ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 476

บทที่ 476 ความโกรธ

บทที่ 476 ความโกรธ

เฉิงชิวอวี้รู้สึกว่ามีสายตานับไม่ถ้วนกำลังจ้องมองเธอจากด้านหลัง!

เธอค่อย ๆ หันกลับไปมองอย่างช้า ๆ

นอกหน้าต่างบานใหญ่ ดวงตากลมโตสีแดงฉานกำลังจ้องเขม็งมาที่เธอ สิ่งนั้นคือค้างคาวตัวใหญ่นับไม่ถ้วน!

ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกบอดี้การ์ดถึงขาดใจตายเร็วอย่างนี้ นี่ไม่ใช่การโจมตีธรรมดา!

“โชคดี…ที่เป็นกระจกนิรภัย ยังพอกั้นมันได้”

เฉิงชิวอวี้พึมพำปลอบใจตัวเองขณะมองฉากที่น่าสะพรึงกลัวข้างนอกหน้าต่าง

อย่างไรก็ตาม ไม่นานหญิงสาวก็เหลือบไปเห็นหน้าต่างบานหนึ่งที่เธอเปิดแง้มเอาไว้!

เดิมทีมันถูกเปิดทิ้งไว้เพื่อระบายอากาศ แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นสิ่งที่อันตรายอย่างมาก!

แค่พริบตาเดียว ค้างคาวหลายตัวพยายามแทรกตัวเข้ามาในห้องผ่านช่องแคบนั้น!

เฉิงชิวอวี้รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่หลังจากชั่งใจอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเธอก็รวบรวมความกล้าวิ่งไปที่หน้าต่างบานใหญ่ที่มีความสูงตั้งแต่พื้นจรดเพดาน

ด้วยมีประสบการณ์การทำงานในห้างสรรพสินค้ามาอย่างยาวนาน เธอจึงมีไหวพริบและความกล้ามากกว่าคนทั่วไปมาก!

“ตึง!”

หลังจากปิดหน้าต่าง เธอก็รีบล็อกมันทันที

แต่สายเกินไปแล้ว ค้างคาวดวงตาแดงก่ำสองตัวแทรกตัวเข้ามาในห้องสำเร็จ!

“ฟ่อ! ฟ่อ!”

ไม่ไกลจากที่เธอยืนอยู่ ค้างคาวสองตัวส่งเสียงขู่ขณะบินขึ้นมาจากพื้น!

เฉิงชิวอวี้ถอยหนีอย่างรวดเร็ว โชคดีที่เธอยังประคองสติไว้ได้ เมื่อเหลือบไปเห็นหนังสือและกรอบรูปที่วางอยู่บนหัวเตียง เธอจึงหยิบขึ้นมาแล้วขว้างไปที่ค้างคาวอย่างเต็มแรง!

ค้างคาวตัวแรกกระเด็นตกลงพื้นอย่างรวดเร็ว!

เมื่อตัวที่สองบินเข้ามาใกล้ มันก็ถูกเธอขว้างกรอบรูปใส่จนตกลงไปบนพื้นเหมือนกัน!

“หึ พวกแกเป็นแค่ค้างคาว กล้าดียังไงมาขู่ฉัน!”

เฉิงชิวอวี้ปลอบใจตัวเองหลังจากปราบค้างคาวทั้งสองตัวแล้ว

แต่ค้างคาวทั้งสองตัวกลับไม่ได้บาดเจ็บแม้แต่น้อย หลังจากกระเด็นตกลงบนพื้น พวกมันก็กระพือปีกบินกลับขึ้นไปอีกครั้ง!

“ทำไมมันยังไม่ตาย!”

เฉิงชิวอวี้ปลอบใจตัวเองขณะกำหนังสือเล่มหนาในมือแน่น

ในเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง ถ้าหันหลังวิ่งหนีเมื่อไร เท่ากับตายทันที

ไม่ว่าจะอยู่ในห้างสรรพสินค้าหรือตอนนี้ เธอเข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี

ตอนนี้บอดี้การ์ดทุกคนถูกฆ่าตายแล้ว แถมยังเป็นเวลากลางดึกอีก เธอจึงเหลือทางเลือกเดียวคือพึ่งพาตัวเองเท่านั้น

…

อีกด้านหนึ่ง ณ โกดังร้าง

“แกกำลังตามหาฉันอยู่เหรอ?”

หวังเหยียนมีสีหน้ามีความสุขอย่างมาก เขารู้ทันทีว่าเจ้าของเสียงนั้นคืออวี้ฮ่าวหรานที่มาทันเวลาพอดี!

“ลูกพี่อวี้! ระวังค้างคาวด้วย!”

เขารีบเตือนคนข้างหน้าทันที

ตอนแรกหลิวว่านฉิงรู้สึกสิ้นหวังมาก แต่เมื่อได้ยินเสียงนั้น ดวงตาของเธอก็ฉายแววดีใจอย่างสุดซึ้ง

ชายคนนี้มักมาพร้อมกับแสงจันทร์เสมอ และมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างได้…

ชายรูปร่างผอมแห้งในเงามืดมองอีกฝ่ายด้วยความประหลาดใจ

“ไม่คิดว่าจะเจอตัวแกเร็วขนาดนี้ ฮ่า ๆ ฉันชักอยากเล่นสนุกกับแกแล้วสิ หวังว่าแกจะไม่น่าเบื่อเหมือนคนพวกนี้นะ”

“ถ้ามาฆ่าแก ไม่มีคำว่าเร็วเกินไปหรอก!”

อวี้ฮ่าวหรานมาถึงทันเวลาพอดี เมื่อมองเข้าไปในโกดังร้าง ชายหนุ่มก็อดรู้สึกกลัวไม่ได้

ถ้ามาช้ากว่านี้ไม่กี่นาที กลัวว่าจะเห็นโครงกระดูกสองโครงอยู่ในโกดังน่ะสิ!

“ฆ่าฉัน? ฮ่า ๆ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน แกสำคัญตัวเองผิดไปแล้ว คิดว่าตัวเองเก่งนักเหรอ!”

ชายรูปร่างผอมแห้งเย้ยหยัน ทันใดนั้นค้างคาวสีดำนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าหาทั้งสามคนราวกับกระแสน้ำสีดำ

“ตายซะ! กลายเป็นโครงกระดูกให้หมด!”

สิ้นเสียงคำราม ค้างคาวสีดำก็บินเรียงกันจนกลายเป็นเหมือนตาข่ายสีดำปกคลุมทั้งสามคนข้างหน้าเอาไว้…

อวี้ฮ่าวหรานเงยหน้าขึ้นมองด้วยท่าทีนิ่งเฉยไม่เปลี่ยนแปลง

“กระจอก เป็นแค่มดแมลงกล้าสู้กับดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เหรอ!”