ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 119

ภาพเงาของอวี้ฮ่าวหรานเมื่อครั้งตอนที่ยังเป็นจักรพรรดิเทพปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคนอย่างเด่นชัด!

นี่ไม่ใช่การโจมตีทางจิต แต่มันเกิดจากพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ยังคงแฝงอยู่ในตัวของอวี้ฮ่าวหราน

“นี่มันบ้าอะไรกัน! แกเป็นตัวอะไรกันแน่!”

เมื่อเห็นปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้น ชายวัยกลางคนอดไม่ได้ที่จะอุทานขึ้นมาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

ไม่ใช่เพราะฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งมากเกินที่เขาจะหยั่งถึง แต่มันเป็นเพราะกลิ่นอายของฝั่งตรงข้ามที่ปลดปล่อยออกมามันให้ความรู้สึกน่าสยดสยองอย่างที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน!

เมื่อเทียบกับกลื่นอายสังหารที่น่าสมเพชของพวกเขา มันไม่ต่างอะไรกับพวกเขาเป็นเด็กหกขวบที่บังอาจไปท้าสู้นักมวยรุ่นเฮฟวี่เวท!

“นี่แกฆ่าคนตายไปกี่คนกัน? นี่มันเป็นไปได้ยังไง! มันเป็นไปได้ยังไง!”

“พระเจ้า! แรงกดดันแบบนี้เขาต้องเคยฆ่าคนไปหลายพันคนแล้วแน่ๆ ไม่งั้นมันไม่มีทางรุนแรงจนแทบหายใจไม่ออกแบบนี้!”

“บ้าเอ๊ย นี่มันไม่เป็นไปตามแผน พวกเราซวยแล้ว!”

คนขององค์กรอสรพิษทั้ง 5 คนนี้ต่างเป็นนักฆ่ามาทั้งชีวิตดังนั้นพวกเขาจึงคุ้นเคยกับเรื่องของกลิ่นอายสังหารเป็นอย่างดี ซึ่งมันทำให้พวกเขาเข้าใจได้อย่างชัดเจนเลยว่าเป้าหมายของพวกเขาคราวนี้ไม่ใช่ตัวตนที่พวกเขาจะเทียบด้วยได้!

“ฉันฆ่าไปแล้วกี่คนงั้นเหรอ? จำนวนก็น่าจะพอๆ กับคนทั้งหมดในโลกนี้เลยล่ะมั้ง?”

อวี้ฮ่าวหรานตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกพร้อมกับค่อยๆ เดินเข้าไปหาชายวัยกลางคนที่เป็นผู้นำกลุ่มนักฆ่ารอบนี้

ในช่วงเวลา 3 หมื่นปีที่เขาปกครองสวรรค์ชั้นที่ 33 มีนับครั้งไม่ถ้วนที่สิ่งมีชีวิตจากโลกอื่นๆ บุกรุกเข้ามาสร้างความวุ่นวายในสวรรค์ชั้นที่ 33 ของเขา ซึ่งในฐานะผู้ปกครอง เขาก็มักจะสังหารพวกมันไปพร้อมกับโลกของพวกมันทั้งหมดด้วยความหงุดหงิด!

“แม่งเอ๊ย…! ถึงแม้ว่าแกจะแปลก แต่ฉันไม่เชื่อว่าแกจะไร้เทียมทานถึงขนาดพวกฉัน 5 คนฆ่าแกไม่สำเร็จ! ทุกคนบุก!”

ขณะนี้ชายวัยกลางคนผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ เขาต้องการที่จะกำจัดชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าที่ทำให้เขาหวาดกลัวให้เร็วที่สุด

เมื่อได้รับคำสั่ง นักฆ่าอีกสี่คนที่ยืนล้อมอวี้ฮ่าวหรานอยู่เมื่อครู่ต่างก็พากันชักมีดออกมาจากเอวและพุ่งตัวเข้าหาอวี้ฮ่าวหรานทันที!

ในทางกลับกัน สีหน้าของอวี้ฮ่าวหรานไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อยแม้จะถูกโจมตีจากทุกทิศ ในวินาทีที่มีดทุกเล่มกำลังจะสัมผัสตัวของเขา อวี้ฮ่าวหรานตะโกนขึ้นเสียงดังอีกครั้ง

“ไร้สาระ!”

อึดใจต่อมา อวี้ฮ่าวหรานโคจรพลังวิญญาณอย่างรวดเร็วแล้วปลดปล่อยมันออกจากร่างอย่างฉับพลัน ส่งผลให้เกิดคลื่นพลังวิญญาณกระจายออกไปเป็นวงกว้างรอบตัว

บรึ้ม!!

“อั่ก!!”

บรรดานักฆ่าทั้งหลายที่โดนคลื่นพลังวิญญาณในระยะประชิดต่างกระเด็นกระดอนกันออกไปคนละทิศละทาง พวกเขาทุกคนต่างกระอักเลือดออกมาคำโตและสิ้นใจไปในทันทีก่อนที่ร่างของพวกเขาจะหล่นลงถึงพื้นซะอีก!

ทางด้านของชายวัยกลางคนเมื่อเห็นภาพเช่นนี้ก็ได้แต่ตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก

“เอาล่ะถึงตาแกลงมือเองบ้างแล้ว ไหนแกบอกว่าจะฆ่าฉันไม่ใช่เหรอไง?”

หลังจากฆ่าพวกลิ่วล้อไปเรียบร้อย อวี้ฮ่าวหรานก็หันความสนใจไปที่ชายวัยกลางคนซึ่งเป็นผู้นำกลุ่ม

“เป็นไปไม่ได้! ทำไมแกถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ นี่มันเป็นไปไม่ได้!!”

ในตอนนี้ชายวัยกลางคนไม่หลงเหลือสีหน้าหยิ่งผยองอีกต่อไป ขณะนี้ใบหน้าของเขามีแต่ความสยดสยอง!