ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 435

บทที่ 435 คนหนุนหลังผู้แข็งแกร่ง

บทที่ 435 คนหนุนหลังผู้แข็งแกร่ง

ด้านนอกบ้าน

“หวังเหยียน นายว่า…มันจะกล้าลงมือกับครอบครัวเพื่อนน้องอวี้เหรอ? ไม่เท่ากับรนหาที่ตายเหรอ?”

โจวเฟยหู่คีบบุหรี่ ท่าทีของเขาดูเฉยเมย

แม้ในยามกะทันหัน เขายังสามารถรวบรวมลูกน้องมาได้เกือบสามร้อยคนเพียงเพื่อต่อกรกับกองกำลังเล็ก ๆ

“ลูกพี่ ผมสืบเรื่องของมันมาแล้ว กองกำลังที่เรียกตัวเองว่า ‘เพลิงอัสนี’ มีคนอยู่ประมาณหนึ่งร้อยคนครับ”

หวังเหยียนรายงานแข็งขัน

“หนึ่งร้อยคนเหรอ? ฉันมีลูกน้องที่ฐานหลักอยู่หกร้อยเกือบเจ็ดร้อยคน ถ้ารวมกับพวกที่อยู่รอบนอกก็มีอย่างน้อยหนึ่งพันคน!”

โจวเฟยหู่ส่งสีหน้าย่ามใจ หลังเอาชนะวาฬยักษ์และฉลามคลั่งได้ กองกำลังเล็ก ๆ ในเมืองฮ่วยอันก็ไม่มีฝ่ายใดเทียบกับพยัคฆ์เวหาของเขาได้

ตอนนี้บ้านได้ถูกรถยนต์และรถตู้หลายคันล้อมเอาไว้

ชายหลายร้อยคนในชุดดำส่งสายตาเย็นชา บรรยากาศภายในและภายนอกบ้านตึงเครียด

พวกเขาต่างเป็นสมาชิกอาวุโสของพยัคฆ์เวหา และล้วนมีพละกำลังที่แข็งแกร่ง

‘เพลิงอัสนี’ เป็นเพียงกองกำลังเล็ก ๆ พวกเขามักข่มเหงรังแกคนธรรมดา ไม่เคยเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ใหญ่เช่นนี้มาก่อน ตอนนี้ทุกคนตกอยู่ในความหวาดหวั่น

ไม่นานเหล่ยเซียวก็ออกมานอกบ้านด้วยตนเอง เมื่อมองออกไปกลับสั่นไหวไปทั้งตัว!

“โจว…โจวเฟยหู่!”

สายตาหวาดหลัวของเขาจับจ้องไปทางประตูบ้าน คนที่ยืนอยู่ข้างรถเบนซ์คือผู้มีอิทธิพลซึ่งเป็นที่รู้จักทั่วเมืองฮ่วยอัน!

โจวเฟยหู่!

“ว่าไง? หัวหน้าโผล่มาแล้วเหรอ? หึ สร้างเรื่องขนาดนี้แต่เพิ่งโผล่หัวมาตอนนี้เหรอ?”

เมื่อเห็นอีกฝ่าย โจวเฟยหู่พ่นบุหรี่ที่สูบไปได้ครึ่งมวนลงพื้นก่อนว่าถากถาง

เหล่ยเซียวนิ่งงัน เขาเป็นคนเหี้ยมโหด หากแต่เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ที่แข็งแกร่ง กลับกลายเป็นเพียงคนนอกสายตา

“ผม…เหล่ยเซียว ยอมรับว่าไม่ได้คิดหาเรื่องคุณ หัวหน้าโจว วันนี้คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ…”

“ไม่ได้หาเรื่องฉันเหรอ? ฮ่า ๆ คิดว่าฉันพาลูกน้องเยอะแยะมาชมวิวหรือยังไง?”

โจวเฟยหู่แค่นเสียงบอก สายตาเย็นเยียบขึ้นทุกที

เบื้องหลังเขาคือหวังเหยียนและสมาชิกอาวุโสอีกเจ็ดแปดคน พวกเขาจ้องตรงมาทางชายตรงข้าม

“ผม…ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าไปมีเรื่องกับหัวหน้าโจวตอนไหน…”

เหล่ยเซียวประหวั่นกับเหตุการณ์ตรงหน้า เขาแทบจะร่ำไห้ออกมาเสียเดี๋ยวนี้

เขาไปหาเรื่องคนใหญ่คนโตขนาดนี้ตอนไหนกัน!

นี่ตนถึงคราวเดือดร้อนแล้วเหรอ?

โจวเฟยหู่ยิ่งส่งสีหน้าเย็นชาเมื่อได้ยินคำอีกฝ่าย เขาว่าเหยียดอย่างไม่ใส่ใจ

“เหล่ยเซียวใช่ไหม? แกลืมวีรกรรมของตัวเองเมื่อวานแล้วเหรอ?”

ได้ฟังแล้วเหล่ยเซียวถึงกับชะงักไปชั่วขณะ ก่อนความเสียวสันหลังจะแล่นลงตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า!

ด้วยเมื่อวานเขาทำเพียงอย่างเดียว เขาส่งคนไปเล่นงานตระกูลซู!

หรือว่า…

ซูกว่างไห่ซึ่งดูน่าสมเพชรู้จักกับโจวเฟยหู่ หัวหน้ากลุ่มผู้มีอิทธิพลของเมืองฮ่วยอันหรือ?

เมื่อคิดเช่นนั้น โจวเฟยหู่เองก็อดขบขันไม่ได้

“หัว…หัวหน้าโจว ผมไม่ได้ตั้งใจ ถ้ารู้ว่าตระกูลซูรู้จักกับคุณ ผมคงไม่กล้าลงมือแบบนั้น ต่อให้กล้ากว่านี้อีกหมื่นเท่าก็ตาม!”

เขาเผลอเตะเข้าเหล็กร้อนแล้วไม่ใช่เหรอ? พยัคฆ์เวหาถึงกับออกโรงเองเลย!!

หากแต่สิ่งสำคัญคือไอ้แก่ซูกว่างไห่ถูกซ้อมแบบนั้น เขาไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว!

ใครจะกล้าขุดหลุมฝังตัวเองกัน?

เหล่ยเซียวมองกลุ่มชายชุดดำที่ล้อมรอบ แล้วก็อดจะตื่นตระหนกไม่ได้