ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 14
สรุปบท บทที่ 14 บ้านหลักตระกูลหลี่: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]
อ่านสรุป บทที่ 14 บ้านหลักตระกูลหลี่ จาก ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] โดย Internet
บทที่ บทที่ 14 บ้านหลักตระกูลหลี่ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 14 บ้านหลักตระกูลหลี่
“กริ๊งง กริ๊งงง….”
แทบจะในทันทีที่หลี่หรงพูดชะงักไปเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
เธอรีบรับโทรศัพท์ทันที “ฮัลโหลค่ะ?”
“นี่พี่สอง เธอรีบกลับมาที่บ้านเดี๋ยวนี้!”
น้ำเสียงที่ดูวิตกกังวลดังขึ้นจากปลายสาย
หลังจากวางโทรศัพท์ไปสีหน้าของหลี่หรงดูเป็นกังวลอย่างมาก เธอหันไปมองอวี้ฮ่าวหรานและพูดว่า “พี่…พี่เขย เดี๋ยวฉันคงต้องกลับบ้านก่อนแล้ว ดูเหมือนว่าตอนนี้ที่บ้านกำลังมีปัญหา พี่…ช่วยไปกับฉันหน่อยจะได้ไหม?”
หลังจากพูดจบหลี่หรงมองไปที่อวี้ฮ่าวหรานด้วยสายตาอ้อนวอน จากการปฏิบัติที่ตระกูลหลี่ของเธอเคยทำต่ออวี้ฮ่าวหรานในอดีตนั้น การที่เธอขอให้เขาไปที่บ้านหลักของตระกูลมันเป็นคำขอที่ออกจะมากเกินไปหน่อย แต่เธอก็อธิบายความรู้สึกนี้ไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงอยากให้อวี้ฮ่าวหรานกลับไปที่ตระกูลกับเธอในวันนี้ด้วย
เธอรู้สึกสับสนว่ามันเป็นเพราะอวี้ฮ่าวหรานแข็งแกร่งจนทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้เขา หรือว่าลึก ๆ แล้วเธอชอบความรู้สึกอบอุ่นเวลามีเขาอยู่ข้าง ๆ เหมือนเมื่อก่อนกันแน่?
ในทางกลับกัน อวี้ฮ่าวหรานไม่ได้สนใจกับความคิดลึก ๆ ของหลี่หรงมากนัก เขาดูเวลาที่โทรศัพท์ของเขา และเมื่อเห็นว่าตอนนี้มันยังเหลือเวลาอีกเยอะก่อนที่ถวนถวนจะเลิกเรียน เขาจึงพยักหน้าตอบตกลง
“พี่ไปด้วยก็ได้”
เมื่อตกลงกันเรียบร้อยหลี่หรงก็สั่งพนักงานให้คิดเงิน และจากนั้นเธอก็พาอวี้ฮ่าวหรานขึ้นรถ Maserati คันหรูของเธอ และขับตรงไปยังบ้านหลักของตระกูลหลี่ทันที
1 ชั่วโมงต่อมา ในที่สุดหลี่หรงก็ขับรถมาถึงบ้านหลักของตระกูลหลี่ เธอลงจากรถ และพาอวี้ฮ่าวหรานเดินไปที่ประตูบ้านทันที
“เอ๊ะ คุณหนูมาแล้วงั้นเหรอ? หืม คนที่อยู่ข้าง ๆ คุณหนู…นั่นใช่เขยขยะของตระกูลหรือเปล่า?”
น้ำเสียงที่ดูไม่จริงใจดังขึ้น
ไม่ต้องหันไปมองหลี่หรงก็รู้ว่าคนพูดคือจางล่ายฝู คนสนิทของพี่รองของเธอ
คนผู้นี้มักใช้เส้นสายที่มีกับตระกูลหลี่ของเธอไปรังแกคนธรรมดาอยู่บ่อย ๆ เขาเป็นคนที่น่ารังเกียจที่พี่ชายของเธอชอบใช้ให้ไปทำเรื่องสกปรก ๆ
ต้องรู้ว่าในตอนที่พี่สาวของเธอตัดสินใจแต่งงานกับอวี้ฮ่าวหราน คนทั้งตระกูลต่างคัดค้านการแต่งงานนี้ โดยเฉพาะพี่ชายของเธอที่ไม่ชอบหน้าอวี้ฮ่าวหรานเอาซะเลย
ทุกครั้งที่พี่ชายของเธอรู้ว่าอวี้ฮ่าวหรานกับพี่สาวของเธอใช้ชีวิตกันอย่างเป็นสุข พี่ชายของเธอมักจะโมโหทุกครั้ง และมีแม้กระทั่งบางครั้งเคยส่งคนไปรบกวนความสงบสุขของอวี้ฮ่าวหราน ซึ่งจางล่ายฝูก็เคยเป็นหนึ่งในคนที่พี่ชายของเธอส่งไปก่อกวน
ทางด้านของจางล่ายฝูเมื่อเห็นอวี้ฮ่าวหรานในวันนี้เขาก็ทำเช่นเดิมเหมือนกับที่เคยทำมาก่อนในอดีต ซึ่งก็คือการถ่มถุยใส่อวี้ฮ่าวหราน เขาไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรกับลูกเขยขยะผู้นี้ซึ่งมีแต่คนรังเกียจ
เขารู้ดีแก่ใจว่ายิ่งเขาทำให้อวี้ฮ่าวหรานเจ็บช้ำใจได้มากเท่าไหร่ ลูกพี่ของเขาก็จะยิ่งโปรดปรานในตัวของเขามากขึ้นเท่านั้น
“เฮ้! นี่แกกล้ามาเหยียบที่นี่ได้ยังไง? อ๋อ แกคงลำบากมากจนไม่มีเงินซื้อข้าวกินแล้วใช่ไหมถึงได้กล้ามาที่นี่เพื่อมาขอเศษอาหารกิน? เฮ้อ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ ยังไงซะพวกเราก็ไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำอะไร กับอีแค่เศษอาหารพวกเราใจดีพอที่จะแบ่งปันให้กับยาจกอย่างแกอยู่แล้ว”
หลังจากพูดจบจางล่ายฝูก็จ้องไปที่อวี้ฮ่าวหรานด้วยสายตาดูถูก
หากเป็นเมื่อก่อนถ้าเขาพูดแบบนี้ฝั่งตรงข้ามจะรีบยิ้มให้เขา และเดินเข้ามาพูดเปลี่ยนประเด็นด้วยมุกตลกจืด ๆ ตามแบบฉบับคนขี้ขลาดทันที
แต่วันนี้คนตรงหน้าของเขากลับเงียบจนน่าแปลกประหลาด
ไม่เพียงแต่ฝั่งตรงข้ามจะเงียบใส่ แต่ฝั่งตรงข้ามไม่มองเขาเลยด้วยซ้ำ ราวกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย
“เหอะ แกนี่ไม่เปลี่ยนไปเลย เป็นขยะยังไงก็เป็นขยะอยู่เหมือนเดิม แปลกขึ้นมาหน่อยก็แค่ตอนนี้ดูเหมือนจะกลายเป็นใบ้เพิ่มไปอีกอย่าง!”
คนที่พูดประโยคนี้จ้องไปที่อวี้ฮ่าวหรานด้วยสายตาดูถูก และรอให้อวี้ฮ่าวหรานเดินมาทักทายเขาอย่างเอาอกเอาใจเหมือนเช่นแต่ก่อนที่อวี้ฮ่าวหรานเคยทำ
อย่างไรก็ตามแต่วันนี้มันแปลกไปกว่าเดิม เพราะอวี้ฮ่าวหรานไม่แม้แต่จะมองพวกเขาเลย
ในเวลาเดียวกัน ชายอายุราว 50-60 ที่มีผมหงอกแซมอยู่บนหัวซะส่วนใหญ่เดินลงมาจากชั้นสองของคฤหาสน์พร้อมกับชายวัยกลางคนสวมชุดกาวน์สีขาวซึ่งน่าจะเป็นหมอ
“คุณหลี่ ผมอยากให้คุณไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลที่ปักกิ่งจริง ๆ…” ชายสวมชุดกาวน์สีขาวเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ไม่จำเป็นหรอก ผมรู้สังขารของตัวเองดี” ชายอีกคนโบกมือขึ้นด้วยรอยยิ้มขมขื่น แต่แล้วเมื่อเขามองลงมาที่ห้องโถงและเห็นหลี่หรงสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที!
“ลูกไม่รักดี! นี่แกยังมีหน้ากลับมาที่นี่อีกงั้นเหรอ!?”
เมื่อพูดจบเขารีบเดินลงบันไดมาอย่างรวดเร็ว และมาหยุดอยู่ตรงหน้าหลี่หรงและอวี้ฮ่าวหราน
ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้หลี่หรงก็พอจะเดาออกว่าเหตุผลที่พี่ชายของเธอเรียกให้เธอกลับมาที่บ้านหลักของตระกูล มันน่าจะเป็นเพราะพ่อของเธอน่าจะมีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพอย่างร้ายแรง
เมื่อเธอรู้เช่นนี้เธอก็อยากจะพูดอะไรบางอย่างออกไป แต่เหมือนว่าคำพูดทุกอย่างมันจุกอยู่ที่คอ เธออ้าปากจะพูดแต่เธอกลับพูดอะไรไม่ออก และจบลงด้วยการก้มหน้าอย่างเศร้าสลด
ในเวลาเดียวกัน หลี่ชงซานก็มองสำรวจอวี้ฮ่าวหรานตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่หลายรอบ เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าทำไมเขาถึงรู้สึกว่าลูกเขยขยะของเขาผู้นี้เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่ใช่คนเดิมเมื่อหลายปีที่แล้ว?
“แกจำไม่ได้หรือไงว่าฉันเคยบอกไปหลายรอบแล้วว่าที่นี่ไม่ต้อนรับคนอย่างแก และยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นเพราะแกที่เป็นคนทำให้ลูกสาวของฉันคนหนึ่งหายไปโดยที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังอยู่หรือว่าตาย ฉันถามแกจริง ๆ ว่าแกยังกล้ามีหน้ากลับมาที่นี่ได้ยังไง? ไอ้คนไร้ค่า!”
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้หลี่หรงรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที เธอรู้ว่าในตอนนี้พี่เขยของเธอแข็งแกร่งขนาดไหน ดังนั้นหากพ่อของเธอพูดจาไม่เข้าหูพี่เขยของเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ พี่เขยของเธออาจโมโหจนทำอะไรบ้า ๆ ขึ้นมาก็ได้ ซึ่งเมื่อถึงเวลานั้นมันไม่มีทางที่ใครในตระกูลของเธอจะหยุดพี่เขยของเธอได้เลย!
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ตอนนี้พี่เขยไม่ใช่คนไร้ความสามารถอีกแล้ว หนูไม่อนุญาตให้พ่อว่าพี่เขยแบบเดิมอีกแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]