ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 212

หลังจากทักทายกับเฉิงกัวอันและทุกคนบนโต๊ะเรียบร้อย อวี้ฮ่าวหราน ก็นั่งลงและพูดประโยคที่สวนทางกับอารมณ์ที่ร่าเริงของฉีถงและเฉิงกัวอัน

“ถึงแม้ว่าสถานการณ์ตอนนี้จะยังคงไม่มีปัญหาอะไร แต่ผมคิดว่าอีกไม่นานหวังเจาจะต้องกลับมาสร้างปัญหาอีกแน่นอน พวกคุณควรระวังตัวเอาไว้ให้ดี”

เขามั่นใจในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

ตามที่เขาสังเกตเห็นเกี่ยวกับลักษณะนิสัยของหวังเจา ตาแก่คนนั้นไม่ใช่คนที่จะยอมรามือจากความแค้นไปง่าย ๆ

“ไม่ต้องห่วงหรอกน้องอวี้! ต่อให้ตาแก่นั่นจะมีความคิดร้อยแปดพันเก้าอะไร ตราบใดที่ฉันกับน้องฉีร่วมมือกัน ตาแก่นั่นก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้หรอก!”

“ใช่ น้องอวี้ นายไม่ต้องกังวลหรอก ในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีอะไรมาต่อรองกับฉันได้แล้ว ฉันจะเป็นคนเหยียบมันให้จมดินเอง ฮ่าฮ่า!”

ทั้งสองคนพูดขึ้นด้วยสีหน้ามั่นใจราวกับว่าพวกเขาไม่กังวลอะไรกับ หวังเจาแม้แต่น้อย

อีกด้านหนึ่ง

แตกต่างจากบรรยากาศในงานเลี้ยงเทศกาลไหว้พระจันทร์โดยสิ้นเชิง หวังเจากำลังนั่งซึมเศร้าอยู่กับคนของเขาเองที่ด้านในสำนักงานบริษัทไป๋เชา ตอนนี้เขาเครียดจนผมหงอกขึ้นขาวโพลนเต็มหัว

ตั้งแต่เขาไม่มีอะไรจะกดดันฉีถง เรื่องร้าย ๆ ก็ประเดประดังเข้ามาเรื่อย ๆ

“ท่านประธาน พวกเราพยายามอย่างดีที่สุดแล้วแต่มันคงไม่ใช่เร็ว ๆ นี้แน่ที่พวกเราจะหาบริษัทที่ป้อนวัตถุดิบที่มีคุณภาพและล็อตละมาก ๆ ได้อย่างบริษัทฉีถง”

ผู้จัดการของบริษัทไป๋เชาเอ่ยขึ้นรายงานด้วยสีหน้าหดหู่

“ถ้างั้นเราก็กว้านซื้อจากพวกบริษัทเล็ก ๆ มาก่อนก็ได้!” หวังเจา ตะคอกกลับอย่างฉุนเฉียว

“เรื่องนี้…”

ผู้จัดการบริษัทไป๋เชาส่ายหัว

“ท่านประธานถึงแม้ว่าเราจะกว้านซื้อจากบริษัทเล็ก ๆ มาได้แต่การทำแบบนั้นเราจะดูแลเรื่องคุณภาพของวัตถุดิบได้ยากมาก เพราะแต่ละบริษัทก็ล้วนแล้วแต่มีมาตรฐานการผลิตไม่เท่ากัน”

“ปัง!”

หวังเจาทุบโต๊ะเสียงดังลั่น

“วัตถุดิบ วัตถุดิบ วัตถุดิบ!!! บัดซบเอ๊ย! เป็นเพราะไอ้สารเลวนั่นแท้ ๆ!!”

หลังจากตะโกนเสียงดังราวกับคนเสียสติ หวังเจาก็เงียบไปพักหนึ่งก่อนจะตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด!

“ก็ได้! ในเมื่อปัญหาเกี่ยวกับบริษัทฉีถงเราแก้ไม่ได้ ถ้างั้นก็ไม่ต้องกงไม่ต้องแก้มันแล้ว! นับจากนี้ฉันจะลากไอ้เฉิงกัวอันให้ฉิบหายไปด้วยกัน! ฉันจะไม่ยอมให้มันได้รับผลประโยชน์ไปได้ง่าย ๆ!”

ผู้จัดการบริษัทไป๋เชาพยายามโน้มน้ามหวังเจาสุดฤทธิ์แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เขาตัดสินใจไปแล้วและปักธงเอาไว้ว่าเขาจะเล่นงานเฉิงกัวอันให้ถึงที่สุดอย่างไม่เลิกรา

การที่เขามุ่งมั่นขนาดนี้เป็นเพราะเรื่องการตายของลูกชายเขา

ในความคิดของเขา สาเหตุที่ลูกชายของเขาต้องตายเป็นเพราะเฉิงชิวอวี้เป็นต้นเหตุ ดังนั้นบริษัทชิวเฮิงจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบ!

รวมไปถึงไอ้คนที่ฆ่าลูกชายของเขาด้วย!

…

บ่ายสองโมงตรง…

งานเลี้ยงจบลงแล้วและทุกคนกำลังจะแยกย้ายกลับ เฉิงชิวอวี้คล้องแขนอวี้ฮ่าวหราน และลากเขาไปที่มุมหนึ่งของห้องโถง

“มีอะไรงั้นเหรอ?”

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้างุนงง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงต้องทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ

“คือว่า…”

เฉิงชิวอวี้ ผู้ซึ่งมักแสดงสีหน้าสงบนิ่งกับทุกคน ในขณะนี้เธอกลับก้มหัวและเม้มปากอย่างเขินอาย เธอมีความในใจที่อยากจะพูดออกไปแต่เธอรู้สึกว่ามันยากมากกว่าที่คิด

“ฮ่าวหราน วันนี้ฉันมีเรื่องสำคัญมาก ๆ ที่อยากจะบอกนาย!”

เธอสูดหายใจเข้าลึกเพื่อที่จะรวบรวมความกล้า แต่ก่อนที่เธอจะทันได้พูดประโยคสำคัญนั้นเสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มกลับดังขึ้น

อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้วและกดรับสายทันที