ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 473

บทที่ 473 ค้างคาวปีศาจ

บทที่ 473 ค้างคาวปีศาจ

“คุณอ่านหนังสือเล่มนี้อยู่เหรอครับ? ผมว่ามันสนุกดีนะ”

หวังเหยียนหยิบหนังสือออกจากกระเป๋าหลิวว่านฉิงแล้วส่งให้เธอ

หญิงสาวพยักหน้าช้า ๆ เมื่อได้ยินอย่างนั้น

“ฉันเคยอ่านตอนอยู่มัธยมปลายน่ะค่ะ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยมีเวลาว่างเลยอยากอ่านหนังสือพวกนี้ให้หมด”

เธอเพิ่งเข้ารับการผ่าตัดเมื่อสองวันก่อน วันนี้ใบหน้าของเธอจึงยังซีดเซียวอยู่

ถ้าไม่มีหวังเหยียนคอยดูแล เธอคงไม่สามารถทำทุกอย่างด้วยตัวเองได้

ทันใดนั้นหลิวว่านฉิงก็ถามเขากลับ

“คุณ…คุณเคยอ่านเล่มนี้ด้วยเหรอคะ?”

“ครับ เวลาว่างผมชอบอ่านหนังสือแนวนี้

หวังเหยียนตอบอย่างเป็นกันเอง ขณะมองออกไปข้างนอกหน้าต่างราวกับมีอดีตอันหอมหวานมากมาย

คำพูดของเขาทำให้หลิวว่านฉิงเบิกตากว้าง

“แต่คุณอวี้ฮ่าวหรานบอกว่าคุณ…คือ…”

เธอประหลาดใจกับตัวตนของอีกฝ่าย แต่ไม่สุดท้ายก็ไม่กล้าพูดออกไป

“หัวหน้าแก๊งอันธพาล ฮ่า ๆ นั่นเป็นแค่หน้าที่น่ะครับ”

หวังเหยียนยังคงมีสีหน้ายิ้มแย้ม ไม่มีร่องรอยความไม่พอใจแม้แต่น้อย

“ใช่ครับ…แต่ผมแตกต่างจากพวกเขา”

“เห็นด้วยค่ะ”

หลิวว่านฉิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ชายวัยกลางคนตรงหน้าที่คอยดูแลเธออย่างดีตลอดสองวันที่ผ่านมาเป็นรองหัวหน้าแก๊งอันธพาลใต้ดิน

“คุณอายุเท่าไรเหรอ?”

หวังเหยียนถามอย่างไม่ใส่ใจ

“ฉันเพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยปีนี้ ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะอายุยี่สิบสามแล้วค่ะ”

“ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะ?”

“พ่อฉันเสียตั้งแต่ฉันยังไม่เกิด ส่วนญาติคนอื่น ๆ ก็ไม่มีใครจำวันเกิดได้ ในบัตรประชาชนของฉันเลยไม่มีวันเกิดน่ะค่ะ”

หลิวว่านฉิงอธิบาย ก่อนถามอีกฝ่าย

“แล้วคุณล่ะคะ?”

“ผมน่าจะประมาณสามสิบห้าแล้ว”

“ดูเหมือนคุณไม่มั่นใจเลยนะคะ?” หลิวว่านฉิงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย

“ฮ่า ๆ ความจริงผมไม่รู้อายุตัวเองน่ะ แล้วเหตุผลของผมเลวร้ายกว่าคุณเยอะเลย เพราะพ่อแม่ทิ้งผมไปตั้งแต่เกิด”

หวังเหยียนตอบเสียงเรียบ ราวกับเขาไม่ใส่ใจคำพูดพวกนั้นสักนิด

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ คุณไม่จำเป็นต้องรู้ข้อมูลผมก็ได้ เพราะต่อให้ไม่มีคำสั่ง ผมก็จะปกป้องคุณอยู่ดี”

“ถ้างั้น…”

ขณะที่หลิวว่านฉิงกำลังจะพูดต่อ เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดก็ดังขึ้นทำลายความสงบ

“อ๊าก…โอ๊ย…โอ๊ย…”

จู่ ๆ เสียงกรีดร้องโหยหวนก็หยุดลงอย่างกะทันหันราวกับมีของแหลมคมแทงคอเขา!

สีหน้าหวังเหยียนเย็นชาลงทันที!

“คุณซ่อนตัวอยู่ในนี้เงียบ ๆ ล่ะ ผมจะออกไปดูเอง!”

หลังจากกำชับอีกฝ่าย หวังเหยียนก็เปิดประตูแล้วเดินออกไป

ตอนนี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว มีเพียงพยาบาลและญาติผู้ป่วยไม่กี่คนเท่านั้นที่อยู่อาคาร ดังนั้นทางเดินจึงว่างเปล่า

รอยเลือดจุดเล็ก ๆ ทำให้คิ้วของเขาขมวดแน่นกว่าเดิม!

“เกิดอะไรขึ้น?”

เขาตามรอยเลือดไปจนมาสิ้นสุดที่หน้าห้องเจ้าหน้าที่พยาบาล

เขาชักกริชเย็นเยียบออกมาจากแขนเสื้อช้า ๆ!

ขณะนี้พลังภายในแผ่คลุมร่างกายอย่างรวดเร็ว! เขาเตรียมตั้งรับการโจมตีด้วยความเร่งรีบ

อย่างไรก็ตามเมื่อเดินมาถึงห้องเจ้าหน้าที่พยาบาล เขาก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น!

ศพที่ร่างกายโชกไปด้วยเลือด!

เนื้อบางส่วนถูกแทะกินจนเผยให้เห็นกระดูกสีขาว!

“นี่…”

ถึงจะเคยเห็นสภาพศพที่น่าสยดสยองมามากมาย แต่ครั้งนี้เขาอดพะอืดพะอมไม่ได้จริง ๆ!

นี่ไม่ใช่ฝีมือมนุษย์แน่นอน!

หวังเหยียนเงยหน้ามองหน้าต่างที่ถูกเปิดออก ลมหนาวจะลมหนาวพัดเข้ามา

มันทำให้ในใจเขารู้สึกเย็นเยียบเล็กน้อย