ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 478

บทที่ 478 กลับโรงพยาบาล

บทที่ 478 กลับโรงพยาบาล

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรแล้ว”

อวี้ฮ่าวหรานโผเข้ากอดหญิงสาวตรงหน้าแล้วปลอบประโลมอย่างอ่อนโยน

“ใน…ในที่สุดคุณก็มา ฉันเกือบ…เกือบตายแล้ว”

เฉิงชิวอวี้สะอื้นไห้ แม้เธอจะแข็งแกร่ง แต่ภายในใจกลับบอบบางเหมือนหญิงสาวคนอื่น ๆ

เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์ระหว่างความเป็นและความตาย เธอจึงตระหนักได้ว่าตัวเองเป็นเพียงหญิงสาวตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเท่านั้น

มันน่ากลัวเกินไป!

อวี้ฮ่าวหรานตบหลังอีกฝ่ายเบา ๆ ด้วยความอ่อนโยนก่อนกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม

การโอบกอดสามารถทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้น ร่างกายแนบชิดกันและกัน อีกทั้งหน้าอกที่สะท้อนขึ้นลงถูกทาบทับด้วยแผ่นอกอบอุ่นของอีกฝ่าย

“ขึ้นไปที่ห้องนอนก่อนเถอะ ผมจะช่วยทำแผลให้”

ตอนนี้เลือดไหลอาบแขนและฝ่ามือของอีกฝ่าย เขาจึงให้ความสำคัญกับบาดแผลก่อน

“อืม”

เฉิงชิวอวี้พึมพำ

บาดแผลบนแขนค่อนข้างลึก ใบหน้าของเธอจึงซีดเผือดเพราะเสียเลือดมาก

ทั้งสองรีบเดินขึ้นไปบนห้องนอนอย่างรวดเร็ว

ภายในห้องนอนยังคงมีห้องร่องรอยของความโกลาหล กระจกบานใหญ่แตกละเอียด แถมประตูห้องนอนยังถูกแทะจนเป็นรูใหญ่อีกด้วย

เห็นได้ชัดว่าเป็นฝีมือค้างคาวปีศาจเหล่านั้น…

ถ้าเป็นมนุษย์ธรรมดา พวกเขาคงกำจัดค้างคาวพวกนั้นไม่ได้ง่าย ๆ แน่นอน

แต่สำหรับฮ่าวหรานแล้ว เขาสามารถบดขยี้สัตว์ปีศาจเหล่านั้นได้ภายในพริบตา

“คุณนอนพักก่อนเถอะ เดี๋ยวผมจะทำแผลให้”

อาการอีกฝ่ายไม่ค่อยสู้ดีสักเท่าไหร่ แผลที่แขนลึกไปถึงเส้นเลือด ทำให้เสียเลือดมากระหว่างหลบหนี

ถ้าเขามาไม่ทัน กลัวว่าอีกฝ่ายจะหมดสติไปแล้ว ถึงค้างคาวจะพังประตูเข้าไปในห้องไม่ได้ แต่ยังไงซะเธอก็ต้องสลบเพราะเสียเลือดมากแน่นอน

“ฉัน…ฉันรบกวนคุณอีกแล้ว ขอโทษนะคะ”

เฉิงชิวอวี้นอนลงบนเตียงก่อนมองไปรอบ ๆ แล้วขอโทษด้วยความรู้สึกผิด

อวี้ฮ่าวหรานพูดไม่ออก เขาเต็มใจมาช่วยเธอโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นภาระหรือไม่

“พักผ่อนเถอะ อย่าคิดมากเลย”

ชายหนุ่มปลอบอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล จากนั้นพลังวิญญาณในมือเขาก็แทรกซึมเข้าไปในร่างกายเธอ

พลังวิญญาณแทรกซึมเข้าไปตามรอยแผลบนร่างกายหญิงสาว เพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรียและไวรัสต่าง ๆ ที่ติดมากับเล็บค้างคาว

จากนั้นจึงใช้พลังวิญญาณผสานหลอดเลือดเพื่อห้ามเลือด เขาใช้วิธีเดียวกันเพื่อห้ามเลือดที่บาดแผลบนฝ่ามือ

ประมาณเจ็ดแปดนาทีต่อมา อวี้ฮ่าวหรานก็ถอนหายใจเบา ๆ

การใช้พลังวิญญาณรักษามนุษย์ธรรมดาเป็นเรื่องเสี่ยงอันตรายอย่างมาก เพราะร่างกายมนุษย์อ่อนแอเกินไป ถ้าการรักษาผิดพลาด คนคนนั้นอาจบาดเจ็บหนักกว่าเดิม

ถ้าเป็นผู้ฝึกตนธรรมดาคงทำไม่ได้ แต่สำหรับอวี้ฮ่าวหรานแล้ว วิธีนี้ง่ายกว่าปอกกล้วยเข้าปากซะอีก

ตอนนี้เฉิงชิวอวี้หลับไปแล้ว เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนี้คงทำให้เธอรู้สึกอ่อนเพลียอย่างมาก

อวี้ฮ่าวหรานทำอะไรไม่ถูก ถึงเลือดจะหยุดไหลแล้ว แต่บาดแผลตามร่างกายยังไม่สมานดี ดังนั้นเขาจะปล่อยให้อีกฝ่ายที่มีสภาพแบบนี้อยู่ตามลำพังไม่ได้

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็กอดอีกฝ่ายไว้ในอ้อมแขน…

ร่างกายอ่อนนุ่มและผิวเย็นเยียบและน้อยทำให้ร่างกายเขาร้อนรุ่มทันที

เฉิงชิวอวี้มีรูปร่างอรชร แม้จะได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ แต่ผิวขาวราวกับหิมะของเธอยังคงเย้ายวนใจเหมือนเดิม

“เฮ้อ… เป็นแบบนี้ไม่ดีแน่”

อวี้ฮ่าวหรานถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะหลับตาลงและหักห้ามใจ ไม่นานทุกอย่างก็กลับสู่สภาวะปกติ

ร่างกายบอบบางของคนตรงหน้าสวยงามราวกับเทพปั้น ถ้าได้ใกล้ชิดหญิงสาวแบบนี้ คงไม่มีผู้ชายคนไหนสามารถต้านทานความงดงามของเธอได้แน่นอน

หลังจากสงบอารมณ์แล้ว เขาจึงอุ้มเธอไปที่รถ

อวี้ฮ่าวหรานหันหลังกลับไปมองวิลล่าตระกูลเฉิงที่อยู่ในสภาพไม่น่ามอง ภายในบ้านมืดมิด หน้าต่างและประตูหลายบานพังลง ทำให้ดูน่ากลัวอย่างมาก