ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 13

บทที่ 13 สั่งสอน

“เขาคือคนรักของฉัน!”

…

เมื่อได้ยินคำพูดนี้อู๋เส้าฮัวแทบจะไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง อันที่จริงแล้วเขาเองก็ไม่ได้ชอบหลี่หรงจริง ๆ เขาแค่เห็นว่าเธอเป็นเป้าหมายที่น่าสนใจดีก็เท่านั้น และยิ่งเฉพาะเมื่อเห็นว่าเธอเล่นตัวกับเขามากมันก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอยากพิชิตใจเธอให้ได้ก็เท่านั้น

แต่แล้วจู่ ๆ เป้าหมายของเขากลับถูกไอ้ขยะผู้นี้คว้าไปครองซะอย่างนั้น?

ก่อนหน้านี้หลี่เม่ยคนที่เขาหลงจนหัวปักหัวปำก็เลือกไอ้ขยะผู้นี้ แล้วมาตอนนี้คนที่เขาเล็งไว้ก็ถูกแย่งไปอีก แบบนี้เขาจะยอมรับมันอีกได้ยังไง?

“นังผู้หญิงโสโครก! แกนี่มันไม่ต่างอะไรกับพี่สาวของแกเลยที่ชอบเอาตัวไปเกลือกกลั้วกับขยะเหม็น ๆ แบบนี้ แม่งเอ๊ย ไม่ว่ายังไงวันนี้ฉันต้องได้ตัวแกมาให้ได้!” อู๋เส้าฮัวตะโกนขึ้นพลางชี้นิ้วไปที่อวี้ฮ่าวหราน และหลี่หรงด้วยสีหน้าเดือดดาล

“เฮ้ พวกแก 2 คนยืนมองเฉย ๆ ทำบ้าอะไรกัน ฉันสั่งให้พวกแกจัดการกับมันไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้วทำไมพวกแกยังนิ่งกันอยู่อีก!?” หลังจากด่าหลี่หรง และอวี้ฮ่าวหรานไปแล้วอู๋เส้าฮัวก็ยังไม่ลืมที่จะหันไปด่าบอดี้การ์ด 2 คนที่เขาพามาด้วย

บอดี้การ์ด 2 คนเมื่อโดนด่าแบบนี้ก็รู้สึกไม่พอใจนัก แต่พวกเขาก็ตอบโต้อะไรไม่ได้เพราะฝั่งตรงข้ามเป็นถึงนายน้อยของตระกูลอู๋ พวกเขาทำได้แต่พยักหน้า และวิ่งเข้าไปหาอวี้ฮ่าวหรานด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม

แต่แล้วก่อนที่บอดี้การ์ด 2 คนจะทันได้ออกหมัด อวี้ฮ่าวหรานก็พุ่งตัวสวน และปล่อยหมัดสองหมัดเข้ากลางอกของบอดี้การ์ดทั้งสองภายในพริบตา

“ปัง ปัง!”

บอดี้การ์ดร่างยักษ์ทั้งสองเมื่อโดนหมัดของอวี้ฮ่าวหรานอัดเข้ากลางอกอย่างจังร่างของพวกเขาก็ลอยละลิ่วไปกระแทกกับกำแพงอย่างแรง และร่วงลงมานอนร้องครวญครางอยู่ที่พื้นด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสจนลุกมาอีกไม่ไหว

การต่อสู้จบลงในพริบตา

อู๋เส้าฮัวเมื่อเห็นภาพนี้เขาแทบจะเข่าอ่อนลงไปกองกับพื้น

รอบที่แล้วที่เขาโดนอัดไปเขายังไม่คิดว่าอวี้ฮ่าวหรานจะเก่งกาจอะไรมากมาย แต่รอบนี้เมื่อเห็นว่าบอดี้การ์ดที่เป็นอดีตหน่วยรบพิเศษทั้งสองคนถูกอัดจนลุกไม่ไหวภายในพริบตา เขาก็ได้รู้แล้วว่าอวี้ฮ่าวหรานนั้นแข็งแกร่งอย่างแท้จริง

ตอนนี้อู๋เส้าฮัวไม่หลงเหลือความมั่นใจใด ๆ อีกแล้ว

“กะ กะ แก แกอย่าเข้ามานะ!” อู๋เส้าฮัวตะโกนลั่นด้วยสีหน้าหวาดกลัวพลางก้าวถอยหลังไปเรื่อย ๆ

“กลับไปซะ อย่ามาให้ฉันหน้าแกอีก ส่วนพวกแกสองคนก็รีบออกไปเดี๋ยวนี้ แล้ววันหลังก่อนจะรับงานใครพวกแกช่วยดูด้วยว่าเป้าหมายมันเป็นฉันหรือเปล่า เพราะไม่อย่างนั้นเจอกันคราวหน้าฉันไม่ใจดีกับพวกแกแบบนี้แน่นอน ไปซะ!” อวี้ฮ่าวหรานโบกมือไล่อู๋เส้าฮัว และบอดี้การ์ดทั้งสองด้วยสีหน้ารังเกียจ

เมื่อเห็นว่าฝั่งตรงข้ามปล่อยให้เขาไป อู๋เส้าฮัวและบอดี้การ์ดทั้งสองก็รีบวิ่งหนีออกไปจากออฟฟิศของหลี่หรงทันที

จากนั้นในทันทีที่อู๋เส้าฮัววิ่งกลับเข้าไปใน BMW Z4 ของตัวเองที่จอดอยู่หน้าบริษัทของหลี่หรงได้สำเร็จ เขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวขึ้นมาและกดปุ่มโทรออกด้วยสีหน้าอาฆาต

“เฮ้ ฉัน อู๋เส้าฮัว สั่งการลงไปให้ใช้ทรัพยากรทั้งหมดของบริษัทเราทำลายบริษัทในเครือของตระกูลหลี่ให้ราบคาบให้หมดให้ได้!”

เมื่อพูดจบประโยคอู๋เส้าฮัวก็วางสายอย่างรุนแรงทันที และโยนโทรศัพท์ไปที่เบาะข้างคนขับ

เขากัดฟันกรอด และหันกลับไปมองทางบริษัทของหลี่หรงอีกรอบอย่างอาฆาตแค้น “ก็ได้! ในเมื่อฉันไม่ได้ คนอื่นก็อย่าคิดที่จะสมหวัง ฉันจะทำลายมันซะให้หมด!”

เมื่อสาปแช่งจบเขาก็สตาร์ทรถ และขับออกไปในทันที

ตัดกลับมาที่ในออฟฟิศของหลี่หรง