ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 373

บทที่ 373 ค่ำคืนน่าอับอาย

บทที่ 373 ค่ำคืนน่าอับอาย

หลังตรองดูแล้ว อวี้ฮ่าวหรานก็คิดว่าวันนี้คงกลับไปไม่ทัน เขาจึงพาซูหว่านเอ๋อเข้าพักที่โรงแรม

“เถ้าแก่เนี้ย ขอห้องพักสองห้องครับ”

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยเมื่อทั้งคู่เข้ามาภายในโรงแรม

“สองห้องเหรอคะ? เรามีแค่ไม่กี่ห้อง มาสองคนพักห้องเดียวก็พอแล้วค่ะ”

เจ้าของที่พักเป็นหญิงวัยกลางคนท่าทางไม่ค่อยเป็นมิตรนัก เธอหันมองพวกเขาก่อนก้มหน้าดูละครละครในโทรศัพท์ต่อ

“ได้ครับ ห้องเดียวก็ได้”

อวี้ฮ่าวหรานไม่ถือสาเรื่องนี้ ถึงอย่างไรราคาก็แตกต่างกัน ที่นี่ไม่ใช่โรงแรมหรู ไม่มีทางที่จะได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น

“คืนละ 120 หยวน ห้ามต่อรอง”

“ตกลงครับ”

เขารับคำเมื่อเธอบอกราคา เธอเดินนำทางพวกเขามาที่ห้องเล็ก ๆ

“มีแค่…เตียงเดียวเองนะคะ…” ซูหว่านเอ๋อมองสำรวจ จึงเห็นว่าภายในห้องมีเพียงเตียงเดียว

“แล้วเธอจะเอายังไง? มีแค่นี้ก็ดีมากแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอก็ไปนอนในรถไป”

เจ้าของโรงแรมว่าขึ้นอย่างถือดีด้วยไม่มีโรงแรมอื่นแถวนี้ ท่าทางของเธอจึงเป็นแบบนี้

ทั้งคู่จำต้องยอมต้องเข้าพัก เจ้าของเอ่ยเตือนก่อนเดินจากไป โชคดีที่ยังมีห้องน้ำในตัว

“แล้ว…เราจะนอนยังไงกันคะ?”

ซูหว่านเอ๋องุนงงเล็กน้อย เธอไม่เคยอยู่กับผู้ชายสองต่อสองเป็นเวลานาน ตอนนี้กลับต้องมานอนร่วมห้องกัน

อาการกระอักกระอ่วนผุดขึ้นในใจเธอ…

“คุณนอนบนเตียงเถอะครับ”

อวี้ฮ่าวหรานรู้ว่าเธอร่างกายไม่แข็งแรง อาจไม่สบายหากนอนที่พื้น

“แล้ว…แล้วคุณไม่…”

“ผมไม่เป็นไรครับ ตอนอยู่บ้านผมก็นอนโซฟาบ่อย ชินแล้วครับ”

“คะ?”

เธอชะงักเมื่อได้ยินคำเขา จ้องมองเขาด้วยท่าทีแปลกใจ เป็นถึงประธานบริษัทแห่งเครือฮ่าวหราน…แต่นอนที่โซฟาบ่อย ๆ อย่างงั้นเหรอ?

เธอถอนหายใจ ก่อนเข้าไปอาบน้ำก่อน

ห้องนี้ค่อนข้างไม่เก็บเสียง เสียงน้ำไหลดังขึ้น อวี้ฮ่าวหรานก้มหยิบปิ่นหยกดำขึ้นมาตรวจสอบดู

ลำพังเพียงลักษณะภายนอกของมันก็ดูเป็นเอกลักษณ์ ยังไม่ต้องพูดถึงพลังวิเศษของมัน

แต่เมื่อใช้พลังวิญญาณตรวจสอบ เคล็ดวิชาที่แฝงอยู่ในตัวมันก็เผยอออกอย่างง่ายดาย

เป็นวิธีที่ชาญฉลาดมาก…

มันชวนให้ชายหนุ่มคิดใคร่ครวญดู เขารู้ว่ามีผู้ฝึกตนที่ทรงพลังในโลกมนุษย์อยู่ด้วย

ของแบบนี้ไม่มีทางเป็นสิ่งที่ผู้ฝึกตนในขอบเขตก่อรากฐานจะทำได้

“อืม…ดูเหมือนว่าต่อไปจะต้องระวังตัวมากขึ้นแล้ว”

อวี้ฮ่าวหรานถอนหายใจแผ่วเบา เขามีครอบครัวตัวเองอยู่ในโลกมนุษย์ จึงต้องให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของครอบครัวมากที่สุด

“ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วค่ะ” ซูหว่านเอ๋อออกมาในชุดกระโปรงตัวเดิม

พวกเขาไม่ได้นำเสื้อผ้าติดตัวมาด้วยความเร่งรีบ เธอจึงจำเป็นต้องใส่ชุดเดิม

เทียบกับคฤหาสน์สกุลซูแล้ว ที่นี่คงด้อยกว่ามาก อวี้ฮ่าวหรานนึกรู้สึกผิดกับเธอในเรื่องนี้

วันนี้เธอต้องการชวนเขามาชมโบราณวัตถุ หากแต่ใครเล่าจะรู้ว่าจะถูกเขาผลุนผลันลากออกมา เห็นชัดว่าชุดกระโปรงสีเบจตัวนี้ไม่เหมาะกับการเดินทางมาที่นี่นัก

“คุณโอเคไหมครับ วันนี้ออกจะฉุกละหุกไปหน่อย”