ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 108

พลังวิญญาณที่อวี้ฮ่าวหรานโคจรเข้าไปในร่างของเจ้าลูกกวาดมันเริ่มส่งผลให้สติปัญญาของมันเพิ่มขึ้นมากเรื่อย ๆ รวมไปถึงภายในร่างกายของมันเองก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงเช่นกัน

หลังจากผ่านไปราว 5 นาที แววตาของเจ้าลูกกวาดก็ดูสดใสขึ้น และตัวของมันก็ใหญ่ขึ้นอีกเล็กน้อย

การเปลี่ยนแปลงนี้หลี่หรงสามารถสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน

“พี่เขย…ทำไมจู่ ๆ เจ้าลูกกวาดมันถึงดูตัวใหญ่ขึ้นแบบนี้แล้วดวงตาของมัน..มันเหมือนกับว่ามันดูรู้ความมากขึ้นกว่าเดิม!”

หลี่หรงอุทานขึ้นพลางอุ้มเจ้าลูกกวาดมาดูใกล้ ๆ เธอมองสำรวจมันอย่างละเอียดซึ่งเธอก็เห็นว่าตัวของมันน่าจะใหญ่ขึ้นเล็กน้อย

“เอาล่ะทีนี้พวกเรามาลองสั่งมันอีกรอบกันดีกว่า รอบนี้มันน่าจะพอรู้เรื่องบ้างแล้ว”

อวี้ฮ่าวหรานพูดขึ้นพร้อมกับจับเจ้าลูกกวาดที่กำลังอยู่ในมือหลี่หรงเอามาวางลงตรงหน้า และเริ่มออกคำสั่งกับมันทันที

“ลูกกวาด นอนหงาย!”

“ว้าว!”

ถวนถวนตะโกนร้องด้วยสีหน้าตื่นเต้นเพราะคราวนี้หลังจากที่พ่อของเธอออกคำสั่ง เจ้าลูกกวาดทำตามในทันทีไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้เลย!

“พ่อจ๋า พ่อเก่งที่สุดเลย! ลูกกวาดฟังคำสั่งเราแล้ว!”

ทางด้านของอวี้ฮ่าวหราน เขาเองก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ เขามั่นใจว่าเจ้าลูกกวาดตอนนี้ฉลาดขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัวแน่นอน ดังนั้นเขาจึงสั่งมันต่อ

“ลูกกวาดลุกขึ้นแล้วยืน 2 ขา!”

แน่นอนว่าเป็นอย่างที่อวี้ฮ่าวหรานคาดเอาไว้ เจ้าลูกกวาดทำตามคำสั่งได้อย่างเป็นธรรมชาติราวกับว่ามันเข้าใจภาษามนุษย์ 100%

“ลูกกวาดหมุนตัวเป็นวงกลม!”

“ลูกกวาดขอมือ!”

อวี้ฮ่าวหรานออกคำสั่งไปเรื่อย ๆ ซึ่งเจ้าลูกกวาดก็สามารถทำตามคำสั่งทั้งหมดได้ถูกต้องอย่างไม่มีปัญหาเลย!

“แม่หรงดูสิ เจ้าลูกกวาดมันฉลาดมาก ๆ เลย! มันฉลาดสุด ๆ ไปเลย!”

ถวนถวนตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“พี่เขย พี่ทำได้ยังไง?”

หลี่หรงมองอวี้ฮ่าวหรานด้วยสีหน้าตกตะลึง นี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไป แค่แตะหัวลูกหมาครู่เดียวก็สามารถทำให้ลูกหมาฉลาดขึ้นทันตาเห็นแบบนี้พี่เขยของเธอมีเวทมนตร์รึไงกัน?

“เอ่อ…อันที่จริงมันฉลาดอยู่แล้ว พี่ก็แค่…แตะหัวมันทำให้มันเชื่อฟังพี่มากขึ้นก็แค่นั้น…”

อวี้ฮ่าวหรานไม่รู้จะอธิบายยังไง หลี่หรงไม่มีวันเข้าใจแน่หากเขาพูดความจริงออกไปดังนั้นเขาจึงแต่งเรื่องขึ้นมา…

“พ่อจ๋า ให้หนู ให้หนูลองสั่งเจ้าลูกกวาดดูบ้าง!”

เมื่อเห็นว่าเจ้าลูกกวาดทำตามที่อวี้ฮ่าวหรานสั่งทุกอย่าง ถวนถวนก็เริ่มแสดงสีหน้ามีความหวังขึ้นมาอีกครั้งแตกต่างจากเมื่อครู่ที่สีหน้าของเด็กน้อยหดหู่อย่างชัดเจน

“ลูกกวาดนั่งลง!”

ครั้งนี้ในทันทีที่ถวนถวนออกคำสั่ง ลูกกวาดนั่งลงตามที่เด็กน้อยบอกทันที

“ฮ่าฮ่า ลูกกวาดฟังคำสั่งหนูแล้ว พ่อสุดยอดที่สุดไปเล้ย!”

จากนั้น ถวนถวนออกคำสั่งอีกหลายอย่างซึ่งเจ้าลูกกวาดก็ตามทำตามที่เด็กน้อยบอกอย่างว่าง่าย ซึ่งมันยิ่งทำให้ถวนถวนร่าเริงสุดขีด

ตอนนี้เด็กน้อยมั่นใจมากว่าเธอจะไม่อายเพื่อน ๆ ของเธอแน่นอนเมื่อเธอพาลูกกวาดออกไปแสดงที่โรงเรียน

หลังจากปล่อยให้ถวนถวนเล่นกับลูกกวาดไปได้พักใหญ่ หลี่หรงก็ดูเวลาซึ่งตอนนี้มันเป็นเวลาเข้านอนของถวนถวนแล้ว

“ถวนถวน พวกเราไปนอนกันดีกว่า” หลี่หรงลูบหัวถวนถวนและเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน