ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 465

บทที่ 465 กลับคฤหาสน์ตระกูลหลี่

บทที่ 465 กลับคฤหาสน์ตระกูลหลี่

“ได้ครับ”

หลังจากตกลงกับอีกฝ่าย อวี้ฮ่าวหรานจึงกดวางสาย และห้องทำงานก็กลับมาเงียบลงอีกครั้ง

“แค่นี้ยังไม่พอ”

อวี้ฮ่าวหรานมองกองเอกสารรายงานพร้อมพึมพำ ก่อนคิดหาวิธีแก้ปัญหาในใจ

ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

“ฮ่า ๆ พี่เขย!”

หลี่จิงเทียนปรากฏตัวอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“พี่เขย ผมมีเรื่องจะบอก”

หลังจากก้าวเข้ามาในห้อง ทายาทเศรษฐีก็ตรงดิ่งมาที่โต๊ะทำงานเขาทันที

อวี้ฮ่าวหรานเลิกคิ้ว ถึงระยะนี้เขาจะไม่ใส่ใจน้องชายภรรยา แต่ก็ได้ยินรายงานจากหวังจุนว่าอีกฝ่ายดูเหมือนจะกลับตัวกลับใจแล้ว

หลี่จิงเทียนไม่ได้สร้างเรื่องวุ่นวายกับบริษัท

“พูดมาสิ มีอะไรงั้นเหรอ”

“พ่อชวนพี่เขยไปกินอาหารเย็นที่บ้าน วันนี้เป็นวันเกิดอายุครบเจ็ดสิบปีของลุงรองน่ะ ตระกูลหลี่ของเราไปที่นั่นทุกคนเลยนะครับ”

หลี่จิงเทียนอธิบาย

“อายุครบเจ็ดสิบ…”

อวี้ฮ่าวหรานพึมพำพร้อมเลิกคิ้วขึ้น

“หลี่หรงไปด้วยไหม?”

“แน่นอน ฮิฮิ พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันนี่ครับ”

หลี่จิงเทียนตอบทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น

“ฮ่า ๆ ตอนนี้นับฉันเป็นครอบครัวเดียวกับพวกนายแล้วเหรอ?”

อวี้ฮ่าวหรานเหน็บแนม เขาไม่เคยสนใจว่าเมื่อก่อนอีกฝ่ายทำอะไรกับตัวเองไว้บ้าง

บางทีก็โง่ บางทีก็ไร้หัวใจ แต่การกระทำเหล่านั้นกลับทำให้เขาลืมไม่ลง

“พี่เขย…ผม…ผมแค่เอาแต่ใจตัวเองมากเกินไป ตอนนั้นผมยังเด็กเลยไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร”

หลี่จิงเทียนไม่โกรธเมื่อได้ยินคำเหน็บแนม แต่กลับตอบด้วยท่าทีนอบน้อม

“แล้วตอนนี้นายไม่เอาแต่ใจตัวเองแล้วเหรอ?”

“ไม่แล้วพี่เขย! พี่เป็นพี่เขยของผมนี่นา”

เขาโบกมือปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่ติดคุก เขาก็เข้าใจทุกอย่าง แถมยังไม่กล้าทำผิดและกลัวการถูกต่อยตีอีกด้วย

“โอเค ตอนเย็นฉันจะไปด้วย”

อวี้ฮ่าวหรานไม่อยากคุยกับผู้ชายคนนี้ เขาตอบตกลงแล้วโบกมือเป็นเชิงให้อีกฝ่ายออกไป

หลังจากอีกฝ่ายออกไป หลี่หรงก็โทรเข้ามาหาเขาทันที

“พี่เขย ตอนเย็นเราไปงานวันเกิดอายุครบเจ็ดสิบของลุงรองกันเถอะ”

แน่นอนว่าเขากำลังคิดเรื่องเดียวกับคนปลายสาย

“อืม หลี่จิงเทียนชวนฉันแล้วล่ะ”

“พี่รอง? เขาทำตัวดีขึ้นแล้วเหรอ?”

หลี่หรงประหลาดใจเล็กน้อย

“ฮ่า ๆ ดีขึ้นแล้วล่ะ เขาคงกลัวว่าจะติดคุกอีกล่ะมั้ง”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเบา ๆ

ตั้งแต่หลี่จิงเทียนออกจากคุก กลุ่มคนที่ทำให้เขาโกรธแค้นทั้งอู๋เส้าฮัว หวังเจวี๋ย และคนอื่น ๆ ต่างลงนรกไปหมดแล้ว

ผู้ชายคนนั้นคือหลี่จิงเทียนคนที่ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แต่ถึงอย่างนั้นเขายังคงนั่งทำงานในออฟฟิศและได้รับเงินเดือนในฐานะรองประธานบริษัท

“หึ…เรื่องของพวกผู้ชายสินะ ฉันไม่ขอยุ่งเกี่ยวด้วยแล้วกัน”

หลี่หรงเกลียดพี่ชายคนรองมาก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็คือสายเลือดเดียวกัน เพราะหลี่ชงซานพ่อเธอมักสั่งสอนลูก ๆ เสมอว่าเลือดย่อมข้นกว่าน้ำ