ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 113

เมื่อเห็นบรรยากาศที่อบอุ่นบนโต๊ะอาหารแบบนี้ อวี้ฮ่าวหรานอดไม่ได้ที่จะหวนนึกถึงอดีต

ในตอนที่หลี่เม่ยยังอยู่ พวกเขาก็มีความสุขแบบนี้กันทุกวัน

แต่น่าเสียดายที่โชคชะตากลับเล่นตลกกับเขาและครอบครัว เขาต้องไปอยู่ที่ดินแดนต่างโลก 3 หมื่นปี แต่พอเขาหาหนทางกลับมาได้ หลี่เม่ยกลับไม่อยู่อีกแล้ว

เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ อวี้ฮ่าวหรานก็ถอนหายใจออกมาด้วยสีหน้าเศร้าหมองอย่างไม่รู้ตัว

แน่นอนว่าอาการเศร้าหมองของอวี้ฮ่าวหรานถูกทุกคนในโต๊ะอาหารสังเกตเห็นได้ทันที

“เอ่อ คุณอวี้เป็นอะไรงั้นเหรอ? หรือว่าข้าวที่รุ่ยเอ๋อร์ตักให้เมื่อครู่มันเป็นส่วนที่ไหม้?” สวีเซี่ยงจวินเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้ากังวล เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ ฝั่งตรงข้ามถึงอารมณ์แปรปรวนเร็วแบบนี้

“หืม? อ้อ…ไม่ใช่หรอก กินกันต่อเถอะ”

คำถามของสวีเซี่ยงจวินทำให้อวี้ฮ่าวหรานคืนสติ จากนั้นเขาจึงปรับอารมณ์อย่างรวดเร็วแล้วชวนทุกคนกินข้าวกันต่อ

“พ่อขึ้นถึงม่าม๊าใช่ไหม?”

จู่ ๆ ถวนถวนก็ถามโพล่งขึ้นมาด้วยสีหน้าหม่นหมองเช่นกัน

“พ่อจ๋า จริง ๆ แล้วหนูก็คิดถึงแม่เหมือนกัน หนูฝันถึงแม่ทุกวันเลย หนูกลัวว่าหนูจะไม่ได้เจอแม่อีกแล้ว…”

เด็กน้อยพูดต่อด้วยสีหน้าเศร้าหมองกว่าเดิม อารมณ์ของเธอตอนนี้ไม่สนุกเหมือนกับเมื่อครู่อีกต่อไปแล้ว

“ลูกไม่ต้องห่วง อีกไม่นานนักพ่อจะพาแม่กลับมาหาลูกได้แน่นอน”

อารมณ์ของอวี้ฮ่าวหรานยุ่งเหยิงมากกว่าเดิมในทันทีเมื่อเห็นว่าแท้จริงแล้วถวนถวนเก็บกดเรื่องแม่ของเธอมากขนาดนี้

“เรื่องมันเป็นยังไงมายังไงงั้นเหรอ?” สวีเซี่ยงจวินกับลูกสาวของเขามองหน้ากันเองด้วยความงุนงง ก่อนจะอดไม่ได้และถามขึ้น

อวี้ฮ่าวหรานไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่กลับกันถวนถวนกลับพูดขึ้นแทน

“แม่ของหนูหายตัวไปนานแล้ว หนูกับพ่อคิดถึงแม่มาก ๆ”

คู่พ่อลูกแซ่สวียิ่งรู้สึกสงสัยมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินคำตอบนี้ แต่พวกเขาก็ไม่กล้าถามอะไรต่อเพราะนี่มันเป็นเรื่องภายในครอบครัวคนอื่น มันจะเป็นการเสียมารยาทหากพวกเขายังคงถามต่อไปอีก

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อย อวี้ฮ่าวหรานขอตัวกลับทันที แต่ก่อนที่เขาจะจากไปเขาได้พูดทิ้งท้ายกับสวีเซี่ยงจวินไว้ว่า

“ดูแลสวีรุ่ยให้ดี ผมไม่สนว่าก่อนหน้านี้คุณจะมีปัญหาอะไรแต่หลังจากนี้ผมหวังว่าคุณจะไม่ไปยุ่งกับเรื่องที่ไม่ควรอีก”

เมื่ออวี้ฮ่าวหรานและถวนถวนออกจากบ้านไปแล้ว สวีเซี่ยงจวินอดไม่ได้ที่จะหันกลับมาพูดกับลูกสาวของเขาเอง

“รุ่ยเอ๋อร์ จากที่พ่อดู ๆ แล้ว พ่อคิดว่าลูกมีโอกาสที่ดีทีเดียว”

“หืม? พ่อพูดอะไรของพ่อ?” สวุรุ่ยถามกลับด้วยสีหน้างุนงง

“ในเมื่อตอนนี้ภรรยาของอวี้ฮ่าวหรานหายตัวไป ลูกเองที่ใกล้ชิดกับเขาพอสมควรก็มีโอกาสที่จะได้สานสัมพันธ์กับเขาได้มากยิ่งขึ้น จากที่พ่อดูแล้วผู้ชายคนนี้นับว่าสมบูรณ์แบบมากทีเดียว ลูกไม่ควรพลาดโอกาสนี้” สวีเซี่ยงจวินตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจัง

“พ่อ!”

สวีรุ่ยไม่คิดว่าเลยว่าในทันทีที่อวี้ฮ่าวหรานจากไป พ่อของเธอกลับพูดประโยคที่ดูน่าอายแบบนี้ออกมา

แต่อย่างไรก็ตามในใจของเธอกลับมีเศษเสี้ยวของความหวังเบ่งบานขึ้น

ผู้ชายที่เพียบพร้อมแถมตอนนี้ภรรยาของเขาก็หายตัวไป ซึ่งมันหมายความว่าเขายังไม่มีใคร… ถ้ามีโอกาสจริง ๆ เธอก็อยากจะ…

บ้า! นี่ฉันคิดอะไรบ้า ๆ แบบนี้ได้ยังไง!