ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 472

บทที่ 472 คนทรยศ

บทที่ 472 คนทรยศ

ภายในห้องประชุมบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทจื่อจินนับสิบคนกำลังพูดคุยกันอย่างภาคภูมิใจ

“ฮ่า ๆ อวี้ฮ่าวหรานโง่ถึงขนาดใช้เวลาแก้ปัญหาสองวันเต็มเลยเหรอ ถ้าฉันไม่ต่อรองเวลาสองคืนแล้ว เขาจะหาพนักงานมาทันได้ยังไง?”

“อย่าพูดอย่างนั้นสิ ถ้าไม่มีเราบริษัทชิงปังก็ดำเนินการไม่ได้ เด็กคนนั้นคงร้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้วล่ะ”

“ฮ่า ๆ มันต้องตลกมากแน่ ๆ”

“…”

หลายคนต่างพากันพูดเสียดสีอวี้ฮ่าวหราน แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะผสมโรงด้วย

ทันใดนั้นเลขาคนหนึ่งก็เดินเข้ามา

“ผู้จัดการโจวคะ มีข้อความส่งมาจากเครือฮ่าวหรานว่าพวกเขาต้องการเรียกผู้บริหารระดับสูงทุกคนมาประชุมที่นี่ค่ะ”

“ประชุม?”

ชายอ้วนที่ถูกเรียกว่าผู้จัดการโจวประหลาดใจ

“คราวนี้ประชุมอะไรอีก?”

เมื่อได้ยินคำว่าผู้บริหารระดับสูง คนข้าง ๆ เขาก็หัวเราะเยาะ

“ฮ่า ๆ ฉันว่าไอ้ฮ่าวหรานจนปัญญาแล้วล่ะ มันต้องมาขอร้องเราแน่ ๆ”

“คุณคิดยังงั้นเหรอ ฮ่า ๆ เป็นไปได้ ๆ มาดูกันเถอะว่าไอ้เด็กเมื่อวานซืนจะขอร้องเรายังไง!”

“น่าสนุกจริง ๆ ตอนที่ผมมันไล่ผมออกมา มันพูดไว้ซะดิบดี ไม่คิดว่าตอนนี้จะซมซานมาหาเรา”

“…”

หลังจากเหล่าผู้บริหารระดับสูงอยู่ในห้องประชุมครบทุกคนแล้ว พวกเขาก็มองออกไปนอกหน้าต่างและเห็นขบวนรถเมอร์เซเดสเบนซ์สีดำกว่ายี่สิบคันขับมาจากทางเมืองหลวง!

ด้านหน้าขบวนรถ มีรถสปอร์ตสีเหลืองสดใสขับนำอยู่!

“ทำ…ทำไมอวี้ฮ่าวหรานถึงพาคนมามากมายขนาดนั้น?!”

“บัดซบ มันต้องการมาหารืออะไรแน่ถึงแห่กันมาเยอะขนาดนี้?”

“…”

ทุกคนยืนเรียงกันอยู่ตรงหน้าต่างและมองไปข้างล่างด้วยความตกใจ

ไม่กี่นาทีต่อมา อวี้ฮ่าวหรานเดินนำพวกลูกน้องหลายสิบคนขึ้นไปยังชั้นบนสุดของอาคารอสังหาริมทรัพย์ชิงปัง

“คุณ…คุณต้องการอะไร?”

ผู้จัดการโจวที่เป็นคนเริ่มเยาะเย้ยอีกฝ่ายถามด้วยความประหลาดใจ

“ประธานอวี้ คุณจะทำอะไรกันแน่?”

“เป็นอะไรกันเหรอ? ฮ่า ๆ”

อวี้ฮ่าวหรานกวาดสายตามองพวกผู้บริหารระดับสูงกว่ายี่สิบคนด้วยสายตาเย็นชา

“ผมบอกเมื่อวานนี้แล้วไม่ใช่เหรอว่าจะพาคนมาที่นี่”

“พาคนมา?”

ผู้จัดการโจวถามด้วยความสงสัยก่อนเบิกตากว้าง

“อย่าบอกนะว่า…พวกเขาคือผู้บริหารระดับสูงชุดใหม่? นี่…”

เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำตามที่พูดไว้จริง ๆ เพียงแค่วันเดียว เขาก็สามารถรวบรวมคนได้มาที่นี่ได้มากมายขนาดนี้

“เป็นไปได้ยังไง?”

ทุกคนในห้องประชุมตกตะลึงไปชั่วครู่

ไม่มีใครจินตนาการว่าผู้ชายตรงหน้าจะมีไหวพริบและฉลาดขนาดนี้

“ถ้าผมต้องการก็ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้!”

อวี้ฮ่าวหรานกวาดสายตามองทุกคนในห้องประชุมอย่างดูถูก คนพวกนี้คิดว่าตัวเองฉลาดแล้ววางแผนเล่นงานเขาสินะ ฝันไปเถอะ!

มีใครเคยเอาชนะเขาได้ด้วยเหรอ?

ขณะเดียวกัน หลี่อิงไห่เดินไปหยุดอยู่ข้างอวี้ฮ่าวหรานแล้วกวาดสายตามองทุกคน

เมื่อคืนก่อนเขาใช้เส้นสายเพื่อสืบหาข้อมูลของกลุ่มคนตรงหน้าทั้งคืน

“โจวฉางหมิง ผมรู้จักคุณ คุณแอบติดต่อกับชุ่ยเจิ้งไห่ เจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เจิ้งไห่ใช่ไหม?

เขามองผู้จัดการที่เป็นตัวตั้งตัวตีในการต่อต้านเขาพร้อมพูดด้วยท่าทีสบาย ๆ

คำพูดเหล่านั้นทำให้ใบหน้าผู้จัดการโจวซีดเผือดทันที

“คุณ…คุณรู้ได้ยังไงว่าฉัน…”