ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 475

บทที่ 475 สถานการณ์สิ้นหวัง

บทที่ 475 สถานการณ์สิ้นหวัง

หวังเหยียนไม่เคยเจออีกฝ่ายมาก่อน เขาตะโกนถามสองสามประโยคก่อนที่พลังภายในจะแผ่ออกมารอบ ๆ ตัวเขาอีกครั้ง!

หลังจากได้ยินคำถาม ชายร่างผอมก็ระเบิดหัวเราะ

“ฮ่า ๆ จะตายอยู่รอมร่อ ก็ยังแส่ไม่เข้าเรื่องอยู่อีกสินะ”

ชายรูปร่างผอมแห้งก้าวไปข้างหน้า แสงจันทร์ส่องลอดผ่านรูรั่วบนหลังคาทำให้เห็นโฉมหน้าของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

นอกจากรูปร่างที่ซูบผอมแล้ว ใบหน้าอีกฝ่ายยังน่าเกลียดน่ากลัวอย่างมากราวกับถูกบางอย่างกัดแทะ

แค่มองก็ทำให้ขนลุกไปทั่วร่างกาย

“ฉันไม่ได้บอกพวกแกหรอกเหรอว่าหลูชิงหยวนเป็นลูกศิษย์ฉัน ตอนนี้พวกแกทำให้เขากลายเป็นคนพิการไปแล้ว ฉันเลยถือโอกาสนี้แก้แค้นให้ลูกศิษย์ซะเลย”

“ลูกศิษย์?”

หวังเหยียนหวนนึกถึงชายวัยกลางคนที่ถูกโจวเฟยหู่กักขังเมื่อวันก่อน

“แต่เขาถูกค้างคาวกินเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ถ้าหลูชิงหยวนเป็นลูกศิษย์แก ทำไมแกถึงฆ่าเขา?”

เข้าได้รับข่าวจากโจวเฟยหู่ก่อนหน้านี้ แต่ไม่คิดว่าจะเจอกับตัว

“ฮ่า ๆ มันเป็นอดีตไปแล้วล่ะ ตอนนี้เขาฝึกตนไม่ได้อีกต่อไป แล้วจะเป็นลูกศิษย์ฉันได้ยังไง? ฉันเลยใช้โอกาสนี้กำจัดเขาซะ”

ชายปริศนาเดินเข้าใกล้ทั้งสองคนอย่างช้า ๆ และสิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจสุดขีดคือบนร่างกายและฝ่ามืออีกฝ่ายเต็มไปด้วยค้างคาวตัวดำทะมึน!

ไม่นานหลังคาโรงงานก็พังทลายลงมา!

“ครืน!”

เศษหลังคาร่วงกราวลงบนพื้น เงาดำนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้ามาในโกดังราวกับกระแสน้ำเชี่ยวกราก!

“จุ๊ ๆ ผู้หญิงหน้าตาสวยดีนี่ ถ้าถูกกินทั้งเป็น เสียงร้องโหยหวนของเธอจะต้องน่าฟังมากแน่ ๆ”

พูดจบ ค้างคาวสองสามตัวพุ่งเข้าหาทั้งสองคนอย่างรวดเร็วราวกับแมวไล่จับหนู!

หวังเหยียนระเบิดพลังภายในออกมาทันควัน!

แสงเย็นเยียบปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว ค้างคาวหลายตัวถูกฟันจนขาดสองท่อนในพริบตา

เขาไม่ได้พูดมากไปกว่านี้ เพราะรู้ดีว่าถ้าตกหลุมพรางอีกฝ่าย พวกเขาคงไม่มีชีวิตรอดกลับไปแน่…

เมื่อเห็นอย่างนั้น ชายรูปร่างผอมแห้งจึงอดหัวเราะเยาะไม่ได้

“ฮ่า ๆ ฉันจะคอยดูว่าแกจะสู้ได้อีกกี่น้ำ? ของเล่นฉันยังมีอีกเยอะเลยล่ะ!”

วินาทีต่อมา ค้างคาวสีดำก็พุ่งเข้าหาคนทั้งสองอีกครั้งราวกับได้รับคำสั่งให้ฆ่าพวกเขา!

“ฉัวะ ๆๆๆ!”

แสงเย็นเยียบสว่างวาบขึ้นอีกครั้ง ค้างคาวจำนวนหนึ่งกลายเป็นศพทันที

“หึ แกมีเท่าไหร่ ฉันก็จะฆ่าให้หมด…อ๊าก!”

หวังเหยียนพ่นลมหายใจ แต่ก่อนที่จะพูดจบ เขารู้สึกเจ็บแปลบบริเวณหัวไหล่!

“ฮ่า ๆ อย่าเสียสมาธิสิ พวกมันมีอยู่ทุกที่จนแกคาดไม่ถึงเลยล่ะ”

ชายรูปร่างผอมแห้งหัวเราะพร้อมพูดเย้ยหยัน จากนั้นค้างคาวสองสามตัวก็พุ่งเข้าหาทั้งสองคนอีกครั้ง!

หวังเหยียนโคจรพลังภายใน จากนั้นยกมือขึ้นจับค้างคาวที่กัดหัวไหล่แล้วฟาดมันลงกับพื้นอย่างเต็มแรง

ค้างคาวตัวนั้นแทะเนื้อหวังเหยียนไปเล็กน้อย ทำให้เลือดจากบาดแผลค่อย ๆ ไหลลงมาตามไหล่เขา

“หวังเหยียน คุณไม่ต้องช่วยฉันหรอก…”

หลิวว่านฉิงตัวสั่นงันงกขณะรู้สึกหวาดกลัวในใจอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่เคยถูกปกป้องอย่างนี้มาก่อนในชีวิต

“ฮ่า ๆ ไม่เป็นไร! ถือว่าผมทำเพื่อลบล้างความรู้สึกผิดก็แล้วกัน ผมเก็บมันไว้นานเกินไปแล้ว!”

หวังเหยียนหัวเราะเสียงดังโดยไม่มีทีท่าว่าจะหนีแม้แต่น้อย ความจริงแล้วถ้าออกตัววิ่ง ค้างคาวก็จะไม่สามารถเข้าประชิดตัวเขาได้เลย

“ฉึก!”

ท่ามกลางความมืดมิด จู่ ๆ เลือดสีแดงฉานก็พุ่งกระฉูดออกมาจากแก้มของหวังเหยียน!

“ฉันบอกแล้วว่าอย่าเสียสมาธิ ทำไมถึงไม่ฟังกันบ้าง?”

ชายรูปร่างผอมแห้งหัวเราะเยาะพร้อมสาวเท้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายสองก้าว

ค้างคาวสีดำรอบ ๆ ตัวพวกเขามีจำนวนมากเกินไปจนน่าสะพรึงกลัว

เมื่อเห็นอย่างนั้น ลึก ๆ ในใจของหวังเหยียนจึงอดรู้สึกสิ้นหวังไม่ได้

หลังจากต่อสู้กับค้างคาวก่อนหน้านี้ หวังเหยียนก็รู้ดีว่าพวกมันร้ายกาจแค่ไหน ถึงเขาจะบรรลุจุดสูงสุดของขอบเขตพลังภายใน แต่กลับฆ่าพวกมันได้ครั้งละสองสามตัวเท่านั้น

ค้างคาวพวกนั้นดูแข็งแกร่งและพุ่งเข้าโจมตีทั้งสองอย่างไม่หยุดหย่อน