ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 458

บทที่ 458 ถ้อยคำหยาบคาย

บทที่ 458 ถ้อยคำหยาบคาย

ไม่มีคนเห็นใจและเข้าข้างหลิวว่านฉิง อย่างไรเสียสำหรับคนส่วนใหญ่ ไม่มีใครสามารถค้างค่าเช่าได้

“ปัง!”

เมื่อได้รับอนุญาต คนงานใช้ชะแลงงัดกลอนประตูออก

“ฮึ รู้ดีนัก จงใจเปลี่ยนกลอนประตู คิดว่าฉันจะทำอะไรไม่ได้หรือยังไง?

หญิงวัยกลางคนสะพายกระเป๋าสีชมพู ท่าทางหยิ่งยโส เวลานี้เธอนำคนงานชายร่างกำยำบุกเดินเข้าไปด้านใน

“คุณเป็นใคร? มาเช่าที่นี่เหรอ?”

เสียงแหลมฟังไม่รื่นหูดังขึ้น อวี้ฮ่าวหรานส่งสีหน้าไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

“ผมเป็นเพื่อนของหลิวว่านฉิง แวะมาเอาของให้เธอ เดี๋ยวผมจะจ่ายค่าเช่าห้องให้เอง”

เขาไม่อ้อมค้อม พูดเข้าประเด็นทันที

หญิงสาวตรงหน้าเขาปากแหลมแก้มตอบเหมือนลิง*[1] เสียงสูงแหลมเสียงจนไม่อยากฟัง

“เป็นเพื่อนกับนังจิ้งจอกนั่นเหรอ?”

เจ้าของที่อดมองเขาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าไม่ได้เมื่อได้ยินเช่นนั้น

“หล่อดีนี่ เหอะ ถูกนังจิ้งจอกนั่นยั่วยวนมาสินะ!”

หลังพูดถากถาง เธอหันไปมองกลอนประตูที่ถูกพัง

“น่าเสียดายที่คุณมาสายไปแล้ว ฉันไม่ปล่อยบ้านให้เธอเช่าอีกต่อไปแล้ว ฉันไม่มีอารมณ์มารอเธอหรอก”

“ต่อให้ถึงกำหนดแล้ว ผ่านไปแค่วันเดียว คุณก็ควรรออีกสักสองวันก่อนจะย้ายข้าวของของคนอื่นออกไปไม่ใช่เหรอครับ?”

อวี้ฮ่าวหรานพยายามสงบสติอารมณ์ของตนเอง

“รออีกสองวัน? ฉันเป็นเจ้าของบ้านจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น! คุณจะทำไม?”

เธอว่าแค่นเสียงอย่างถือดี

“ทำไม คุณจะจ่ายค่าเช่าให้นังจิ้งจอกนั่นเพราะเธอสวยเหรอ? จะบอกให้นะ ผู้หญิงแบบนั้นไม่ใช่คนดีหรอก ส่วนใหญ่ก็ทำงานในไนท์คลับ…”

เพียะ!

ไม่ทันที่เธอจะว่าจบ อวี้ฮ่าวหรานยกมือขึ้นตบเธอเสียงดัง!

ชายหนุ่มทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว! จะปล่อยให้หลิวว่านฉิงถูกว่าสาดเสียเทเสียได้อย่างไร?

เจ้าของบ้านวัยกลางคนซึ่งสะบัดพัดในมือชะงัก สีหน้าพลันหงิกงอขึ้น

ผู้เช่าคนอื่นซึ่งมุงดูจากเดินทีที่พูดคุยกัน เมื่อพวกเขาเห็นภาพนี้ พวกเขาต่างตกอยู่ในความตะลึง

ปกติเจ้าของบ้านมักอารมณ์ร้าย ไม่ต้องเอ่ยถึงว่าจะมีใครมาต่อกรกับเธอ แม้แต่เด็กน้อยที่พูดออกมาเพียงคำเดียว เธอยังดุเสียจนร้องไห้จ้าอยู่นาน

“แย่แล้ว แย่แล้ว…เจ้าของบ้านโกรธแล้ว!”

“พ่อหนุ่มคนนี้ไม่มีหัวคิดเลย กล้าไปหาเรื่องหล่อนได้ยังไง?”

“เฮอะ เดี๋ยวคงได้เห็นเขาคุกเข่าร้องขอความเมตตาแน่”

“…”

หลายคนมีปฏิกิริยากัน มีเสียงซุบซิบหนาหู

อวี้ฮ่าวหรานนิ่วหน้า รู้สึกเพียงเรื่องนี้วุ่นวายไม่น้อย แน่นอนว่าเมื่อหญิงปากแหลมหน้าตอบได้สติ เธอพลันแผดเสียง

“แกมันวอนหาที่ตาย! เบื่อจะใช้ชีวิตน่าสมเพชแล้วหรือยังไง! กล้ามาหาเรื่องฉันเหรอ? เชื่อไหม ฉันจะเล่นงานแกให้น่วมเลย…”

เพียะ!

เมื่อเห็นอีกฝ่ายท่าทีเกรี้ยวกราด อวี้ฮ่าวหรานก็ตบเธออีกครั้ง

“ฮึ ถ้ายังหาเรื่องฉันอยู่แบบนี้ ไม่รู้ว่าต่อไปจะมีหน้าดี ๆ แบบในวันนี้หรือเปล่า”

หลังสะบัดพัดในมือ เขารู้สึกคลายโกรธขึ้นมาก

แน่นอนว่าการพูดกับคนเช่นนี้ไม่มีประโยชน์ ลงมือทำคงเป็นการดีที่สุด!

“แก…แกซวยแน่! ฉันจะเอาแกให้ตาย! รู้ไหมว่าฉันรู้จักใครบ้าง?”