ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 112

หลังจากขอบคุณคนแซ่เซี่ยเสร็จ สวีรุ่ยก็ไม่สนใจอะไรเขาอีก เพราะเธอแน่ใจว่าอวี้ฮ่าวหรานน่าจะเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้พ่อของเธอกลับมาได้แบบนี้

ไม่เช่นนั้นคนที่ดูน่ากลัวและไม่น่าไว้ใจแบบนี้ อยู่ ๆ จะมาช่วยพ่อของเธอได้ยังไง?

“คุณอวี้ ฉันขอบคุณมาก ๆ!” สวีรุ่ยหันกลับมาขอบคุณอวี้ฮ่าวหรานอีกรอบพร้อมกับจับมือเขา “เย็นนี้คุณมาที่บ้านของฉันหน่อยได้ไหม ฉันขอทำอาหารเพื่อเลี้ยงขอบคุณคุณสักครั้ง!”

ความคิดแรกที่อวี้ฮ่าวหรานได้ยินคำเชิญของสวีรุ่ย เขาคิดจะปฏิเสธทันที เพราะหลี่หรงคงรอให้เขากลับไปกินข้าวที่บ้านเหมือนกัน

“เอ่อ… ถ้าเป็นวันนี้คงไม่ได้หรอก เอาไว้คราวหน้าก็แล้วกัน วันนี้ที่บ้านผม…”

“คุณอวี้ ให้ฉันได้ทำอาหารเลี้ยงคุณในวันนี้เถอะฉันขอร้อง! นี่เป็นสิ่งเดียวที่ฉันพอจะทำเพื่อตอบแทนให้คุณได้ ไม่งั้นฉันคงสงบใจไม่ได้แน่นอน!” สวีรุ่ยพูดขึ้นแทรกทันทีเมื่อได้ยินอวี้ฮ่าวหรานกำลังปฏิเสธ

“พ่อจ๋า หนูอยากกินอาหารฝีมือครูสวีวันนี้เหมือนกัน!”

ถวนถวนดึงชายเสื้ออวี้ฮ่าวหรานพร้อมกับเอ่ยขึ้นเสริม เด็กน้อยติดใจในฝีมือการทำอาหารของสวีรุ่ยเป็นอย่างมาก เพราะช่วงหลังมานี้สวีรุ่ยทำอาหารมาจากที่บ้านเผื่อให้ถวนถวนกินที่โรงเรียนแทบทุกวัน

“เอ่อ… ถ้างั้นก็ได้ วันนี้ผมไปกินอาหารเย็นที่บ้านคุณก็แล้วกัน”

ปกติอวี้ฮ่าวหรานตามใจลูกสาวของเขามากอยู่แล้ว ดังนั้นเมื่อโดนลูกสาวของตัวเองเอ่ยปากแบบนี้เขาจึงตอบตกลงด้วยสีหน้าจนใจ

จากนั้น อวี้ฮ่าวหรานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกไปหาหลี่หรง

“เย็นนี้พี่กับถวนถวนมีธุระนิดหน่อย พวกเราจะกินอาหารกันเองข้างนอกนะ เธอกินข้าวไปก่อนได้เลยไม่ต้องรอ เธอโอเคไหม?”

หลี่หรงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับว่า “อืม พี่กับถวนถวนไปเถอะ จริง ๆ แล้วพี่ไม่ต้องโทรมาขออนุญาตฉันก็ได้ เอาเป็นว่าขากลับก็ขับรถดี ๆ ล่ะ”

ถึงแม้ว่าหลี่หรงจะตอบตกลง แต่น้ำเสียงของเธอดูไม่ค่อยมีความสุขสักเท่าไหร่ ซึ่งอวี้ฮ่าวหรานสัมผัสมันได้อย่างชัดเจน

“ไม่ต้องห่วง พี่กับถวนถวนจะรีบกลับ”

หลังจากพูดจบ อวี้ฮ่าวหรานก็วางสายไปด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย

ทำไมช่วงนี้น้องภรรยาของเขาอารมณ์อ่อนไหวง่ายขนาดนี้?

เมื่อเห็นว่าทุกอย่างลงตัวแล้ว อวี้ฮ่าวหรานจึงหันกลับไปหาคนแซ่เซี่ยและพูดว่า “เอาล่ะตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนายกลับไปหาโจวเฟยหู่ได้เลย บอกกับเขาด้วยว่าฉันพึงพอใจกับเรื่องวันนี้มาก ๆ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของอวี้ฮ่าวหราน คนแซ่เซี่ยดีใจจนแทบอยากกระโดด

คำพูดนี้มันแฝงความหมายว่านับจากนี้ฝั่งตรงข้ามไม่ได้ติดใจอะไรกับเขาแล้วจริง ๆ

เขารอดตัวแล้ว!

หลังจากที่คนแซ่เซี่ยจากไป สวีเซี่ยงจวินถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก และจากนั้น อวี้ฮ่าวหรานก็ขับรถพาทุกคนไปที่บ้านของสวีรุ่ย

10 นาทีต่อมา อวี้ฮ่าวหรานก็ขับรถถึงบ้านที่เขาเพิ่งซื้อให้สวีรุ่ยไม่นานมานี้

ไม่เหมือนกับรอบที่แล้ว ปัจจุบันนี้ภายในบ้านถูกตกแต่งด้วยข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นครบหมดแล้ว ซึ่งมันทำให้บ้านดูมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก

“เอ๊? รุ่ยเอ๋อร์ ลูกไปเอาเงินมาจากไหนจ่ายค่าเช่าบ้านแพงแบบนี้ บ้านแบบนี้ค่าเช่ามันต้องแพงมาก ๆ แน่นอน เงินเดือนของลูกเองก็ไม่ได้มากมายไม่ใช่เหรอ?”

เมื่อเห็นบ้าน 2 ชั้นที่ดูดีแถมยังอยู่ในเขตชุมชนที่ปลอดภัย สวีเซี่ยงจวินก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามขึ้น

บ้านหลังนี้มันดีกว่าบ้านหลังเดิมของพวกเขาเป็นอย่างมาก ซึ่งคนฐานะอย่างพวกเขาไม่อาจเอื้อมถึงแน่ ๆ

“คุณอวี้ ซื้อมันให้หนูอยู่ก่อน เขาบอกว่าหนูมีเงินเมื่อไหร่ค่อยผ่อนจ่ายให้เขาเท่าไหร่ก็ได้ หลังจากพ่อไม่อยู่ คุณอวี้ช่วยเหลือหนูมากมายจนหนูเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบแทนเขายังไงดีเหมือนกัน…”

สวีรุ่ยตอบกลับพลางมองอวี้ฮ่าวหรานที่กำลังเดินเข้ามาในบ้านด้วยสายตาซาบซึ้ง

บนโลกนี้มีผู้ชายที่ใจดีแบบเขาได้ยังไง?

หากไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนี้ ชีวิตของเธอตอนนี้คงไม่รู้ว่าจะเลวร้ายถึงขนาดไหน

“เขาซื้อมันให้ลูกอยู่ก่อนเนี่ยนะ?”

สวีเซี่ยงจวินตกตะลึงจนแทบอ้าปากค้างเมื่อได้ยินเช่นนี้ บ้านหลังนี้ต่ำ ๆ ก็ต้องมีเงิน 1 ล้านขึ้นไปถึงจะซื้อได้ แต่จู่ ๆ ผู้ชายแปลกหน้าที่ไหนไม่รู้ซื้อมันให้กับลูกสาวของเขาโดยที่บอกว่ามีเมื่อไหร่ค่อยผ่อนคืนเนี่ยนะ?

นี่มันไม่ต่างอะไรกับซื้อให้อ้อม ๆ เลยไม่ใช่เหรอไง?

ดูเหมือนว่าลูกสาวของเขาจะมีเศรษฐีมาชอบซะแล้ว!

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อกี้แมงป่องก็ยังแสดงท่าทีเคารพต่อชายหนุ่มคนนี้อีกต่างหาก ดูเหมือนว่าฝั่งตรงข้ามต้องไม่ใช่เศรษฐีธรรมดา ๆ แน่นอน!