ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 410

บทที่ 410 อุบัติเหตุที่ไซต์ก่อสร้าง

บทที่ 410 อุบัติเหตุที่ไซต์ก่อสร้าง

ผู้สัมภาษณ์หญิงวัยกลางคนรีบตอบอย่างสุภาพเมื่อถูกเจ้านายถาม เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเจ้านาย เธอจึงไม่กล้าแสดงท่าทางหยิ่งยโสเหมือนก่อนหน้านี้

“ครับ ผมจะไปถามเธอสักหน่อย”

ผู้จัดการทั่วไปหวังพยักหน้า ก่อนหันหลังกลับแล้วเดินจากไปทันที

ภายในห้องรับแขกที่อยู่ติดกัน มีผู้ที่ผ่านการสอบสัมภาษณ์สี่คนอยู่ในนั้น

“นี่ เธออย่าเพิ่งตัดสินคนที่ภายนอกสิ ถึงฉันจะเป็นปากร้าย แต่ความจริงแล้วใจดีมากนะ”

ผู้หญิงผมสีแดงก็สอบผ่านการสัมภาษณ์รอบแรกสำเร็จเช่นกัน ตอนนี้ท่าทีของเธอเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเหมือนกับผู้สัมภาษณ์หญิงไม่มีผิด

หลิวว่านฉิงถูกพาตัวมาที่นี่ทั้งที่ยังไม่ได้รับการสัมภาษณ์ เธอนั่งฟังอีกฝ่ายพูดอย่างเงียบ ๆ โดยไม่รู้จะตอบยังไง

ก่อนหน้านี้อีกฝ่ายยังคงพูดจาถากถางไม่หยุดปาก แต่ตอนนี้กลับทำดีกับเธอ

จู่ ๆ ถงเสวี่ยอิงที่นั่งอยู่ด้านข้างก็โพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงรังเกียจ

“เฮอะ คนบางคนไม่ต่างกับยอดหญ้าบนกำแพง*[1] จริง ๆ”

ถงเสวี่ยอิงผ่านการสัมภาษณ์ในรอบแรกเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ และตอนนี้ท่าทางประจบประแจงของอีกฝ่ายทำให้เธอรู้สึกหมั่นไส้

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ?”

หญิงสาวผมแดงตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ ซึ่งในขณะนั้นเอง หวังจุนก็เดินเข้ามาในห้องรับรอง

“หลิวว่านฉิง? คนไหนเหรอครับ?”

เขาเงยหน้ามองผู้หญิงสามคนที่อยู่ตรงหน้า

“ฉันเองค่ะ…”

หลิวว่านฉิงมองคนข้างหน้า ก่อนลุกยืนขึ้นและตอบผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่มั่นใจ

หวังจุนพยักหน้า

“ใจเย็น ๆ ไม่เป็นไรนะครับ ตอนนี้ไม่มีใครสนว่าคุณจบจากมหาวิทยาลัยไหนแล้ว”

เขาปลอบอีกฝ่าย ขณะเดียวกันในใจก็อดรู้สึกอิจฉาผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ ภายใต้การดูแลของเขา หญิงสาวคนนี้ต้องทำงานที่นี่อย่างราบรื่นแน่นอน

หลังจากเข้าไปในห้องรับรอง เขาก็อธิบายจุดประสงค์ทันที

“หือ? เร็วขนาดนี้เลยเหรอคะ?”

หลิวว่านฉิงงุนงง เธอได้รับมอบหมายงานทันทีที่สอบสัมภาษณ์ครั้งแรกผ่านเลยเหรอ?

“ครับ นั่นคือความตั้งใจของท่านประธานอวี้”

หวังจุนมองท่าทางกังวลของอีกฝ่ายพร้อมพูดปลอบโยนด้วยท่าทีผ่อนคลาย

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมจะจัดหาตำแหน่งที่เหมาะสมให้คุณแน่นอนครับ นี่คือความตั้งใจของท่านประธานอวี้ที่ต้องการให้คุณทำงานที่นี่ ดังนั้นคุณสบายใจได้ครับ”

ผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างมองเธออย่างอิจฉาตาร้อน ทำไมถึงได้รับการปฏิบัติดีขนาดนี้!

ประธานบริษัทเป็นคนบอกให้ไม่ต้องกังวลเรื่องงาน นี่เป็นสิทธิพิเศษใช่ไหม?!

แม้แต่ถงเสวี่ยอิงยังอดอิจฉาไม่ได้

เธอเข้าใจระบบอุปถัมภ์ในบริษัทขนาดใหญ่ดี แถมยังรู้อีกว่าถ้าอีกฝ่ายได้รับการดูแลดีอย่างนี้ เธอต้องได้รับเงินเดือนและสวัสดิการดีกว่าคนอื่นแน่นอน

“ถ้าอย่างนั้นคุณสนิทกับใครในนี้ไหมครับ?”

หวังจุนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหันมองหญิงสาวสามคนที่เหลือ

“ฉัน! ฉันสนิทกับเธอค่ะ!”

เพื่อให้ได้ตำแหน่งที่ดี หญิงสาวผมแดงจึงยกมือขึ้นทันที ทำให้หลิวว่านฉิงตกตะลึงอย่างมาก

“ฉัน…ฉันไม่ได้สนิทกับเธอค่ะ”

ในอนาคตหญิงสาวไม่ต้องการร่วมงานกับคนที่มีทัศนคติอย่างนี้ จากนั้นเธอก็หันไปมองถงเสวี่ยอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

“พี่ถง อยากทำงานกับฉันไหม”

เธอไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหมายความว่ายังไง ดังนั้นเธอจึงถามด้วยความสบาย ๆ

“ดีเลย! พี่ถงคนนี้จะดูแลเธออย่างดี จะไม่เป็นตัวถ่วงแน่นอน”

ถงเสวี่ยอิงมีประสบการณ์ทำงานอย่างโชกโชน ดังนั้นเธอจึงไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไปง่าย ๆ