ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 466
สรุปบท บทที่ 466 บริษัทอสังหาริมทรัพย์: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]
สรุปตอน บทที่ 466 บริษัทอสังหาริมทรัพย์ – จากเรื่อง ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] โดย Internet
ตอน บทที่ 466 บริษัทอสังหาริมทรัพย์ ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 466 บริษัทอสังหาริมทรัพย์
บทที่ 466 บริษัทอสังหาริมทรัพย์
“คนพวกนั้นจะตื่นเต้นมาก ตอนนี้คนอื่นมักมาขอให้ตระกูลหลี่ของเราช่วยเหลือ ถ้าคนคนนั้นทำตัวดี ฮ่าวหรานจะยื่นมือเข้าไปช่วยแน่นอน”
“…”
เสียงกระซิบนินทาของคนในตระกูลตรงข้ามกับไม่กี่เดือนก่อนอย่างสิ้นเชิง ทุกคนต่างออกปากยกยอเขาเป็นเสียงเดียวกัน…
“พี่เขย พวกเขากำลังพูดถึงพี่น่ะ”
หลี่หรงพูดขณะเหลือบมองสมาชิกตระกูลที่ยืนอยู่ข้างทางเดิน
“ช่างพวกเขาเถอะ
อวี้ฮ่าวหรานไม่สนใจ ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่ว่าร้ายและไม่ทำให้อึดอัด ชายหนุ่มก็ไม่จำเป็นต้องใส่ใจคนพวกนั้น
ทั้งสองเดินเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลหลี่
ทันทีที่ก้าวเข้าไปในลานบ้าน ทั้งสองก็ได้ยินเสียงหลี่จิงเทียนมาจากระยะไกล
“ฮ่า ๆ ฉันยอมตายดีกว่ายอมก้มหัวให้พวกมัน! ทุกคนรู้อะไรไหม? จู่ ๆ พี่เขยก็ตอบตกลงแข่ง! ไอ้พวกตระกูลเส้าไม่รู้ว่าเขาเก่งแค่ไหนเลยหัวเราะเยาะ ฮึ่ม ไอ้พวกโง่ แกประเมินพี่เขยฉันต่ำเกินไปแล้ว!”
“สุดท้ายแล้วผลเป็นยังไง? เกิดอะไรขึ้น?”
“หลี่จิงเทียนอย่ามัวแต่ชักช้า รีบเล่าเร็วเข้า”
“…”
คนหนุ่มสาวและเด็ก ๆ หลายคนยืนล้อมรอบหลี่จิงเทียนต่างถามด้วยความสงสัย
หลี่จิงเทียนภูมิใจในเรื่องนี้มาก
“ในที่สุดการแข่งขันก็เริ่มขึ้น! พี่เขยไม่สนใจแข่งกับพวกมันด้วยซ้ำ แต่พวกมันมั่นใจมากว่าจะเอาชนะพี่เขยได้ พวกนายรู้ไหมหลังจากปล่อยตัว รถทุกคันก็แล่นออกไปทันที แต่พี่เขยฉันยังอยู่ที่เส้นปล่อยตัว เขารอให้พวกนั้นนำหน้าไปก่อน”
เขาเล่าการแข่งขันในวันนั้นด้วยสีหน้าตื่นเต้นอย่างมาก เขาจดจำการแข่งขันในวันนั้นไปจนตาย
“ไม่กี่นาที? เขาตามทันด้วยเหรอ?”
“ใช่แล้ว หลี่จิงเทียนนายไม่ได้โม้ใช่ไหม ฉันเคยไปสนามที่นั่น พวกเขาแข่งกันไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ แล้วเขาจะให้คู่แข่งล่วงหน้าไปก่อนได้ยังไง?”
“พวกนายไม่เชื่อเหรอ? ฮ่า ๆ เด็กน้อยเอ๋ย ฉันเล่าความจริงทั้งนั้น เชื่อฉันเถอะ!”
หลี่จิงเทียนหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ
“หลี่จิงเทียน ถ้าพี่ไม่เล่า พวกเราจะไปแล้วนะ!”
เด็กหญิงอายุสิบหกหรือสิบเจ็ดปีเบิกตากว้างขณะพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย
อวี้ฮ่าวหรานไม่ได้สนใจบทสนทนาของคนกลุ่มนั้นสักเท่าไหร่
“พี่เขยดูพี่รองสิ เขาภูมิใจอะไรนักหนา? ทำกับว่าตัวเองเป็นคนแข่งชนะยังงั้นแหละ”
หลี่หรงกระแนะกระแหนพี่ชาย
พี่ชายคนรองชอบโอ้อวดให้เด็ก ๆ ในตระกูลฟังเสมอ
“ฮ่า ๆ ปล่อยเขาไปเถอะ”
อวี้ฮ่าวหรานโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นทั้งสองจึงเดินเข้าไปในห้องรับแขกของคฤหาสน์
ขณะเดียวกัน หลี่จิงเทียนก็สังเกตเห็นพี่เขยจากหางตา
“เอ๊ะ! พี่เขย! พี่มาเร็วจังเลย”
เมื่อเห็นทั้งสองคนมาถึง เขาก็หยุดเล่าแล้วรีบวิ่งไปทักทายพี่เขยและน้องสาวทันที
“อืม”
อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้า หลี่หรงก็อดหัวเราะเยาะไม่ได้
“พี่รอง! พี่เก่งจริง ๆ วันนั้นฉันก็อยู่ด้วยนี่นา ทำไมฉันถึงไม่รู้ว่าพี่ยอมตายดีกว่ายอมก้มหัวให้พวกมันล่ะ?”
“ฮี่ฮี่…ฉัน ฉันแค่พูดเล่นน่ะ”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเผชิญหน้ากับน้องสาว เขาก็มักจะถูกอีกฝ่ายพูดเสียดสีทุกครั้ง
“อวี้ฮ่าวหราน! คุณคืออวี้ฮ่าวหรานจริง ๆ ด้วย! หล่อชะมัด! ไม่เหมือนที่พ่อเล่าเลยสักนิด”
ทั้งสองคนไม่ตอบ แต่เดินเข้าไปในห้องรับแขกคฤหาสน์ตระกูลหลี่ด้วยกัน
หลังจากเดินเข้าไปในห้องโถง อวี้ฮ่าวหรานก็ได้ยินบทสนทนาต่าง ๆ ที่มีชื่อเขาอยู่ในนั้นด้วย
“นี่…ครั้งที่ก่อนฮ่าวหรานช่วยพวกเราแล้ว นายไม่คิดว่ามันมากไปหน่อยเหรอถ้าจะให้เขาช่วยเราอีก”
“ช่วยไม่ได้ ฉันไม่มีทุนสำรองสำหรับบริษัทอสังหาฯ เลย ฉันไม่อยากเสียที่ดินทำเลดีไป อีกอย่างฉันไม่อยากแย่งชิงที่ตรงนั้นกับพวกบริษัทเล็ก ๆ ด้วย”
“จริงสิ เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้ยินว่าฮ่าวหรานเพิ่งซื้อบริษัทอสังหาฯ นายน่าจะไปขอโอกาสกับเขานะ”
“…”
การสนทนาเหล่านั้น ทำให้คิ้วของอวี้ฮ่าวหรานขมวดเข้าหากัน
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย
ไม่นานหลังจากอวี้ฮ่าวหรานเข้าไปในห้องรับแขก คนทั้งสามก็หันมองเขาทันที
“ฮ่าวหรานมาถึงแล้วเหรอ! มา ๆ! นั่งลงสิ!”
เมื่อหลี่ชงซานสังเกตเห็นผู้มาเยือน เขาก็ลุกยืนขึ้นแล้วทักทายด้วยความตื่นเต้นทันที
อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าเบา ๆ จู่ ๆ เขาก็นึกขึ้นได้ว่าพวกเขาไม่ได้เจอกันแค่สองสามวัน แต่พ่อตากลับดูแก่ลงมาก
เมื่อคิดอย่างนั้น เขาก็ตระหนักได้ว่าอีกฝ่ายมีอายุห้าสิบเกือบหกสิบแล้ว
เขาจำได้เลือนรางอีกฝ่ายเคยบริหารบริษัทในเครือตระกูลหลี่มาก่อน และตอนนี้เกษียณออกไปแล้ว แถมยังมีผมหงอกมากขึ้นอีกด้วย
ข้าง ๆ หลี่ชงซานคือชายชราที่มีผมและหนวดสีขาว ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นเจ้าของวันเกิดที่จัดขึ้นในวันนี้
หลังจากมองสำรวจอย่างละเอียดแล้ว อวี้ฮ่าวหรานก็เดินไปบนโซฟาที่ตั้งอยู่ข้างผนังห้องรับแขกด้วยท่าทางสบาย ๆ
ถึงในห้องรับแขกจะมีผู้อาวุโสหลายคนอยู่ในนั้นด้วย แต่ก็ไม่มีใครกล้าตำหนิเขาแม้แต่คนเดียว
ปัจจุบันนี้บริษัทที่อยู่ในเครือตระกูลหลี่ต่างจับมือช่วยเหลือกันและกันไม่มากก็น้อย
แน่นอนว่าเครือฮ่าวหรานก็เป็นเหมือนกระดูกสันหลังของตระกูลหลี่อย่างไม่ต้องสงสัย
ด้วยว่าเป็นตระกูลใหญ่ เมื่อถึงวันรวมญาติของตระกูลหลี่ ทุกคนรวมไปถึงคนที่หายหน้าหายตาไปนานก็จะมารวมตัวกันทุกครั้ง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]