ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 189

ตั้งแต่ชั้นบนยันชั้นล่าง ทุก ๆ ที่ที่พวกเขาเดินผ่าน พนักงานต่างล้วนนินทาพวกเขากันทั้งนั้นและเฉิงชิวอวี้ก็ได้ยินพวกมันซะส่วนใหญ่

เธอเหล่มองไปยังผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอด้วยสายตาที่ไม่ปกปิดเลยว่าเธอชอบเขามาก ดังนั้นเธอจึงรู้สึกพอใจที่ถูกทุกคนในบริษัทเข้าใจผิดแบบนี้

“ดูสิฮ่าวหราน ทุกคนเข้าใจเราผิดใหญ่แล้ว!”

อวี้ฮ่าวหรานไม่ได้ตอบกลับอะไร เขาเอาแต่แสดงสีหน้าแปลกประหลาดเพราะเขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเฉิงชิวอวี้กลับทำหน้าตาดีใจเมื่อถูกเข้าใจผิดแบบนี้?

มันเป็นคุณที่เสียหายไม่ใช่หรือไงกับการที่ถูกคนอื่นเข้าใจผิดแบบนี้ คุณควรจะรู้สึกโกรธเคืองไม่ใช่เหรอ?

แต่แล้วทำไมคุณกลับยิ้มระรื่นได้แบบนี้กัน?

ตอนค่ำ

เมื่อกลับไปถึงคฤหาสน์ตระกูลเฉิง เฉิงชิวอวี้วุ่นวายอยู่ในครัวกับบรรดาคนรับใช้พักใหญ่ ๆ จนในที่สุดอาหารก็เริ่มถูกนำออกมาจัดวางบนโต๊ะ

อาหารที่ตั้งบนโต๊ะมีมากกว่าสิบอย่าง ถ้าหากอวี้ฮ่าวหรานไม่ได้เอ่ยปากห้ามเอาไว้อาหารบนโต๊ะคงมีมากกว่านี้ซะอีก!

“อืม…ไม่เพียงแต่คุณจะทำธุรกิจเก่งแล้ว คุณยังเก่งเรื่องในครัวอีกต่างหาก”

เมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะที่หลากหลายและดูน่าทานเป็นอย่างมาก อวี้ฮ่าวหรานอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชมอีกฝ่าย ดูเหมือนว่าเฉิงชิวอวี้จะทำอาหารเก่งกว่าหลี่หรงซะอีก…

“ฮ่า ๆ ลูกสาวของฉันไม่ได้มีดีแค่นี้หรอก!”

เฉิงกัวอันหัวเราะพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

“ลูกสาวของฉันมหัศจรรย์มาก ๆ เลยล่ะน้องอวี้ ไม่ใช่แค่ลูกสาวของฉันเก่งแค่การทำอาหาร เย็บปักถักร้อยลูกสาวของฉันก็ทำได้! จากในมุมมองของฉัน ลูกสาวของฉันเหมาะสมและคู่ควรกับน้องอวี้ที่สุด! ชายที่มากความสามารถจำเป็นต้องมีผู้หญิงที่คู่ควรคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง!”

เฉิงชิวอวี้หน้าแดงก่ำทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของพ่อเธอแบบนี้ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเธอก็ยังรู้สึกดีใจที่พ่อของเธอพยายามพูดเอ่ยชมเธอให้กับ อวี้ฮ่าวหราน

ความคิดเพ้อฝันมากมายผุดขึ้นในหัวของเธอ

นี่คือผู้ชายคนแรกที่เธอชอบในชีวิต!

กลับกัน สีหน้าของอวี้ฮ่าวหรานเปลี่ยนเป็นตะลึงงัน เขานึกไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะเอ่ยยกลูกสาวให้เขาแบบโต้ง ๆ ขนาดนี้ อย่างไรก็ตามเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ได้อย่างเหมาะเจาะพอดี!

แต่สาวที่โทรเข้ามาก็ทำให้เขาประหลาดใจเช่นกันเพราะผู้ที่โทรเข้ามาคือ…ฟ่านซีเหยียน!

พวกเขาไม่ได้สนิทกันถึงขนาดจะโทรหากันแบบนี้สักหน่อย?

อย่างไรก็ตามเขาจำเป็นต้องรับสายนี้เพื่อหลบหลีกสถานการณ์ที่น่ากระอักกระอ่วนที่เขากำลังเผชิญอยู่ เขาลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินออกไปรับสายข้างนอกทันที

“นั่น…ใช่คุณอวี้ฮ่าวหรานใช่ไหม?”

“อืม ฟ่านซีเหยียน คุณโทรมามีเรื่องอะไร?”

“ฉันโทรมาเพื่ออยากจะขอบคุณอีกครั้ง ขอบคุณมากจริง ๆ ที่คุณช่วยฉันเอาไว้”

“อืม”

อวี้ฮ่าวหรานไม่ได้ตอบกลับอะไรมากมายเพราะเขาไม่ได้สนิทกับอีกฝ่ายเหมือนกับเฉิงชิวอวี้ ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นนักร้องดังและสวยมากมันก็ไม่ได้มีผลอะไรกับเขาเลย

“คือว่า…” ฟ่านซีเหยียน รู้สึกกระอักกระอ่วนเช่นกันที่อีกฝ่ายไม่ค่อยคุยกับเธอเลย แต่เธอก็ยังสูดหายใจลึกเพื่อรวบรวมความกล้าแล้วพูดขึ้นว่า “คือฉันคิดมาอยู่นานแล้วว่าควรจะขอบคุณยังไงดี เอาเป็นว่าฉันขอขอบคุณ คุณด้วยการเลี้ยงข้าวสักมื้อได้ไหม? ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่สามารถทำใจให้สงบได้เกี่ยวกับเรื่องที่ฉันได้รับความช่วยเหลือจากคุณเปล่า ๆ โดยไม่ได้ตอบแทนแบบนี้”

“กินข้าวงั้นเหรอ? เอาไว้ผมขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน”

อวี้ฮ่าวหราน ไม่ค่อยอยากจะไปตามคำเชิญของอีกฝ่ายเท่าไหร่ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนดังก็ตาม

“งั้นเอาแบบนี้ ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจแบบไหนพรุ่งนี้ฉันจะรอคุณอยู่ที่ภัตตาคารจินหัว ตอน 4 โมงเย็น ฉันหวังว่าคุณจะมาเจอฉันสักหน่อย”

เมื่อสังเกตได้จากน้ำเสียงว่าอีกฝ่ายดูลังเลเหมือนกับว่าไม่อยากมาเจอเธอ ฟ่านซีเหยียนจึงตัดสินใจบอกสถานที่และเวลานัดออกไปจากนั้นเธอวางสายโดยที่ไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายบอกปฏิเสธเลย

ในห้องทานอาหาร

“ลูกพ่อ เมื่อครู่พ่อแอบเดินไปฟังดู ดูเหมือนว่าคนที่โทรหาอวี้ฮ่าวหราน จะเป็นผู้หญิงที่ชื่อฟ่านซีเหยียน ผู้หญิงคนนี้เป็นคู่แข่งหัวใจของลูกหรือเปล่า?”

เฉิงกัวอันเดินกลับมานั่งที่โต๊ะและถามลูกสาวของตัวเองด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“ฟ่านซีเหยียน? นี่พ่อจำไม่ได้งั้นเหรอว่าเธอคือนักร้องที่หนูไปดูคอนเสิร์ตกับอวี้ฮ่าวหราน?” เฉิงชิวอวี้เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ

“แล้วถ้างั้นทำไมนักร้องที่ดังแบบนั้นถึงโทรหา…”

ก่อนที่เฉิงกัวอันจะทันได้พูดจบ เฉิงชิวอวี้พูดแทรกขึ้นก่อน “ฟ่านซีเหยียนไม่น่าจะชอบอวี้ฮ่าวหรานหรอก เธอเป็นถึงนักร้องดังเธอคงไม่สนใจคนอย่าง…”

อย่างไรก็ตามเมื่อพูดถึงจุดนี้เฉิงชิวอวี้สะอึกทันที

คนอย่างอวี้ฮ่าวหราน… คนที่สมบูรณ์แบบเพียบพร้อมไปในทุก ๆ ด้าน…