ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 408

บทที่ 408 สัมภาษณ์

บทที่ 408 สัมภาษณ์

เมื่อถูกอีกฝ่ายซักถาม หลิวว่านฉิงจึงรู้สึกเขินอายเล็กน้อย

เธอเรียนจบมาจากมหาวิทยาลัยไหนน่ะเหรอ หลังจากเรียนจบมัธยมปลาย เงินในครอบครัวก็ร่อยหรอ ดังนั้น…เธอจึงเลือกเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่มีค่าใช้จ่ายไม่แพง

“ฉัน…”

เธอลังเลอยู่พักหนึ่ง เพราะไม่รู้ว่าจะตอบยังไง พอเห็นอย่างนั้น พนักงานหญิงก็ไม่ได้ถามต่อ

“ลืมไป ฉันไม่ใช่คนที่จะสัมภาษณ์คุณสักหน่อย ก่อนหน้านี้พวกเขาเพิ่งเปลี่ยนให้ยัยแม่มดเป็นคนสัมภาษณ์ ขอให้โชคดีนะคะ”

ในที่สุดทั้งสองคนก็มาถึงล็อบบี้

หลังจากเดินผ่านล็อบบี้ พนักงานหญิงพาหลิวว่านฉิงไปที่ห้องขนาดใหญ่

“เข้าไปรอข้างในได้เลยค่ะ การสัมภาษณ์จะเริ่มตอนสิบโมงครึ่ง คุณควรเตรียมตัวให้พร้อม”

ตอนนี้มีหนุ่มสาววัยทำงานกว่าสิบคนนั่งรออยู่ในห้อง เมื่อหลิวว่านฉิงเดินเข้าไป พนักงานคนนั้นก็พูดบางอย่างก่อนเดินจากไป

“เฮ้? เธอยังเด็กอยู่เลย มานั่งด้วยกันสิ”

หลังจากที่พนักงานหญิงจากไป ผู้หญิงวัยสามสิบก็พูดทักทายเธอ ซึ่งแน่นอนว่าหลิวว่านฉิงไม่ปฏิเสธ

พอเธอนั่งลง ผู้หญิงคนนั้นจึงแนะนำตัว “ฉันชื่อถงเสวี่ยอิง ยินดีที่ได้รู้จัก”

“เช่นกันค่ะ ฉันชื่อหลิวว่านฉิง”

ทั้งสองทักทายกัน เห็นได้ชัดว่าพวกเธอไม่ได้เป็นที่สนใจของคนรอบข้างสักเท่าไหร่

“ฉันเดาว่าคุณเพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยใช่ไหมคะ”

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้หญิงที่ชื่อว่าถงเสวี่ยอิงจึงถามเกี่ยวกับการศึกษาของเธอ

แต่หลิวว่านฉิงประหม่าเล็กน้อย

“ใช่ค่ะ ฉันเพิ่งเรียนจบปีนี้”

ถ้าอวี้ฮ่าวหรานไม่ออกปากชวนด้วยตัวเอง เธอคงไม่กล้ามาสมัครงานที่บริษัทขนาดใหญ่อย่างนี้หรอก

“ฮ่า ๆ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หลาย ๆ คนก็เพิ่งเรียนจบเหมือนกัน คุณมาถูกที่แล้วล่ะ ฉันได้ยินมาว่าผู้บริหารที่นี่สนับสนุนการจ้างงานนักศึกษาจบใหม่”

ถงเสวี่ยอิงสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังประหม่า เธอจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที

“คุณพักอยู่แถวนี้เหรอคะ?”

เธอหยุดพูดเรื่องการศึกษา

“ค่ะ ฉันพักอยู่ไม่ไกลจากที่นี่”

หลิวว่านฉิงตอบอย่างรวดเร็ว เธออดรู้สึกประทับใจผู้หญิงคนนี้ไม่ได้

“ดีจัง น่าเสียดายที่ฉันอยู่ไกล ไม่รู้ว่าถ้าผ่านการสัมภาษณ์แล้วจะมีปัญหาเรื่องที่พักไหม”

ถงเสวี่ยอิงพูดคุยอย่างเป็นกันเอง แต่แล้วจู่ ๆ ผู้หญิงอายุประมาณสามสิบหรือน้อยกว่านั้นก็โพล่งขึ้น

“การสอบสัมภาษณ์ที่นี่จะเน้นเรื่องวุฒิการศึกษาและประสบการณ์ทำงานเป็นหลักค่ะ”

ขณะพูด ผู้หญิงคนนั้นมองหลิวว่านฉิงด้วยสีหน้าสดใส

“ฉันคิดว่าที่นี่ไม่เหมาะกับคุณนะคะ คุณดูเด็กเกินไป ฉันขอถามได้ไหมคะว่าทำไมคุณถึงมาสมัครงานที่นี่?”

ถงเสวี่ยอิงขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยิน

“คุณเพิ่งเรียนจบเหมือนกันนี่คะ ทำไมถึงพูดอย่างนี้”

เธอไม่ชอบความคิดของอีกฝ่ายจริง ๆ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”

หลิวว่านฉิงพูดปราม เธอไม่อยากเป็นต้นเหตุให้สองคนนี้ทะเลาะกัน แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะเบา ๆ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเจือความเสียดสี

“ฮ่า ๆ แต่ถ้าคุณเรียนจบมหาวิทยาลัยชื่อดังก็ไม่เป็นไรหรอก”

พูดจบ เธอจึงมองแผ่นประวัติโดยย่อในมือของหลิวว่านฉิง

“จุ๊ ๆ ประวัติการทำงานน้อยจังนะคะ ขอให้โชคดีแล้วกันค่ะ”

คำพูดเหล่านั้นแฝงความเย้ยหยันและความภูมิใจในตัวเอง ทำให้ถงเสวี่ยอิงเริ่มโมโหเล็กน้อย นี่คือวิธีที่คนหนุ่มสาวใช้แกล้งกันเหรอ?

“ฉันขอให้คุณโชคดีเหมือนกันนะคะ ฉันเรียนจบจากมหาวิทยาลัยเศรษฐศาสตร์ม่อตู แล้วคุณล่ะคะ?”

เธอบอกชื่อมหาวิทยาลัยของตัวเอง