ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 407
สรุปบท บทที่ 407 คำถาม: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]
ตอน บทที่ 407 คำถาม จาก ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 407 คำถาม คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 407 คำถาม
บทที่ 407 คำถาม
“โอ๊ย… พี่เขยเบา ๆ หน่อยสิ…”
หลี่หรงรู้สึกว่าพี่เขยบีบเคล้นแรงเกินไปจึงอุทานออกมา
“เธออย่าพูดอะไรล่อแหลมอย่างนั้นสิ!”
อวี้ฮ่าวหรานพูดไม่ออก ถ้ามีใครได้ยินเข้า คนพวกนั้นคงคิดว่าพวกเขากำลังทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงกันแน่ ๆ
ถึงอย่างนั้นเอวอ่อนนุ่มในมือก็ทำให้ร่างกายของชายหนุ่มร้อนรุ่มอย่างไม่รู้ตัว
แน่นอนว่าอวี้ฮ่าวหรานมีสมาธิที่มั่นคง จึงกำจัดความรู้สึกวาบหวามได้อย่างรวดเร็ว
แต่ดูเหมือนหลี่หรงจะไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนั้นสักเท่าไหร่ เธอจึงขยับร่างกายเข้ามาใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น
ทันใดนั้นกลิ่นหอมจากร่างกายของเธอก็ลอยเตะจมูกของอวี้ฮ่าวหรานอีกครั้ง
“พี่เขย วันนี้พี่สุดยอดมาก…”
หลี่หรงโพล่งขึ้นอีกครั้ง แต่ยังคงไม่ระวังคำพูดเหมือนเดิม จึงทำให้ประโยคเหล่านั้นฟังสองแง่สองง่ามอย่างมาก
“ถ้าไม่ได้พี่ ชื่อเสียงของตระกูลเราคงป่นปี้กว่านี้”
แน่นอนว่าเธอพูดถึงการแข่งขันก่อนหน้านี้
“ฉันไม่คิดเลยว่าพี่เขยจะขับรถเก่งขนาดนั้น พี่เห็นตอนที่มันมาเจอพี่ที่เส้นชัยไหม หน้ามันซีดอย่างกับเจอผี!”
“อืม พี่รู้ว่าเธอไม่อยากไปกับมันเลยรับปากลงแข่ง”
อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้า ขณะเดียวกันเขาไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่เมินเฉยกับเรื่องนั้นแล้วกลับบ้านไป…
ความรู้สึกนี้ แม้แต่มหาเทพก็ต้านทานไม่ไหว!
“ฮ่า ๆ พี่เขยเก่งที่สุดในโลกเลย”
หลี่หรงพึมพำกับตัวเอง ด้วยสัมผัสอบอุ่นบริเวณเอว เธอจึงรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองก็ตอบสนองเช่นกัน
ก่อนหน้านี้อย่าว่าแต่ใกล้ชิดกับผู้ชายเลย เธอยังพยายามจะหลีกเลี่ยงการจับมือทักทายด้วยซ้ำ
“แค่ก ๆ ใกล้เสร็จแล้ว อ้อ… ทำไมวันนี้ไม่ปล่อยให้ฉันกลับบ้านก่อนล่ะ?”
อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกว่าร่างกายตัวเองร้อนรุ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้เขาแทบขาดสติอยู่แล้ว
ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปเขาต้องห้ามใจไม่ไหวแน่!
“พอแล้ว!”
หลี่หรงหลุดออกจากห้วงความคิดทันที
เธอเอื้อมมือไปคว้าชายเสื้อของพี่เขยที่กำลังจะลุกยืนขึ้น ใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม
“พี่เขย ฉัน…ฉันมีเรื่องจะถาม ถ้าในอนาคตพี่หลี่เม่ยกลับมาแล้ว ฉันยังอยู่ที่นี่ต่อได้ไหม?”
สุดท้ายก็ได้ถามคำถามที่ตัวเองอยากถามและกังวลกับมันมากที่สุด
นับตั้งแต่ที่หลี่เม่ยตัวปลอมปรากฏตัว คำถามนี้ก็วนเวียนอยู่ในใจของเธอมานาน
“ถ้าหลี่เม่ยกลับมา?”
อวี้ฮ่าวหรานตะลึงงันทันที คำถามนี้…ถ้าให้พูดตามตรง เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย
ถึงอย่างนั้นการขอให้หลี่หรงย้ายออกไปอยู่ข้างนอก แถมยังพรากเธอออกจากถวนถวนถือเป็นเรื่องโหดร้ายมาก เพราะยังไงเธอก็อาศัยอยู่ที่นี่มากว่าสองปีแล้ว
หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เขาก็อดหันไปมองน้องภรรยาไม่ได้
สิ่งที่เขาเห็นชัดเจนเป็นอันดับแรกคือความคาดหวังที่อยู่บนใบหน้าของเธอ
อวี้ฮ่าวหรานหลับตาและครุ่นคิดอยู่สักพัก จากนั้นจึงตัดสินใจ
“พวกเธอสองคนเป็นพี่น้องกัน เธอไม่จำเป็นต้องย้ายออกหรอก ฉันจะอธิบายให้หลี่เม่ยเข้าใจเอง”
ถ้าเธอถามอย่างนี้หลังจากที่เขากลับมาเพียงไม่กี่เดือน เขาคงตอบแบบไม่คิด
ย้ายออกหรือไม่นั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ตอนนี้เขามีความรู้สึกบางอย่างอยู่ในใจ แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะตัดสินใจทำสิ่งที่โหดเหี้ยม
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ดังนั้นชายหนุ่มจึงต้องอธิบายด้วยตัวเอง
“อืม! ขอบคุณพี่เขยมาก ๆ เลยนะ!”
คำตอบที่ได้รับทำให้หลี่หรงฉีกยิ้มกว้าง นี่คือข่าวดีที่สุดสำหรับเธอ
ในตอนแรกหลิวว่านฉิงมีท่าทางลังเลเล็กน้อย แต่หลังจากพูดประโยคแรก เธอก็สงบลงทันที
“ฉันเห็นว่ามีการรับสมัครงานตอนสิบโมงของทุกวันน่ะค่ะ หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันนะคะ”
เธอพูดพร้อมล้วงกระดาษที่เขียนประวัติโดยย่อออกจากกระเป๋า
เมื่อเห็นอย่างนั้นเจ้าหน้าที่รักษาจึงไม่พูดอะไรมากนัก
“ครับ รอสักครู่ ผมจะแจ้งพนักงานข้างในก่อนแล้วสักพักจะมีคนออกมารับคุณ”
สวัสดิการและเงินเดือนของเครือฮ่าวหรานนั้นสูงอย่างมาก ดังนั้นทุกคนจึงอยากเข้าทำงานที่นี่
ดังนั้นในตอนเช้าจึงมีคนหนุ่มสาวนับสิบวนเวียนเข้ามาสมัครงานเป็นประจำ
ไม่ช้าหญิงสาวในชุดสูทก็เดินออกมา
เธอเหลือบมองหญิงสาวที่อยู่ข้างนอกประตูด้วยสายตาดูถูกต่างจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
“มัวแต่ทำอะไรอยู่? รีบเข้ามาสิ ฉันรีบ”
“อ๊ะ…ค่ะ”
หลิวว่านฉิงตอบทันที ก่อนรีบวิ่งไปหาหญิงสาวที่อยู่ข้างในตึก
ระหว่างทาง…
“ฉันไม่ได้เป็นผู้รับผิดชอบในการสัมภาษณ์หรอก แต่ดูเหมือนคุณเพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยใช่ไหม?”
ผู้หญิงสวมชุดสูทมองหลิวว่านฉิงตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าด้วยสายตาเหยียดหยัน
“ค่ะ ฉันเพิ่งเรียนจบปีนี้”
หลิวว่านฉิงกัดริมฝีปากด้วยความประหม่าเล็กน้อย
“ฮ่า ๆ พูดยากจริง ๆ ฉันเคยเห็นคนที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับคุณมาเยอะ คงลำบากมากสินะ”
ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเบา ๆ เมื่อได้ยินคำตอบ ก่อนพูดประโยคที่แฝงไปด้วยความเสียดสี
“โอ้ จริงสิ ถ้าคุณเรียนจบมหาวิทยาลัยชื่อดังก็จะดีมาก ถึงที่นี่จะมีการแข่งขันที่ดุเดือด แต่ท่านประธานอวี้ก็ยินดีรับเด็กจบใหม่เข้าทำงาน”
เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังถามหลิวว่านฉิงว่าจบมาจากมหาวิทยาลัยชื่อดังหรือไม่…
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]