ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 474

บทที่ 474 โดนต้อนเข้าโกดังร้าง

บทที่ 474 โดนต้อนเข้าโกดังร้าง

เวลาเที่ยงคืน อวี้ฮ่าวหรานกลับมาที่ห้องนอนแล้วเข้าสู่การฝึกตน หลังจากฝึกตนไปได้สักพักหนึ่ง เสียงโทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มก็ดังขึ้น

“หวังเหยียน?”

เขามองรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ลูกพี่อวี้! ช่วยด้วย! พวกเราถูกฝูงค้างคาวโจมตี! ตอนนี้เรากำลังจะไปหาลูกพี่ที่บ้าน!”

“ค้างคาว?”

“ครับ! ผมกับหลิวว่านฉิงกำลังวิ่งหนีพวกมันอยู่!”

“โอเค ฉันจะขับรถไปหาพวกนายเดี๋ยวนี้แหละ”

หลังจากรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น อวี้ฮ่าวหรานก็กดวางสายแล้ววิ่งลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว

โชคดีที่หลี่หรงกลับเข้าห้องนอนและหลับไปแล้ว ดังนั้นตัวชายหนุ่มเองจึงไม่จำเป็นต้องอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้เธอฟัง

หลังจากลงมาถึงชั้นล่างและขึ้นรถแล้ว หว่างคิ้วของเขาก็ปรากฏร่องรอยความกังวล

นี่เป็นครั้งที่สองที่ชายหนุ่มได้ยินข่าวค้างคาวปีศาจ

ดูเหมือนว่าหลูชิงหยวนหัวหน้าองค์กรอสรพิษจะถูกค้างคาวกัดกินจนเหลือแต่กระดูก

วินาทีถัดมา แสงไฟหน้ารถสปอร์ตสีเหลือสดใสสว่างขึ้นพร้อมส่งเสียงคำราม ก่อนเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

…

“พวกมัน…พวกมันกำลังไล่ตามพวกเราอยู่”

หลิวว่านชิงมองออกไปข้างนอกหน้าต่างด้วยสายตาตื่นกลัว หลังจากขับรถออกจากตัวเมือง สองข้างทางก็กลายเป็นป่ารกร้าง

ฝูงค้างคาวที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางท้องฟ้ามืดมิดยังคงตามไล่ล่าทั้งสองอย่างไม่ลดละ!

“ไม่เป็นไร ผมโทรขอความช่วยเหลือจากลูกพี่อวี้แล้ว เขากำลังมาช่วยเรา”

หวังเหยียนปลอบโยนอีกฝ่าย

แต่จู่ ๆ ก็มีของแข็งกระแทกกระจกรถจนเกิดเสียงดังลั่น!

“ตึง!”

เสียงสิ่งของบางอย่างชนกระจกดังซ้ำแล้วซ้ำเล่า และฉากต่อไปก็ทำให้หัวใจของหวังเหยียนหล่นไปที่ตาตุ่มทันที

ค้างคาวตัวแรกบินชนกระจก ตามด้วยตัวที่สองและตัวที่สาม…ไม่นานค้างคาวที่เหลือก็บินชนกระจกรถเขาเช่นกัน!

ไม่นานกระจกหน้ารถก็เกิดรอยร้าวขนาดใหญ่!

“แย่แล้ว! ผมมองไม่เห็นทางเลย!”

หวังเหยียนตื่นตระหนกอย่างมาก เขาไม่คิดว่าฝูงค้างคาวจะบินเร็วถึงขนาดแซงหน้ารถยนต์ได้

“ผมจะขับรถไปอีกสักระยะ แล้วหลังจากเราต้องวิ่งหนีสุดแรงเกิด!”

สถานการณ์กลับกลายเป็นวิกฤตอีกครั้ง!

ฝูงค้างคาวยังคงบินชนกระจกอย่างต่อเนื่อง ทำให้กระจกหน้ารถยนต์เกิดรอยร้าวมากขึ้นกว่าเดิม!

เลือดค้างคาวค่อย ๆ ซึมเข้ามาส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้งน่าสะอิดสะเอียน!

ฝูงค้างคาวมีมากเกินไปจนมองไม่เห็นข้างนอก ขณะที่กระจกบานอื่น ๆ สามารถแตกออกได้ทุกเมื่อ

“ไป! ออกไป!”

หลังจากหยุดรถ หวังเหยียนก็ยกเท้าขึ้นถีบประตูให้เปิดออก!

ใบหน้าหลิวว่านฉิงซีดขาว เธอเพิ่งได้รับการผ่าตัดมาไม่นาน ร่างกายจึงอ่อนแอและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย

“ไม่ต้องห่วงฉัน หนีไปเถอะ”

เธอรู้ว่าตอนนี้ตัวเองเป็นตัวถ่วง ภายใต้สถานการณ์อย่างนี้ ถ้าเขาเอาแต่ห่วงหน้าพะวงหลัง หลิวว่านฉิงกลัวว่าจะไม่มีใครหนีรอดน่ะสิ!

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว! ผมมีหน้าที่ปกป้องคุณ!”

หวังเหยียนถอนหายใจเบา ๆ ก่อนปล่อยกระแสพลังวิญญาณไปทางฝูงค้างคาว ทำให้ค้างคาวสองสามตัวที่พุ่งเข้าหาพวกเขากระเด็นออกไปไกล

“มา! ไปกันเถอะ!”

พูดจบ เขาก็อุ้มหลิวว่านฉิงหนีออกจากรถ

ตอนนั้นเองค้างคาวกลุ่มใหญ่ได้พุ่งลงมาจากท้องฟ้ายามค่ำคืนด้วยความเร็วสูง!

สถานการณ์เลวร้ายเกินไปแล้ว!

โชคดีก่อนที่ค้างคาวเหล่านั้นจะเข้าใกล้รถ หวังเหยียนก็ยกเท้าขึ้นถีบประตูรถอย่างเต็มแรงจนกระเด็นแล้ววิ่งหนีเอาตัวรอด!

วินาทีถัดมา กระจกหน้ารถแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ทันที!

ฝูงค้างคาวบินรุมล้อมพวกเขาเอาไว้ ไม่ช้าคนทั้งสองก็เจอทางหนี

เมื่อเห็นอย่างนั้นหวังเหยียนก็ระเบิดพลังภายในทันควัน ก่อนวิ่งเข้าป่ารกข้างทางโดยไม่ลังเล

สองข้างทางเป็นพื้นที่รกร้าง วัชพืชหลายชนิดมีความสูงเท่ากับเอวทำให้วิ่งได้ช้าลง

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถวิ่งไปตามถนนสายหลักได้ เพราะค้างคาวเหล่านั้นกระจายตัวไปรอบ ๆ แล้ว

เมื่อเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ เสียงกระพือปีกด้านนอกก็หายไปเช่นกัน

“พวกมัน…ไปแล้วเหรอ?”

ทั้งสองคนหันมองหน้ากัน ขณะที่หลิวว่านฉิงมีสีหน้าไม่เชื่อ

หวังเหยียนขมวดคิ้วแน่น เขารู้ดีว่าเรื่องนี้คงไม่จบลงง่าย ๆ แน่นอน

ดูจากพฤติกรรมของพวกมันก่อนหน้านี้แล้ว เรื่องนี้ต้องมีคนบงการแน่นอน

“ผมจะออกไปดูสักหน่อย”

เขาหันหลังกลับแล้วเดินไปแง้มประตูโกดังเพื่อสำรวจข้างนอก

สิ่งที่เห็นต่อไปนี้กลับทำให้เขารู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัว!

ค้างคาวเหล่านั้นไม่ได้หนีไปไหน แต่พวกมันบินวนอยู่ข้างนอกโกดังเหมือนกับกำลังรอบางอย่าง

ตอนนั้นเอง!

เขารู้สึกว่าชายเสื้อถูกกระตุกเบา ๆ เมื่อหันกลับไปมองพบว่าหลิวว่านฉิงกำลังมองบางอย่างที่อยู่หน้าโกดังด้วยสายตาหวาดกลัว!

“น…นั่นใครน่ะ?”

หลิวว่านฉิงพึมพำขณะก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว

หวังเหยียนมองตามสายตาอีกฝ่าย ก่อนรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว!

คืนนี้มีเรื่องแปลก ๆ มากมายที่ทำให้เขาตกใจ แต่เมื่อเทียบกับภาพตรงหน้าแล้ว เหตุการณ์ที่ผ่านมาไม่มีอะไรน่ากลัวสักนิด!

“แกเป็นใคร!”

คนผู้หนึ่งเดินออกมาท่ามกลางความมืดมิด!

ชายปริศนามีดวงตาแดงก่ำ รูปร่างซูบผอม ถ้าสังเกตจากคำพูดหยอกล้อ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายกำลังรอพวกเขาทั้งสองคนอยู่!

“ฮ่า ๆ พวกแกคิดว่าจะหนีพ้นเหรอ?”

เสียงเหน็บแนมดังขึ้นท่ามกลางความมืด เสียงนั้นแหบแห้งน่าสยดสยองอย่างมาก

“ฉันถามว่าแกเป็นใคร?”

หวังเหยียนแผ่พลังภายในออกมาล้อมรอบร่างกายอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เดินไปขวางหลิวว่านฉิงเอาไว้

“แกเป็นคนบงการค้างคาวพวกนี้ใช่ไหม?”

[1] ป้อนยาให้ม้าตาย เปรียบเปรยถึง พยายามทำสิ่งอย่างเพื่อเอาตัวรอดในสถานการณ์สิ้นหวัง