ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 400

บทที่ 400 กลายเป็นตัวตลก

บทที่ 400 กลายเป็นตัวตลก

เสียงถากถางของพวกผู้ชมยังคงดังเซ็งแซ่อย่างไม่ขาดสาย

หลี่จิงเทียนขับรถหรู สมรรถภาพเป็นเลิศ แต่ฝีมือการขับกลับสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง

ภาพที่เห็นต่อไปนี้ยิ่งทำให้เหล่าผู้ชมหัวเราะหนักกว่าเดิม

เมื่อรถสปอร์ตสีแดงของหลี่จิงเทียนเลี้ยวตรงหัวโค้ง ความเร็วรถก็ชะลอลงอย่างมาก จากนั้นแล่นเข้าโค้งโดยที่ท้ายรถไม่ส่ายเลย

โค้งนี้เป็นเพียงโค้งธรรมดา ในที่สุดคนรวยรุ่นสองที่ฝีมือไม่ได้เรื่องก็ทำสำเร็จแล้ว

รถสปอร์ตสีดำยังคงแล่นฉิวอยู่ข้างหน้า เครื่องยนต์คำรามเสียงดังปลุกใจผู้ชมอย่างมาก!

เมื่อเทียบกันแล้ว รถสปอร์ตสีแดงยังแล่นช้ากว่ามาก หลังจากเข้าโค้ง ความเร็วรถก็ยิ่งช้าลงกว่าเดิม

“ฮ่า ๆ นี่กำลังแข่งกันจริงเหรอ เขาขับรถช้าอย่างกับเต่า!”

“ตระกูลหลี่เป็นขยะไร้ประโยชน์จริง ๆ!”

“คราวนี้นายน้อยหลี่จะขายหน้าอีกไหม?!”

กลุ่มผู้ชมที่เชียร์เหอเส้าพูดถากถางคนตระกูลหลี่ที่ยืนอยู่ไม่ไกล

ในใจของคนตระกูลหลี่อัดแน่นไปด้วยโกรธแค้นและอยากลบคำสบประมาทให้ได้ ดังนั้นตอนนี้จึงไม่มีผู้ชมคนไหนละสายตาออกจากจอแอลอีดีขนาดใหญ่ได้เลย

น่าอายชะมัด!

คงจะดีถ้าเขาตามเหอเส้าไปติด ๆ แต่ความจริงแล้วอีกฝ่ายทิ้งห่างหลายเมตรทั้งที่เขาขับรถยนต์รุ่นที่ดีที่สุดเนี่ยนะ หลังจากเวลาผ่านไปกว่ายี่สิบวินาที รถสปอร์ตคันสีแดงก็ถูกทิ้งห่างจนไม่เห็นฝุ่น

ระยะห่างของรถทั้งสองคันไกลกันจนไม่เห็นท้ายรถของอีกฝ่าย

หลี่จิงเทียนก็รู้ว่าทักษะการขับรถของพวกเขาอยู่คนละชั้น แถมฝีมือยังห่วยแตกจนมีแต่คนหัวเราะเยาะ แต่ถ้าไม่ลองทำก็ไม่รู้

ไม่นานรถทั้งสองคันก็มาถึงทางโค้ง

ครั้งนี้น่าอายกว่าเดิมซะอีก!

รถสปอร์ตคันสีดำที่อยู่ข้างหน้าเขาโค้งได้อย่างสง่างามจนทำให้ผู้ชมที่อยู่ในสนามประหลาดใจไปตาม ๆ กัน

ขณะที่รถสปอร์ตสีแดงยังคงขับด้วยความเร็วปกติ ไม่กล้าเร่งความเร็วสักนิด

รถเคลื่อนไหวช้า ๆ ราวกับเต่าคลาน

เมื่อการแข่งขันดำเนินมาถึงนาทีที่ห้า รถทั้งสองคันก็ทิ้งห่างกันประมาณครึ่งรอบแล้ว

“จุ๊ ๆ นี่ไม่ได้การแข่งแล้ว มันเป็นโชว์เดี่ยวชัด ๆ ดูเหอเส้าสิ ตอนที่เข้าโค้งเขาแค่แตะเบรกนิดเดียวเท่านั้น ตรงข้ามกับตระกูลหลี่ไร้ประโยชน์”

“การแข่งครั้งนี้น่าสนใจกว่าตอนที่เขาขับรถฮอนด้าเศษเหล็กซะอีก แต่ไม่ว่ายังไงขยะก็ยังเป็นขยะวันยังค่ำ”

“ฉันหัวเราะจนท้องแข็งไปหมด ไอ้คนตระกูลหลี่คิดว่าจะเอาชนะได้เหรอ?”

“…”

ทุกคนต่างวิจารณ์กันอย่างสนุกสนาน ซึ่งคำพูดเหล่านั้นแฝงไปด้วยความเหยียดหยาม

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หนุ่มสาวตระกูลหลี่ก็ยิ่งโมโห แต่พวกเขาไม่สามารถทำอะไรเลย

ไม่เคยมีนักแข่งคนไหนทิ้งระยะห่างคู่แข่งไกลขนาดนี้มาก่อน

ไม่นานรถสปอร์ตสีดำก็แล่นเข้ามาใกล้เส้นชัย การแข่งใกล้จบลงแล้วสินะ!

“สิบห้านาทีสิบเอ็ดวินาที! เขาทำสถิติใหม่อีกแล้ว! อีกแค่นิดเดียวก็จะทำลายสถิติสิบห้านาทีสำเร็จ!”

“สุดยอด เขาเป็นเจ้าแห่งการแข่งขันจริง ๆ ที่หนึ่งต้องเป็นของเขาแน่นอน!”

“…”

ทุกคนมองนาฬิกาบนจอแล้วอุทานอย่างไม่เชื่อ ปกติแล้วการแข่งขันจะใช้เวลาเฉลี่ยครั้งละสิบเจ็ดนาที

แต่สำหรับปรมาจารย์นักแข่งแล้ว พวกเขาใช้เวลาแค่สิบสี่นาทีเท่านั้น!

เหอเส้าเปิดประตูรถแล้วเดินลงมาอย่างใจเย็น

“ไอ้ขยะตระกูลหลี่ล่ะ? หรือว่ามันกลัวจนหนีหางจุกตูดไปแล้ว”

เขาถามอย่างภาคภูมิใจทันทีที่ก้าวเท้าลงจากรถ

“เหอะ ๆ ยังวิ่งอยู่ทางขวาอยู่เลย ฉันว่ามันไม่น่าจะมาถึงภายในนาทีที่ยี่สิบห้าหรอก”

ชายหนุ่มหัวเราะเยาะก่อนพูดกระแนะกระแหน

“มันก็แค่เศษสวะ ยังไงมันก็เทียบนายไม่ได้หรอก”

พอได้ยินอย่างนั้น เหอเส้าก็เงยหน้าขึ้นมองแอลอีดีขนาดใหญ่ ก่อนอดหัวเราะไม่ได้

เวลาผ่านไปกว่าสิบนาที

รถสปอร์ตของหลี่จิงเทียนเพิ่งมาถึงเส้นชัย