ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 271

หลังจากโน้มน้าวอยู่เกือบสิบนาที ในที่สุดหลี่หรงก็ถอนหายใจและยอมโอนอ่อนตาม

“ก็ได้ ๆ ระหว่างนี้ฉันจะให้คนในบริษัทดูแลบริษัทแทนฉันไปก่อน ฉันตกลงยอมไปเที่ยวด้วยก็ได้”

อันที่จริงหลี่หรงเองก็อยากไปอยู่แล้ว แต่ด้วยภาระที่จำเป็นต้องดูแลบริษัท เธอจึงรู้สึกสองจิตสองใจในตอนแรก

ในคืนนี้ พวกเขาจึงเตรียมเก็บเสื้อผ้ากันจนดึก

เช้าวันถัดมา…

“เย้! วันนี้ถวนถวนจะได้ไปเที่ยวแล้ว!”

หลังจากถวนถวนตื่น และอวี้ฮ่าวหรานจัดการอาบน้ำให้เสร็จเรียบร้อย มันก็เป็นเวลาเดียวกับที่หลี่หรงทำอาหารเช้าเสร็จพอดี…

“พี่เขย วันนี้พวกเราจะไปเที่ยวที่เหมยซานงั้นเหรอ?”

หลี่หรงเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าไม่แน่ใจ

ถึงแม้ว่าเหมยซานจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่โด่งดังมากในระแวกใกล้นี้เนื่องจากภูมิทัศน์ที่งดงาม แต่จำนวนนักท่องเที่ยวที่ไปที่นั่นมีจำนวนมากตลอดทั้งปี เธอจึงไม่แน่ใจว่าจะมีที่พักเหลือหรือเปล่าหากไม่ได้จองล่วงหน้าเอาไว้ก่อน…

อันที่จริงแล้ว มีอีกเรื่องที่หลี่หรงรู้สึกตะขิดตะขวงใจมากกว่า ซึ่งก็คือ หน้าผาที่เหมยซานนี่แหละ คือที่ ๆ อวี้ฮ่าวหรานตกลงไปเมื่อตอนนั้น

หลี่หรงไม่อยากให้พี่เขยของเธอกลับไปเห็นสถานที่ ๆ ทำให้เขาเกือบตาย

“ใช่ พวกเราจะไปเที่ยวที่นั่นก่อนเป็นที่แรก มันแค่ใช้เวลาขับรถสามชั่วโมงเท่านั้นเอง แถมวิวของที่นั่นก็สวยที่สุดในละแวกใกล้เคียงเมืองของเราด้วย”

อวี้ฮ่าวหรานตอบกลับราวกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับการไปเหมยซาน

“อีกอย่างหนึ่ง พี่ได้ให้ลูกน้องของพี่จองโรงแรมที่ดีที่สุดของที่นั่นเอาไว้แล้ว”

หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ อวี้ฮ่าวหรานก็พาหลี่หรงและถวนถวนขับรถมุ่งหน้าไปที่ ‘เหมยซาน’

…

อีกด้านหนึ่ง

“ฮึ่ม! ไอ้แก่กงซุนนี่มันน่าโมโหจริง ๆ! กว่ามันจะมาได้ ฉันต้องเชิญมันตั้งสามสี่รอบ!”

หลิ่วอวี้จิงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าขุ่นเคือง ตอนนี้เขาอยู่ในคฤหาสน์ริมทะเลสาบสุดหรูของตัวเอง

“ผมว่ารอบนี้เราไม่ต้องกังวลหรอกหัวหน้า คราวนี้ไอ้แก่นั่นต้องมาแน่เพราะมันรับของ ๆ เราไปแล้ว ถ้ามันไม่มา มันก็เกินไปหน่อยแล้ว!”

ในขณะเดียวกันชายร่างยักษ์คนหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ ก็เอ่ยขึ้น

“แม่งเอ๊ย! พอมันเห็นพวกเราขอความช่วยเหลือเข้าหน่อย ก็เลยทำตัวมองไม่เห็นพวกเราในสายตา!”