน
มีหรือเฉินหย่าจือจะยอมปล่อยให้พวกเขาไป
เธอรีบวิ่งเข้าไปอ้อนวอนขอ “หลิงเอ๋อร์ ถือว่าฉันขอร้องเธอนะ คืนเยี่ยอู๋เต้าให้ฉันเถอะนะ”
“เยี่ยอู๋เต้า บัตรเชิญนี้จะทำให้สถานะของพวกเราสูงขึ้น บวกกับออเดอร์นี้ของนายเป็นทุนเริ่มต้น พวกเราก็จะสามารถสร้างบริษัทขนาดใหญ่ได้”
“พวกเราสองคนคือคู่ที่ฟ้าส่งมาให้กัน ขอร้องล่ะ ได้โปรดให้โอกาสฉันอีกสักครั้ง และให้โอกาสตัวเองอีกครั้งด้วย!”
เยี่ยอู๋เต้ามองไปที่สวีหลิงเอ๋อร์ “คุณคงจะไม่เห็นแก่มิตรภาพจอมปลอมจนขายผมทิ้งเสียล่ะ”
สวีหลิงเอ๋อร์หัวเราะทั้งน้ำตา “เพ้อเจ้อแล้วคุณ ฉันยังไม่ได้ตกลงจะแต่งกับคุณเลยนะ”
“หย่าจือ เธอไม่ต้องขอร้องฉันหรอก ถ้าเยี่ยอู๋เต้าอยากจะกลับไปหาเธอ เขาไปได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านแม่ทัพที่รัก
โปรยแล้วหายเลย งท้อออ...
รออยู่นะค่ะ 🙏...