ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 464

บทที่ 464 ชื่อที่ตั้งมามั่ว ๆ

บทที่ 464 ชื่อที่ตั้งมามั่ว ๆ

เมื่อหวังจุนออกจากห้องทำงานไป อวี้ฮ่าวหรานเริ่มครุ่นคิดเพียงลำพัง

เรื่องของคนนับว่ายุ่งยากอยู่บ้าง…

ต่อให้ตัวเขาจะมีวิชาถึงระดับขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงสุด ก็ไม่มีทางเปลี่ยนคนได้ในทันที

“ยังไงก็ต้องไปบริษัทใหม่ก่อน”

ชายหนุ่มพึมพำกับตนเองอยู่ครู่หนึ่ง ไม่นานอวี้ฮ่าวหรานจึงไปตรวจสอบบริษัทซึ่งเพิ่งควบรวมพร้อมกับหวังจุน

“บริษัทใหม่ชื่อว่าอะไรนะ?”

อวี้ฮ่าวหรานนึกขึ้นได้จึงถามขึ้น

“ชื่อบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชิงปังครับ”

“บริษัทอสังหาริมทรัพย์ชิงปัง? ดูเหมือนชื่อที่ตั้งมามั่ว ๆ เลยนะ เปลี่ยนชื่อดีกว่าไหม?”

“เอ่อ…เป็นชื่อที่ท่านประธานตั้งเองนะครับ”

หวังจุนท่าทางลำบากใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าท่านประธานของเขาคงลืมว่าเป็นคนตั้งชื่อด้วยตนเอง

“โอ้ จริง ๆ ก็ไม่แย่เท่าไหร่หรอก”

อวี้ฮ่าวหรานชะงักเมื่อได้ยินคำตอบของเขา ก่อนนึกถึงคำพูดของตนเองขึ้นได้

“คราวหน้านายเตือนฉันให้เอาเข้าปรึกษาในที่ประชุมด้วยแล้วกัน”

บางอย่างตัวเขาไม่ได้ใส่ใจนัก เรื่องพวกนี้จึงดูไม่จริงจังไปบ้าง หากแต่บางครั้งก็ยังรู้สึกว่าชื่อนี้ไม่จริงจังเกินไป

ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชิงปัง

เดิมทีตึกนี้เป็นของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จื่อจิน ตอนนี้เปลี่ยนชื่อและเจ้าของใหม่ หลังจากการควบรวมกิจการ สินทรัพย์รวมทั้งหมดจึงมีมากกว่าเดิมมาก

ภายในที่ทำงานของเหล่าผู้อำนวยการ

ผู้บริหารระดับสูงหลายคนของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จื่อจินต่างพูดคุยกันอย่างออกรส

“นี่ ดูสภาพอวี้ฮ่าวหรานสิ! เขาไล่คนออกเป็นว่าเล่น ตอนนี้คงจะเป็นกังวลแทบตายแล้ว!”

“ใช่ไหมล่ะ ไม่มีคนทำงาน คงจะให้ผีมาทำงานให้ซะล่ะมั้ง!”

“ฮ่า ๆ ได้ยินว่าอีกไม่นานเขาจะมาอีก คอยดูเรื่องตลกได้เลย”

“…”

ทุกคนต่างรับรู้สถานการณ์ปัจจุบันที่ขาดแคลนพนักงาน

อวี้ฮ่าวหรานไล่ฝ่ายบริหารระดับสูงออกไปมากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ในคราวเดียว ซึ่งดูเหมือนเป็นการตัดสินใจที่โง่เง่า

ความจริงแล้วเขาไม่นึกเสียใจแต่อย่างใด…

บริษัทอสังหาริมทรัพย์จื่อจินเคยเป็นของศัตรูของเขาอย่างกัวหย่งซิน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามีคนมุ่งร้ายกับเขามากแค่ไหน

หากไม่กำจัดออกไปให้หมด เกรงว่าคนพวกนี้คงรวมหัวกันทำลายบริษัทใหม่ของเขาจากภายใน!

มันเป็นเพียงการป้องกันความเสียหาย

เมื่ออวี้ฮ่าวหรานมาถึงชั้นล่าง เขาเงยหน้ามองคำว่าจื่อจินซึ่งถูกเปลี่ยนเป็นชิงปัง “อืม ถึงชื่อจะไม่จริงจังไปบ้าง แต่ก็น่ามองกว่าชื่อจื่อจิน”

การประชุมผู้บริหารระดับสูงถูกจัดขึ้นหลังจากเขามาถึง

ห้องประชุมอยู่ชั้นบนสุด

“เหตุผลที่ผมมาในวันนี้เพราะต้องการพูดกับทุกคนให้ชัดเจน”

อวี้ฮ่าวหรานเงยหน้ามองเหล่าผู้บริหารในห้องประชุม เข้าใจว่าตอนนี้หายไปมากแค่ไหน

ตั้งแต่การไล่ออกครั้งใหญ่คราวก่อน ฝ่ายบริหารของบริษัทก็ยังคงไม่เปลี่ยนไป

ยกเว้นคนที่ถูกควบรวมกับบริษัทเล็ก ส่วนใหญ่ไม่มีคนหน้าใหม่

“ตอนนี้บริษัทของเราขาดคน ผมว่าบางทีการเลื่อนตำแหน่งและคัดสรรคนใหม่เข้ามาน่าจะเป็นการดี”

ทว่าเมื่อเขาว่าจบ ใครบางคนกลับว่าขึ้น

“ฮ่า ๆ ประธานอวี้ จ้างคนใหม่จะมีประโยชน์อะไร? ถ้าไม่มีเส้นสาย ไม่มีประสบการณ์ จะไปใช้การอะไรได้?”