ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 273

“เฮ้ย! พวกแกน่ะหูหนวกหรือไงวะ? แกกล้าดียังไงไม่หลบให้กับฉันคนนี้?”

เนื่องจากกลุ่มของอวี้ฮ่าวหราน ยังไม่หลบออกไปให้พ้นทาง ชายร่างอ้วนจึงตะโกนขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงน่ารังเกียจ

ในขณะเดียวกัน บอดี้การ์ดทั้งหกคนของชายร่างอ้วนก็เริ่มแสดงสีหน้าโมโห

“เฮ้ย! ออกไปให้พ้นทางเดี๋ยวนี้! คนชั้นต่ำอย่างแกกล้าดียังไงถึงได้มาขวางนายน้อยของเรา!”

เนื่องจากการแต่งตัวของกลุ่มอวี้ฮ่าวหรานนั้นไม่ได้ใส่เสื้อผ้าราคาแพงอะไร ดังนั้นพวกเขาจึงถูกเข้าใจไปว่าเป็นพวกคนธรรมดาหาเช้ากินค่ำ

หลี่หรงเมื่อได้ยินเช่นนี้ เธอก็เริ่มหมดความอดทนและตะโกนกลับไป

“พวกแกน่ะสิชั้นต่ำ! คนอย่างพวกแกมันน่ารังเกียจ”

หญิงสาวรู้สึกไม่พอใจมาก ๆ ที่มีใครก็ไม่รู้มาหาว่าพวกเธอเป็นคนชั้นต่ำ พี่เขยของเธอสมบูรณ์แบบขนาดนี้เธอจะยอมได้ยังไง?

อย่างไรก็ตาม เมื่อชายร่างอ้วนสังเกตเห็นว่าหลี่หรงมีหน้าตาที่สวยงาม ความคิดชั่วร้ายจึงบังเกิดขึ้นในใจของเขาอย่างรวดเร็ว

“โอ้ ไม่นึกเลยว่าวันนี้ฉันจะโชคดีเจอผู้หญิงสวย ๆ เข้าแล้ว! เฮ้! ไอ้หนุ่มตรงนั้นน่ะ เอาแบบนี้เป็นไง ถ้าแกอยากดูฟ่านซีเหยียนก็ดูไป แต่ในระหว่างนี้ฉันขอเล่นกับผู้หญิงของแกฆ่าเวลาไปพลาง ๆ ก่อนก็แล้วกันตกลงไหม?”

ชายร่างอ้วนมองไปที่อวี้ฮ่าวหรานด้วยสายตาดูถูก ซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังทำผิดพลาดอย่างมหันต์ที่สุดในชีวิต!

อวี้ฮ่าวหรานหันกลับไปมองในทันทีด้วยสายตาเย็นชา

สำหรับเขาแล้วไม่มีใครจะรอดตัวไปได้หากคุกคามครอบครัวหรือคนใกล้ชิดของเขา!

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่คำพูดก็ต้องชดใช้!

“ฮึ่ม! รนหาเรื่องเจ็บตัว!”

แค่เพียงพริบตา!

เพี๊ยะ!!

อวี้ฮ่าวหรานพุ่งไปตบหน้าชายร่างอ้วนอย่างรุนแรงจนกระเด็นกลิ้งไปที่พื้น!

ด้วยความรุนแรงจากการตบ ชายร่างอ้วนฟันหักไปหลายซี่และปากก็เต็มไปด้วยเลือดอย่างรวดเร็ว!

ฝูงชนที่เห็นภาพนี้ต่างตกก็ตะลึงจนอ้าปากค้าง!

“พระเจ้า! ไอ้หนุ่มนั่นบ้าไปแล้วงั้นเหรอ? เขากล้าตบคนที่มากับบอดี้การ์ดตัวใหญ่พวกนั้นได้ยังไง?”

“จบแล้ว ไอ้หนุ่มนั่นจบเห่แล้วแน่นอน!”

“…”

ฝูงชนต่างกระซิบกระซาบกันอย่างเป็นกังวล

“ก…แก…แกกล้าดียังไงถึงตบหน้าฉัน! คนชั้นต่ำอย่างแกกล้าดียังไงถึงทำร้ายฉันจนเลือดกบปาก!”

หลังจากได้สติ ชายร่างอ้วนก็ยันกายขึ้นมานั่งและตะโกนชี้หน้าด่าอวี้ฮ่าวหราน

“แกรู้ไหมว่าฉันลูกใคร! ฉันคือเจาหลี่! แกตายแน่ วันนี้แกตายแน่นอน!”

เจาหลี่รู้สึกโมโหมาก ๆ โมโหชนิดที่เรียกว่าไม่เคยโมโหแบบนี้มาก่อนในชีวิต…

ตั้งแต่เขาเกิดมาไม่เคยมีใครกล้าตีเขาเลยแบบนี้!

หลังจากตะโกนใส่อวี้ฮ่าวหรานจบ และเห็นว่าบอดี้การ์ดของตัวเองยังคงยืนแสดงสีหน้าเหลอหลา เจาหลี่จึงตะโกนขึ้นอีกครั้ง

“ไอ้พวกโง่เอ๊ย! พวกแกยืนนิ่งกันทำบ้าอะไร พวกแกไม่เห็นเหรอว่ามันทำร้ายฉัน เร็วเข้า! ไปลากตัวมันมาคุกเข่าต่อหน้าฉันเดี๋ยวนี้!”

หลังจากได้ยินคำสั่ง พวกบอดี้การ์ดก็ได้สติและแววตาของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเป็นโหดเหี้ยม พวกเขาค่อย ๆ ย่างก้าวเข้าไปหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่พวกบอดี้การ์ดเดินเข้ามาใกล้เกือบจะถึงอวี้ฮ่าวหราน จู่ ๆ ก็มีเสียงที่ไพเราะเสียงหนึ่งดังขึ้น